خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)- مقوله آموزش خلاقه در گونه‌های مختلف نگارش ادبی، سابقه‌ای حدود یک قرن در کشورهای صاحب ادبیات دارد. در ایران نیز همزمان با ورود جریان‌های نوین ادبی با تعدد کارگاه‌های شعر و داستان‌نویسی انتظار می‌رفت ادبیات داستانی ایران در اواخر دهه 80 و اوایل دهه 90 رشد کیفی مطلوبی داشته باشد،‌ ولی به باور برخی نویسندگان و منتقدان، ادبیات خلاقه کشورمان روندی متفاوت و جدا از کارگاه‌های شعر و داستان یافته است. البته از نظر آنانی که تلقی راضی کننده‌ای از سابقه آموزش به هنرجو و پرورش واقعی نویسنده در این عرصه دارند، تعریفی منحصر به فرد از فعالیت کارگاه‌های در این حوزه وجود دارد.

هرچند ادبیات خلاقه در اصل مقوله‌ای ذاتی است و بدون شک استعداد، نقش غیرقابل انکاری در پیدایش آثار موفق شاعران و داستان‌نویسان دارد اما حضور در کارگاه‌های شعر و داستان هم مزایایی دارد که نمی‌شود به راحتی آن‌ها را نادیده گرفت.
 
سرعت در مسیر پیشرفت و استفاده از تجربیات مدرسان، قرار گرفتن در فضای رقابتی برای ایجاد آثار خلاقه، نقد و بررسی آثار تولید شده، التزام به خلق شعر و داستان و برنامه‌ریزی برای به دست آوردن انضباط نویسندگی نیز می تواند بخشی از فواید حضور در کارگاه‌های شعر و داستان باشد.
 
گروه ادبیات خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) در این گزارش چکیده‌ای از گفته‌های نویسندگان، شاعران و صاحب‌نظران را درباره کارگاه‌های شعر و داستان منتشر کرده است.
 

شماره	نام	مهمترین اظهارات در گفت وگو با ایبنا
1	سیدعلی صالحی	کاش مدرسه عالی شعر داشتم/ متن کامل مصاحبه: اینجا
2	محمدجواد جزینی	کارگاه‌ها دست را به دهان نزدیک می‌کند/ اینجا
3	جمال میرصادقی	ادبیات خلاقه بر زندگی تاثیرگذار است/ اینجا
4	بلقیس سلیمانی	خواندن 10 رمان بهترین آموزش نویسندگی است/ اینجا
5	محمود معتقدی	شاگرد در کارگاه شبیه استاد می‌شود/ اینجا
6	سعید بیابانکی	داد و فریاد شیوه معلمی نیست/ اینجا
7	کاظم سادات اشکوری	کارگاه گره‌ای از شعر باز نمی‌کند/ اینجا
8	قاسمعلی فراست	مطالعه بهترین راه نویسنده شدن است/ اینجا
9	جواد مجابی	کارگاه داستان بحثی کاملاً تخصص است/اینجا
10	فیروز زنوزی جلالی	ادبیات مقوله‌ای زنانه است/اینجا
11	حسین اسرافیلی	به به و چه چه به شعر معاصر آسیب زده است/ اینجا
12	عبدالجبار کاکایی	برخی به تریبون‌ها اعتماد ندارند/اینجا
13	غزل تاجبخش	شاعر از کارگاه بیرون نمی‌آید/ اینجا
14	کیومرث منشی‌زاده	کارگاه شعر برای عده‌ای نان دارد/اینجا
15	جواد محقق	شعر جوششی است، داستان کوششی/اینجا

نکته مهم دیگری که درباره آموزش شعر و داستان در ایران به چشم می‌خورد، جای خالی آموزش آکادمیک این مقوله‌ در دانشگاه‌هاست. رشته‌ای که دوام چندانی در نظام آموزش عالی کشور نداشت و ممکن است افزایش بار علمی و آموزشی کارگاه‌های شعر و داستان، جای خالی رشته «ادبیات داستانی» را در دانشگاه‌ها پر کند.