خبرگزاری کتاب ایران(ایبنا)- تاجیکستان بخشی از دنیای فارسی زبان و ادبیات تاجیک، شاخه ای پر بار از درخت تناور ادبیات غنی و کهنسال زبان فارسی است.
فرزانه خجندی (عنایت حاجی‌یوه) متولد 1343 دارنده عنوان شاعره خلقی تاجیکستان و ساکن شهر خجند است. او در خانواده‌ای ادیب و دانشگاهی پرورش یافت و همسرش طالب کریمی (آذرخش) از شاعران و موسیقی‌دانان به نام تاجیکستان است.
«پیام نیاکان» گزیده‌ای از اشعار او با انتخاب قیصر امین‌پور است که در سال 1376 توسط انتشارات سروش در تهران، منتشر شده است.
فرزانه از پیشگامان شعر امروز فارسی در تاجیکستان شناخته شده است. وی امسال در مراسم شعرخوانی در حضور رهبر معظم انقلاب غزل «شبت خوش باد و روزت خوش» را قرائت كرد و در تیرماه سال جاری در همایش شاعران پارسی‌گو در اصفهان از او تجلیل شد.
.
دیوان غزلیات فرزانه خجندي، شاعر فارسی زبان تاجیکستان، به همت صالح ظریف‌زاد، از فعالان فرهنگی شهر خجند با همکاری وابستگی فرهنگی ایران در خجند، به دو خط فارسی و سیرلیک، از سوی مؤسسه «ناشر» چاپ و منتشر شد. این دیوان در 2 جلد و با بیش از هزار صفحه دربردارنده 500 غزل از اوست. غزل زیر از سروده های همین شاعر فارسی زبان است:
ز قالبم برآیم و خواهم که جان شوم
وارسته تر ز قافلهی لولیان شوم
خورشید، خامش است بدان سرخی زبان
من حرف او بگویم و او را زبان شوم
آیینه ام که بین تو و تو نشستهام
بگذار تا همیشه چنین ترجمان شوم
تا همچو نی، ز مغز جگر ناله درکشم
باید ز پوست بگذرم و استخوان شوم
گاهی بقاستم، گه دیگر فناستم
گاهی یقین شوم، گه دیگر گمان شوم
بر قصد پیر زال سیه کینهی قضا
این عمر پنج روزه، تو را مهربان شوم
من آرزوی درگذری نیستم، بمان
تا در دل تو مهر زنم، مهربان شوم
روزی مرا به روی گفت گیر و سوره خوان
تا از صدف برآیم و لولوی جان شوم
دوشنبه ۲۲ دی ۱۳۹۳ - ۱۶:۰۲
نظر شما