به گزارش خبرگزاري كتاب ايران(ايبنا)، اين نشست با حضور حسن ذوالفقاري، ابراهيم حسن بيگي و كيوان امجديان برگزار شد. 

حسن ذوالفقاري استاد دانشگاه گفت: ادبيات معاصر با توجه به تحولاتي كه در دوره مشروطه به وجود آمد، شكل گرفت و ما به شكل هاي مختلف شاهد بازتاب ادبيات معاصر در كتاب‌هاي درسي هستيم. 

وي تصريح كرد: كتاب هاي درسي از سال 1373 به اين سو دچار دگرگوني كامل و بر اساس نياز روز متحول شده‌اند.

اين مدرس دانشگاه، بي توجهي به ادبيات معاصر را ناشي از عدم توجه به ادبيات معاصر در دانشگاه‌ها ‌دانست و ‌افزود: افراد دانشگاهي آن گونه كه بايد به ادبيات معاصر اقبال نشان نمي‌دهند. ما براي تاليف كتاب‌هاي درسي سال‌ها زحمت كشيديم تا قيصر امين پور را نيز به عنوان يكي از شاعران معاصر در كتاب‌هاي درسي معرفي كنيم. 

اين مولف كتاب هاي درسي ادامه داد: از ميان چهارصد و بيست و هفت درس كتاب‌هاي درسي در مقاطع تحصيلي 35 درس به ادبيات معاصر اختصاص داده شده و اين رقم معادل 32 درصد كتاب‌هاي درسي است. 

ذوالفقاري ادامه داد: در كتاب هاي درسي آثار صد شاعر، نويسنده و پژوهشگر معاصر در قالب تاريخ ادبيات و آرايه‌هاي ادبي متون منتشر شده است.

 وي افزود: البته گرايش به ادبيات نوگرا را نبايد ملاك معاصر بودن دانست، چرا كه آثار نويسندگان و شاعران معاصري كه گرايش به قالب‌هاي كلاسيك دارند نيز در شمار ادبيات معاصر قرار مي‌گيرند. 

وي درباره ملاك‌هاي انتشار آثار نويسندگان و شاعران معاصر در كتاب‌هاي درسي گفت: از ملاك انتشار اين آثار در كتاب‌هاي درسي مي‌توان به صاحب اثر، جذابيت آثار و جنبه‌هاي ادبي اشاره كرد.

به گفته وي، مولفان كتاب‌هاي درسي مي‌كوشند بهترين نمونه‌هاي ادبيات معاصر را در كتاب‌هاي درسي بگنجانند. 

ذوالفقاري با اشاره به اهميت معلم خوب و كتاب‌هاي كمك درسي گفت: معلم خوب بايد بكوشد نقصان‌هاي كتاب درسي را بپوشاند. كتاب‌هاي درسي در بسياري از موارد نقطه آغاز را به دانش‌آموزان مي‌دهند و در ادامه خود دانش‌آموزان بايد با راهنمايي معلم به دنبال موضوع مورد علاقه خود بروند. 

ابراهيم حسن بيگي نويسنده نيز گفت: ادبيات معاصر با گذشت زمان مشخص مي‌شود و بايد زمان آثار را غربال كند تا آثار برجسته مشخص شوند و به عنوان ادبيات معاصر معرفي شوند. هر نويسنده‌اي كه اثري را منتشر مي‌كند، نبايد در شمار نويسندگان معاصر قرار بگيرد. 

وي افزود: مولفان كتاب درسي نبايد گرفتار روزمرگي شوند؛ چه بسا موضوعات فراموش شده‌اي كه مولفان كتاب هاي درسي در كتاب هاي خود مطرح مي‌كنند، سرمنشا تحول و شكل‌گيري جرياني در صد سال آينده باشد و جريان فكري و فرهنگي صد سال آينده را برنامه‌ريزي كند. 

كيوان امجديان سردبير بخش ادبيات روزنامه كيهان نيز با بيان اين مطلب كه مردم يك عصر از ويژگي‌هاي مشتركي برخوردار هستند، يادآور شد: همين امر موجب مي‌شود كه آثاري در يك دوره بيشتر مورد اقبال قرار بگيرند. 

وي افزود: رابطه ادبيات معاصر و ادبيات كلاسيك نبايد مقطعي باشد. در عصر مدرنيته تمام پايه‌هاي ادبيات كلاسيك را به هم ريختند تا پايه‌هاي ادبيات جديد را بگذارند، اما پس از آنها پسامدرن‌ها پايه‌هاي ادبيات را برپايه‌هاي ادبيات كلاسيك استوار كردند. 

وي افزود: كتاب هاي درسي بايد به عنوان يكي از ابزارهاي شناسايي ادبيات معاصر در آيند، چرا كه تيراژ و اقبال كتاب هاي درسي از ديگر كتاب‌ها در سراسر كشور بسيار بالاتر است. از اين رو بايد به ادبيات معاصر در كتاب هاي درسي بهاي بيشتري بدهيم. 

در ادامه مهدي كاموس نيزگفت: ادبيات معاصر ما، محمل شرايط اجتماعي پس از مشروطه است؛ همانگونه كه ادبيات معاصر در جهان پس از جنگ جهاني دوم شكل گرفت. 

وي افزود: شيوه‌هاي انتخاب و معرفي ادبيات معاصر در كتاب‌هاي درسي بسيار سليقه‌اي است و تاليف كتاب هاي درسي از برنامه  سازماني و منسجم پيروي نمي‌كند. در كتاب‌هاي درسي بايد در كنار انتشار آثار نويسندگان و شاعران معاصر، نقد اين آثار را نيز منتشر كنيم.