حسین اسرافیلی معتقد است که ممنوعالقلم کردن شاعران موضوعی سلیقهای است. کسانی که نویسندگان و شاعران را ممنوعالقلم میکنند، باید در اینباره پاسخگو باشند.
وی افزود: دیدهایم که شاعری ممنوعالقلم میشود اما دو سال بعد به همان شاعر اجازه انتشار کتابهایش را میدهند. به گمانم با این تصمیمات عجولانه باید گفت که یا اتخاذ تصمیم اول خطا بوده یا دومی. قطعاً وظیفه جشنواره شعر فجر دفاع از شخص و یک مجموعه خاصی نیست.
این شاعر در ادامه توضیح داد: متأسفانه در جامعه ما انجمنهای صنفی وجود ندارند. چشم امید بچهها به همین انجمنهاست. در مقابل و در زمان فقدان چنین انجمنهایی نهادهایی داریم مثل انجمن شاعران ایران و انجمن قلم که میتوانند به کار نویسندگان و شاعران ممنوعالقلم رسیدگی کنند. این دو نهاد میتوانند عضو یک پیکر باشند.
شاعر مجموعه شعر «مردان آتش نهاد» اضافه کرد: این دو انجمن باید اقداماتی انجام دهند تا ممنوعالقلم شدن نویسندگان ضابطهمند باشد. اول باید بپرسیم که چرا کتابی توقیف شده و اگر انتشار آن کتاب آزاد شد، باز هم دلایلش را جویا شویم. ممنوعالقلم کردن یک نویسنده و ممنوع شدن چاپ یک کتاب میتواند سلیقهای باشد و کسانی که این کار را میکنند، باید پاسخگو باشند.
کتابهای آتش در خیمهها (مجموعه شعرهای عاشورایی)، در سایه ذوالفقار (مجموعه شعر دفاع مقدس)، «عبور از صاعقه»، «مردان آتشنهاد»، «گزیده ادبیات معاصر (شماره 5)»، «آتش در گلو»، «آینه و سنگ» «مریمها و شقایقها» از جمله آثار این شاعرند. /
نظر شما