بهاءالدين خرمشاهي، حافظ پژوه و مترجم قرآن در گفت وگو با خبرگزاری کتاب ایران( ایبنا) به مناسبت آغاز ماه شادی ربیع الاول گفت: هيچ وقت حافظ را نمي‌خوانيم كه اندوهگين شويم. غزل حافظ شاد و شادي بخش است و اين ويژگي شعر اوست.  حافظ همواره اميدوار است. هيچ وقت حافظ را نمي‌خوانيم كه اندوهگين شويم. غزل حافظ شاد و شادي بخش است و اين ويژگي شعر اوست.

نويسنده كتاب «ذهن و زبان حافظ» افزود:  شادی در آثار حافظ يك مبحث نيست بلكه روش است. باده ستایی حافظ که معانی بلند عرفانی و نشاط عمیق انسانی در آن نهفته است حکایت از نوعی شادی است که انسان می تواند از آن برخوردار باشد و انسانی چون حافظ همواره از این نشاط و انبساط برخوردار بوده است. در ستايش باده و باده‌ستايي نمي‌توان شاعري را مانند حافظ يافت.

این پژوهشگر ادبیات ادامه داد: در ديوان حافظ بيش از هر ديوان ديگري اشاره به عشق و معشوق مي‌شود. در غزل‌های حافظ چند بار عبارت «شادی خوردن» می‌آید. می فرماید: بر جهان تکیه مکن ور قدحی می داری/ شادی زهره جبینان خور و نازک بدنان/ یا می فرماید:  نعز گفت آن بت ترسا بچه باده پرست/ شادی روی کسی خور که صفائی دارد. همه اینها نمونه هايی از اين گفتمان و روش زندگی اوست.