به گزارش خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)، این نامه‌ها را نویسنده‌ی رمان نو فرانسه به همسرش در سال 1964و در زمان سفرش به آمریکا  نوشته بوده است.
 
کری لند فرید، استاد ادبیات فرانسه، در گفتگویی با هفته‌نامه‌ی لوپوئن از انتشار نامه‌های منتشرنشده‌ای ساروت خبر داده است.
 
به گفته‌ او، شخصیت خشک و سختگیرانه‌ ساروت در نامه‌هایی که به همسرش نوشته، وجهه‌ دیگری پیدا می‌کند. او در این نامه‌ها زنی می‌شود شاد و سرخوش و جذاب، تیز و فرز و تخس، با انرژی و روحیه‌ باورنکردنی.
 
او هنگام نوشتن این نامه‌ها‌ شصت و سه سالش  بوده است. به گفته‌ این استاد ادبیات فرانسه، ساروت قبل از این سفر یک بحران دشوار را پشت سر گذاشته بود و به استعداد‌ها و توانایی‌های‌اش به دیده‌ تردید می‌نگریست، خصوصا که در فرانسه به عنوان یک نویسنده کم‌تر شناخته شده بود.
 
کری‌ لند فرید می‌گوید اما استقبال بی‌نظیر آمریکایی‌ها از او و سخنرانی‌های موفقیت‌آمیزش در آن کشور احساس سرزندگی و شادابی را دوباره در او زنده کرد و اعتماد به نفس را به او بازگرداند. او در این نامه‌ها از همسرش که در آن زمان در فرانسه بوده مدام می‌خواسته که به او ملحق شود.
 
استقبال آمریکایی‌ها از «رمان نو» پدیده‌ی تازه‌ای نبوده است. دانشگاه‌های آمریکایی به حوادث فرهنگی فرانسه همواره علاقه‌مند بوده‌اند. «اگزیستانسیالیسم» سارتر در سال‌های 1950 از طرف آمریکایی‌ها مورد توجه زیادی قرار گرفت. جریان‌ موج نو فرانسه در رشته‌های مختلف سینما و تئاتر و ادبیات هم از این استقبال بی‌نصیب نبوده‌اند. از موضوع‌های دیگری که این نامه‌ها آشکار می‌کنند وجود رابطه نزدیک و عاشقانه ناتالی با همسرش بوده است.
 
او سال 1925 با رمون ساموت که یک وکیل خوشنام بود ازدواج کرد. به گفته ناتالی ساروت، همسرش مشوق اصلی و اولین خواننده آثارش بوده است؛ کسی که مفهوم تراوشات قلمی او را چنان که بایست در می‌یافت. ناتالی، رمون را در نامه‌ها با عنوان‌های دوستانه و عاشقانه خطاب می‌کرد.
 
انتشارات گالیمار این کتاب را که شامل ‌بیست و چهار نامه می‌شود به عنوان «نامه‌های آمریکا» منتشر کرده است. ناتالی ساروت در 18 ژوئیه 1900 میلادی در خانوده‌ای یهودی روشنفکر در شمال شرقی مسکو به دنیا آمد و سال 1999 در پاریس درگذشت. او را از برجسته‌ترین نویسندگان جنبش ادبی «رمان نو» می‌دانند.
 
ساروت در داستان‌های خود همواره به دنبال کشف واقعیت روان‌شناختی نهفته در ورای مکالمات و رویدادهای روزمره است. در آثار او بینشی شاعرانه، طنز آمیز و رنج آور از زندگی به چشم می‌خورد.
 
او اولین کتابش را در سن 32 سالگی منتشر کرد و پس از آن در طول عمر 99 ساله خود، 21 کتاب شامل رمان، نمایشنامه، و مجموعه مقاله متشرکرد. 
 از مهم‌ترین آثار او «چهره یک بیگانه»، «مارترو»، «عصر بدگمانی» و «افلاک‌نما» هستند. کتاب‌های «تو خودت را دوست نداری»، «افلاک‌نما»، «کودکی» و «صدایشان را می‌شنوید» با ترجمه مهشید نونهالی در ایران چاپ و منتشر شده‌اند.