خبرگزاري كتاب ايران(ايبنا)- مريم افراشي: نمايشگاه كتاب تهران، خصوصا دربخش كودك و نوجوان هرساله نظرات مخالف و موافق ايجاد مي كند كه شنيدن و خواندن آن ها به منظور بالابردن سطح كيفي اين رويداد در سال هاي آتي ضروری به نظر می‌رسد. وضعيت غرفه‌ ها، چگونگي كيفيت آثار ارایه شده در نمايشگاه و همچنين آگاهي از چند وچون خلق اثر براي كودكان و نوجوانان از موارد مهم در اين سري گفت و گوهاست. دقایقی با حسن احمدی، نويسنده كتاب هاي كودك و نوجوان همراه شدیم. او متولد 1338 در شهر ميانه است. اين داستان نويس و روزنامه نگار اولين اثرش در سال 1360 در مجله زن روز منتشر شد و هم اکنون تهیه کننده و کارگردان فیلم های تلویزیونی و سردبیر مجله کودکان و نوجوانان باران و از مدیران انجمن نویسندگان کودک و نوجوان است.

به عنوان يك نويسنده فعال در حوزه كودك و نوجوان اوضاع نمايشگاه كتاب و كتاب هاي ارایه شده در نمايشگاه را چگونه ارزيابي مي كنيد؟
 
مساله اول در اين ميان اين است كه برگزاري چنین نمایشگاهی نه تنها لازم بلکه بسیار عالی است، به خصوص اين كه هر سال سر موعد مقرر برگزار می‌شو و واقعاً دست اندرکاران هم برای برگزاری آن زحمت بی نهایت می‌کشند كه نيازمند برنامه ريزي مديريتي قدرتمندي است ولی هر رويداد فرهنگي مثبت نکات منفی هم دارد. ازدحام جمعیت، سروصداهای غیرقابل کنترل و... به نوعی به خصوص مخاطب کودک و نوجوان را خسته می کند. به هرحال مدیران اجرایی این کار حال که زحمت برگزاری را می کشند اگر در حل این معضلات هم چاره ای بیاندیشند خوب است.
 
احساس واقعي شما در مقام يك نويسنده زماني كه وارد نمايشگاه در بخش كودك و نوجوان مي شويد چيست؟ 

من خودم به عنوان نویسنده کودک و نوجوان چندان راضی نیستم. زیرا معمولاً ناشران خودشان حضور ندارند و فردی كه در غرفه متصدی فروش مثلا كتاب من است اصلاً وقت برای تبادل نظر با خريدار را ندارد چون اصولا كتابشناس نيست، بنابراین نویسنده سرخورده می شود، او دلش می خواهد ناشر در رابطه با اثرش با كودك يا نوجوان صحبت کند ولی متأسفانه این مسئله خیلی کم دیده می‌شود. بايد اين را بدانيم كه در فضاي فرهنگي بزرگي مانند نمايشگاه وظیفه ناشر فقط فروش کتاب نیست. نمایشگاه کتاب کودک و نوجوان وظایف سنگینی بر عهده دارد. یکی از آن وظایف آن است که امکانات حضور نویسنده را مهیا کند تا با مخاطب روبه‌رو شود و ضعف و قوت آثار خودش را بفهمد نه این‌که در یک دنیای مجازی به سر ببرد. مهم اين نیست که گفته شودمثلا 45 هزار میلیارد تومان فروش الکترونیکی کتاب صورت گرفته بلكه مهم کیفیت است كه افتخار به حساب مي آيد. علاوه بر اين در نمایشگاه کتاب کودک و نوجوان باید بحث های کارشناسی صورت بگیرد، چون سالی یک بار تشکیل می شود و باید از این فرصت نهایت استفاده را برد.
 
خيلي از ناشران و نويسندگان بر اين باورند كه در تقسيم غرفه ها تبعيض اعمال مي شود، نظر شما چيست؟ 

تا به حال با اين موضوع برخورد نکرده ام، اما تقسيم غرفه ها براساس حروف الفبا صورت مي گيرد و من متوجه این مساله شده‌ام که کارهای خوب هنری یک ناشر که می‌توان گفت عالی است بر اساس همين تقسيم بندي ها، در کنار ناشر ضعیفی قرار گرفته که تنها با طراحی گل و بلبل روی کتاب هایش قصد دارد آن‌ها را به خورد مخاطب بدهد. من معتقدم بايد تدبيري اتخاذ شود كه آثار خوب در كنار آثار خوب هنری قرار بگیرند. 

بخش عظيمي از كتاب هاي ارایه شده در نمايشگاه كتاب امسال و سال هاي گذشته در قرق آثار ترجمه است. شماهم مانند بسياري ديگر ازنويسندگان اين مساله را منفي مي بينيد؟ 

من به عنوان یک نویسنده ایرانی این دغدغه را دارم که آثار نویسندگان بومی ما در حاشیه قرار نگیرد. با ترجمه مخالف نیستم اما اگر بخواهد جای آثار تألیفی خودمان را بگیرد كمي احساس خطر مي كنم. 

ارائه روزافزون آثار ترجمه ای در حوزه کودک و نوجوان را در چه می بینید؟ خيلي ها منفعت طلبي را مسبب اين رويكرد ارزيابي مي كنند و بعضي ديگر هم بي سرو ساماني حوزه نوشتن ر ا و بعضي هم مساله مميزي را، نظر شما چيست؟ 

درباره مساله مميزي اول بگويم كه نویسندگان ما نباید ضعف های خودشان را نادیده بگیرند. زماني که ضعف تکنیک، عدم قدرت در نوشتن، نبود تخیل و چیزهای دیگر باعث شده که نویسنده ما نتواند آنگونه كه بايد اثرش را ارایه دهد نباید اين را بر گردن ممیزی بيندازد. البته من تا حدودي با نفس كار ممیزی كتاب موافق نیستم و حس می کنم نویسندگان ما خودشان به اندازه کافی مسائل را درك می کنند اما طی این سالها که نوشته ام هيچ گاه نديده ام که یک اثر عالی ارایه شده باشد و ممیز آن را رد كند. اين ها هیجانات توخالی و یا سروصداهایی است که عمقی ندارند. 

حضور نویسندگان کودک و نوجوان را در غرفه های نمایشگاه کتاب امسال چگونه دیدید؟ 

خوشبختانه امسال این حضور پررنگ تر شده بود، به خصوص که رسانه ها هم به کمک آمده بودند و برای معرفی نویسندگان کودک و نوجوان که شناخته شده نبودند هم تلاش مي كردند. بايد بدانيم كه فرصت ها يي مانند نمايشگاه كتاب خیلی کم ایجاد می شوند، پس باید بیشترین استفاده را برای معرفی نویسندگان کودک و نوجوان برد،  اين قضيه طی سال به شکل خیلی محدود صورت می‌گیرد و چندان هم نتیجه خوبی به همراه ندارد. 

به نظر شما زمان نمایشگاه کتاب برای کودک و نوجوان زمان مناسبی است؟
 
البته چون سالهاست در این ایام برگزار شود ما به نوعی به آن عادت کرده‌ایم ولی چون بچه ها دغدغه درس و امتحان دارند اگر در تابستان بود برای آن‌ها بهتر می شد. خود من شاهد بودم که خیلی از بچه ها که از شهرهای دور و نزدیک آمده بودند با عجله به این طرف و آن طرف مي دويدند تا بتوانند کتابی را که می خواهند تهیه کنند و زود برگردند، نمایشگاه فقط مخصوص تهران نیست و برگزار کنندگان آن لازم است به این مساله نیز توجه کنند. امیدوارم این اتفاق خوب در سال‌های آینده بهتر و بهتر شود.-