به گزارش خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)، این کتاب زندگینامهای که عنوانش «کامو، فعال کمونیست» است عمدتاً روی سال‌های 1935 تا 1937 تمرکز کرده که آلبر کامو در الجزیره زندگی می‌کرد.
روزنامه فیگارو در گزارشی نوشته است هنوز هم برای کاموشناسان سؤال‌های متعددی درباره عضویت کامو و نویسندگان فرانسوی در حزب کمونیست وجود دارد.
کامو سال 1935 در حالی که جوانی 22 ساله بود تحت‌تأثیر استاد فلسفه‌اش ژان گرونیه به عضویت حزب کمونیست الجزیره درآمد که زیر نظر حزب کمونیست فرانسه فعالیت می‌کرد.
در زندگینامهای که در هشتادمین سالروز تولد کامو منتشر شده نویسندگان روی این موضوع نیز تمرکز کرده‌اند که کامو از آن دو سال چگونه بعدها در نوشتن نمایشنامه‌ها و داستان‌های خود استفاده کرد.
کریستیان فلین و انیس سپیکل-کوردیل نویسندگان این زندگینامه گفته‌اند کامو در دو سالی که عضو حزب کمونیست بوده هیچکدام از آثار مارکس یا انگلس را نخوانده بوده است.
کامو سال 1937 از حزب کمونیست اخراج شد و بعدها نیز دوستی‌اش با ژان پل سارتر که از نویسندگان چپ‌گرای پاریس بود سر برداشت‌های سیاسی به هم خورد.
بخشی از زندگی‌نامه‌ی جدید کامو نیز به ماه‌هایی برمی‌گردد که فعالیت‌های کامو در الجزیره با قوانین حزب کمونیست سازگار نبود و منجر به اخراجش شد.
نویسندگان این زندگینامه می‌گویند مهمترین دلیل برای اخراج کامو از حزب کمونیست الجزیره مخالفت و اعتراض او به سیاست‌های حزب در قبال ملی‌گراها بوده است.
حزب کمونیست الجزیره در سال 1937 فعالان ملی‌گرا را به مقامات الجزایری لو می‌داد. این اقدام با اعتراض و مخالفت سرسختانه‌ی کامو مواجه شده بود.
درباره‌ی زندگی کامو تاکنون ده‌ها اثر به شکل‌های مختلف به زبان‌های فرانسه، انگلیسی، آلمانی و اسپانیایی منتشر شده است.
بخشی از این زندگی‌نامه‌ها صرفاً همراه با انتشار نامه‌ها و یادداشت‌های روزانه‌ی کامو بوده که به روشن شدن بخش‌هایی تاریک از زندگی این نویسنده‌ی برنده‌ی نوبل ادبیات کمک کرده است.
از کامو آثار متعددی مانند «بیگانه»، «طاعون»، «آدم اول»، «سقوط» و «انسان عاصی» به فارسی ترجمه شده است.
سه‌شنبه ۱۰ اسفند ۱۳۹۵ - ۱۲:۵۸
نظر شما