خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)ـ محمد زارع شیرین‌ کندی، عضو هیات علمی دانشنامه جهان اسلام: داریوش شایگان صاحب دولتی بود که بی خون دل به میان آمده بود اما او از آن به بهترین وجه بهره‌مند شد. درس خواند، دنیا را گشت، شناخت، خواند، آگاهی و دانایی کسب کرد، تحقیق و تفکر کرد و نوشت. دنیا از آغاز به شایگان رو کرد ولی او هیچگاه دلبسته و فریفته آن نشد. این سخن بدان معنا نیست که او را زاهد و صوفی به شمار آوریم بلکه به این معناست که در عین تلذذ و تمتع، آزاد و بی تعلق زیست.

شایگان رند وار زیست. این متفکر و شاعر و نویسنده سرشناس اینک رخ در نقاب خاک کشیده است، آنچه از او باقی می‌ماند آثار ماندگار و گران‌سنگ اوست نه چیزهای دیگر. اولین بار که او را دیدم چهره دانایی اندیشمند و رند در نظرم نمایان شد که دنیا و مافیها را چندان جدی نمی‌گیرد اگر چه با کل دنیا و روزگار مدرن در ارتباط است: متفکری در مرز آسیا و اروپا، در مرز بت‌های ذهنی و خاطره ازلی، در مرز هویت‌های متکثر و چهل تکه و در مرز ایران و فرانسه.



 شایگان را اولین بار فیلسوفی دیدم که سر به دنیا و عقبی فرود نمی‌آورد. بسیار اندک‌اند فیلسوفان خلاق و بار آوری مثل شایگان در این سرزمین. هر اثر او رویدادی فرهنگی به شمار می‌آمد. بسیار نادرند فلسفه‌ورزانی مانند شایگان که سخن از درون جانشان و از دل دانش فلسفی‌شان جوشیده باشد.