به گزارش خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)، غلام‌رضا رضایی، درباره کورش اسدی گفت: دوستی من با کورش اسدی به حدود 23 ـ 24 سال قبل باز می‌گردد. کتاب دوجلدی «آنتولوژی داستان‌نویسی خوزستان» را نیز با همکاری هم تالیف کردیم که هنوز چاپ و منتشر نشده است. دوستی ما در سال‌های دور شکل گرفت و با محوریت داستان و نوشتن پیش رفت.
 
نویسنده رمان «فاخته وقتی می‌خواند»، در رابطه با ایجاد وقفه در انتشار آثار کورش اسدی و تاثیر احتمالی آن بر زیست ادبی و شخصی‌اش گفت: من فکر می‌کنم این موضوع تنها دررابطه با کورش اسدی صدق نمی‌کند. به‌واسطه برخورد سلیقه‌ای با کتاب‌های نویسندگان مختلف، گاه پیش می‌آید که انتشار اثری با وقفه همراه شود. اما این موضوع نمی‌تواند تاثیر تعیین‌کننده‌ای بر نوشتار و زندگی نویسنده بگذارد. من یکی از نزدیک‌ترین افراد به اسدی بوده‌ام و به‌واسطه این دوستی قدیمی، از نزدیک با روز و روزگار وی مانوس بودم. حال در این میان، برخی در فضای مجازی و گفتارهای‌شان حرف‌هایی نادرستی در رابطه با تاثیر وقفه انتشار کتاب‌های کورش اسدی بر پایان حیات ادبی و زندگی او می‌‌زنند. زیرا این موضوع برای بسیاری از نویسندگان، پیش آمده است.
وی در رابطه با تاثیر هوشنگ گلشیری بر نوع نوشتار کورش اسدی و تفاوت او با دیگر شاگردان گلشیری گفت: نوع کار گلشیری این فضا را برای شاگردانش ایجاد می‌کرد که با تکیه بر اهمیت زبان، به‌دنبال ارائه راهکارهای جدید در نوشتن و تولید فرم‌های متفاوت باشند. از این جهت کورش از دیگر شاگردان گلشیری مستثنی نیست. حال اگر این نوآوری در کار کورش اسدی خوش نشسته است، آن یک بحث دیگری است و برسی علل آن نیاز به واکاوی بیشتری دارد. به‌طور کلی، هر نویسنده‌ای بعد از هوشنگ گلشیری به فرم‌های تازه و به عنصر زبان فکر کرده و این موضوع‌ها تبدیل به دغدغه نویسندگان حرفه‌ای کشورمان شده است. این رویکردها شامل حال کورش اسدی نیز می‌شود. حال اگر این دغدغه‌ها و رویکردها در آثار اسدی خوش‌نشسته و به‌خوبی توانسته از آن استفاده کند، می‌توان گفت رسیدن به این مهم،  به اصطلاح از تردستی اوست.
 
این نویسنده نام‌آشنای ادبیات جنوب و خالق مجموعه داستان «سایه تاریک کاج‌ها»، در رابطه با انتشار مجدد آثار اسدی در سال‌های اخیر، بازخورد آن در فضای ادبی و لزوم بررسی نقادانه کتاب‌های اخیر وی گفت: فکر می‌کنم بنا بر مسائلی که دسته‌بندی‌ها و جریان‌های خاص در فضای ادبی کشور ایجاد می‌کنند، اصرار بر نادیده گرفتن آثار کورش اسدی تا قبل از مرگ وی مشهود بود. هنوز رمان اخیر وی «کوچه ابرهای گمشده»، درحد قابلیت‌ها و نوآوری‌هایی که در شیوه‌های روایی و زبانی و... دارد، قرائت، نقد و بررسی نشده است. بی‌گمان راه برواکاوی آثار او باز است و ناگفته‌های نقادانه بسیاری باید مطرح شود و کتاب‌های او نیاز به مطالعه، تحلیل و بررسی‌های زیادی دارد.