به گزارش خبرگزاری کتاب ایران(ایبنا) به نقل از پابلیشرویکلی - بیشتر دیکتاتورهای قرن بیستم دست به قلم شده و فجایع و ظلم‌هایی که انسانیت در طول تاریخ شاهد بوده را در قالب ادبی بیان کرده‌اند. بسیاری از این کتاب‌ها در زمان انتشار و حیات نویسنده‌های دیکتاتورشان در ردیف کتاب‌های مقدس به شمار می‌آمده‌اند و اندکی بعد از سقوط رژیم محو و نابود شده‌اند.
حال دانیل کالدر گرد کتابی با عنوان «کتابخانه جهنمی: دیکتاتورها و کتاب‌هایی که نوشتند» نوشته و در آن از برخی حقایق این کتاب‌ها پرده برداشته است که در ادامه برخی از آن‌ها را آورده‌ایم.
هیتلر می‌دانست که نویسنده خوبی نیست
علی‌رغم اینکه هیتلر به داشتن تواضع و فروتنی شهره نبود؛ اما در کتاب دو جلدی «نبرد من» که برای آلمانی‌ها نوشت به نظر می‌رسید که از تردید اساسی نسبت به این کتاب در عذاب بود. سال‌ها پس از اینکه کتاب «نبرد من» منتشر شد، هیتلر به وکلیش اعتراف کرد که اگر می‌دانست که بعد از نوشتن این کتاب قرار است صدراعظم شود، هرگز این کتاب را نمی‌نوشته است. او هم‌چنین با صراحتی شگفت‌آور اعتراف کرد که «من نویسنده خوبی نیستم.»
در شمال عراق علاقه بین انسان و خرس وجود داشته است
صدام حسین در رمان عاشقانه خود با عنوان «زبیبه و پادشاه» ادعا می‌کند که در شمال عراق عشق و علاقه بین انسان و خرس وجود داشته است. نکته جالبی که صدام حسین در این کتاب به آن اشاره می‌کند این‌جاست که خرس‌های مونث اغلب تلاش می‌کرده‌اند از طرق مختلفی از جمله فراهم آوردن میوه‌های مغزدار، پنیر، انگور و خرت و پرت‌های دیگر نظر چوپانان محبوبشان را برای مالکیت آن‌ها جلب کنند.
استالین زمانی که نوجوان بود شعرهایی در مجله‌های مطرح چاپ می‌کرد
استالین در دوران نوجوانی شعرهایی می‌نوشت و یکی از شعرهایی که سروده بود تحسین همگان را برانگیخت و دهه‌ها پیش از آنکه به عنوان رهبر کمونیست شوری سابق شناخته شود در کتاب‌های درسی مدرسه به چاپ رسید. این امر نشان می‌دهد که او استعداد بسیاری در نوشتن داشته است. او به اقتضای شغل خود به عنوان انقلابی به طور ناگهانی از مسیر شاعرانه خود بیرون آمد، اما با این‌همه تا دهه‌ها پس از آن ویراستار روزنامه‌ای باقی ماند و تمام فعالیت‌ها گسترده‌ای که داشت مانع او برای ویرایش کتاب «تاریخ حزب کمونیست اتحاد شوروی» نشد.
فیدل کاسترو عاشق همینگوی بود
سیاستمدار و انقلابی کوبایی زندگی سختی را گذراند و جوایز مختلف بین‌المللی را برنده شد. برخلاف همینگوی، کاسترو برای ایجاز خود شناخته نبود و می‌توانست ساعت‌ها بی‌وقفه حرف بزند. سخنرانی 4 ساعت و 25 دقیقه‌ای او در سال 1960 در سازمان ملل رکود شکست. اما چه چیزی این رهبر کسالت‌بار را به استاد تمام‌عیار عبارت‌پردازی تبدیل کرد؟ در کتاب بیوگرافی او آمده است که او از مونولوگ‌های همنیگوی لذت بسیاری می‌برد؛ در قسمت‌هایی که شخصیت‌های کتاب‌های همینگوی با خودشان حرف می‌زنند.
کتاب «خاطرات جنگ» موسولینی واقعا بی‌نظیر است
گرچه روایت موسولینی از شروع جنگ جهانی اول با شخصیت خودشیفته و خودبزرگ‌بینی که داشت شروع تکان‌دهنده‌ای دارد اما با خواندن آن پی می‌بریم که موسولینی با استمرار جنگ و کشتار هر چه بیشتر در اندوهی عمیق فرو می‌رود. این کتاب از رجزخوانی‌های رهبر فاشیست ایتالیا خالی نیست اما تاثیر‌بخشی آن زمانی که از شخصیت خود فراتر می‌رود تا واقعیت بدبختی و گرسنگی مردم جنگ‌زده را روایت کند بی‌نظیر است.
دوشنبه ۲۸ اسفند ۱۳۹۶ - ۱۱:۴۷
نظر شما