وی گفت: قصه‌‌خوانى و قصه‌گويى از ديرباز در ميان مردمان رواج داشته است. از آن روزى كه داستان در غالب اسطوره و سرگذشت پديد آمد قصه‌گويى نيز بى شكبه‌وجود آمده است. در روزگارى كه راديو، تلويزيون و اينترنت وجود نداشت، شنيدن آواى گرم و دلنشين داستان سراها مردمان را سرگرم مي‌نمود.
حسینی افزود: نقالان و قصه گويان بى شك يكى نخستين رسانه هاى دنياى كهن به‌شمار مي‌رفتند. در كنار شنيدن داستان از زبان قصه گو، گوش دادن به كتاب،به‌خصوص در ميان رده‌هاى بالايى اجتماع رواج داشته است. بسيارى از پادشاهان در دربار خود قصه‌گو و كتابخوان اختصاصى خود را داشته‌اند و شنيدن قصه يا كتاب پيش از خواب از عادات معمول آنها بشمار ميرفته است كه بارزترين نمونه آن درداستان هزار و يك شب و قصه گويى شهرزاد به چشم مي‌خورد.
وی افزود: همچنين بسيارى از شهرياران كه از سواد خواندن و نوشتن بى بهره بوده‌اند، شنيدن را يكى از شيوه‌هاى راهيابى به دنياى بى انتهاى كتاب و داستان مى‌دانسته‌اند. با آمدن راديو ، دريچه اى نوين به جهان سرگرمى و اطلاعات شنيدارى باز شد. نمايشنامه، داستان، خبر و برنامه‌هاى علمى شب‌ها زينت بخش محفل خانه‌ها بود. گويى نقال‌ها و قصه‌گوها جاى خود را به اين جعبه كوچك چوبى داده بودند.
بنیانگذار گروه فرهنگی «مهرگان پارس» به آوانامه‌ها اشاره کرد و گفت: اما آوانامه یا کتاب گویا به معنای خواندن یک کتاب از ابتدا تا انتها نخستین بار ابتکاری بود که در کتابخانه های مراکز آموزشی نابینایان پدید آمد. در ایران نیز کتابخانه نابینایان این اقدام ارزشمند را آغاز کرد و کتابخوان‌ها، که عموما از کارکنان خود آن مرکز بودند، به‌صورت داوطلبانه کتاب‌های داستان را که عموما جذابیت بیشتری داشتند، با ابتدایی‌ترین امکانات- معمولا یک دستگاه ضبط صوت- می‌خواندند و بر روی نوار کاست ضبط می‌کردند.
وی افزود: با پیشرفت فن آوری و ورود به پهنه دیجیتال، امکان ضبط صدا در استودیوهای خنگی و نیمه حرفه‌ای فراهم شد. همچنین تلفیق صدای راوی با موسیقی هماهنگ ممکن شد که جلوه بیشتری به این اثر ارزشمند گویا می‌داد.
در این راستا، گروه فرهنگی مهرگان پارس از تابستان سال 1387 با تمرکز بر روی تولید کتاب‌های گویایی پیرامون تاریخ و هنر فاخر ایرانی، توسط دکتر فرید حسینی و بهنام بزرگمهر آغاز به کار کرد. و واژه پیشنهادی «آوانامه» برای نامیدن کتاب گویا برای نخستین بار در وبلاگ این گروه قرار گرفت. از آن پس این واژه با استقبال فعالان حوزه کتاب گویا روبه‌رو شد تا جایی که چند سال بعد انتشاراتی به نام انتشارات آوانامه بنیانگذاری شد که به شیوه تخصصی شروع به تولید آوانامه کرد.
تا کنون نزدیک به سی نسخه شنیداری از کتب و مطالب ارزشمند تاریخی به وسیله گروه فرهنگی مهرگان پارس تولید شده است که نمونه‌هایی از آنها عبارتند از: شناخت اسطوره‌های ایران زمین، داستان‌های شاهنامه، تاریخ اصفهان، پدرخوانده‌ای برای تاریخ (فرشید ابراهیمی)، فروهر و نگاره آن (آناهید خزیر) و... ویژگی این آوانامه‌ها در این است که تلاش شده تا با پرهیز از روخوانی صرف، یک نسخه دلنشین گویا از مطالب مورد نظر تهیه گردد. برای نیل به این هدف، موسیقی نقش ویژه ای را در آوانامه های گروه فرهنگی مهرگان پارس بازی میکند، همانگونه که نگاره ها و نقاشی‌های دلپذیر و نفیس از دیرباز زینت بخش نامه‌های کهن پارسی در ایران عزیز ما بوده اند.
گروه فرهنگی مهرگان پارس فعالیت خود را از سال 1393 در کانال تلگرامی به نشانی @Mehreganpars وسعت بخشید و همچنان راهی دراز در جهت اعتلای فرهنگ و تاریخ ایران زمین و همچنین گسترش فرهنگ آوانامه و کتاب گویا در میان ایرانیان پیش رو دارد.
امید است در دنیای امروز که اوقات فراغت ناچیز و مشغله فراوان زندگی ماشینی فرصت مطالعه را از ما ربوده است، شنیدن آوانامه در هنگام رفت و آمد روزانه، رانندگی، پیش از خواب و سایر اوقات به اصطلاح مرده، فقر شدید مطالعه که جامعه ایرانی از آن رنج می برد را بهبود بخشد.
نظر شما