به گزارش خبرگزاری کتاب ایران(ایبنا) به نقل از یوی‌اس‌ای‌تودی- ساعاتی پیش ‌ولادیمیر واینوویچ، از برجسته‌ترین طنز‌نویسان معاصر روسیه در سن 85 سالی و بر اثر حمله قلبی درگذشت.

واینوویچ در سراسر زندگی خود از منتقدان سرسخت نابسامانی‌های موجود در شوروی سابق بود و از اوایل سال 2000 میلادی، نارضایتی خود را از دولت حاکم در روسیه به صراحت ابراز می‌کرد. او در نوشته‌هایش ازمردم خود می‌خواست تا به آن‌هایی که برای عقایدشان رنج‌برده‌اند یاری برسانند. اینویچ در سال 2015 میلادی در نامه‌ای سرگشاده‌ که به ولادیمر پوتین، رئیس‌جمهور فعلی روسیه نوشت، از او خواست تا نادیا ساوچنکو، خلبان زن اوکراینی را که در زندان روسیه به سر می‌برد هرچه سریع‌تر آزاد کند. واینوویچ در آن نامه، پوتین را مسئول و پاسخ‌گوی همه جرائم دانست.

ولادیمیر واینوویچ در سال 1932 در استالین‌آباد (شهر دوشنبه کنونی در تاجیکستان) به دنیا آمد و با آغاز جنگ جهانی دوم در نقاط مختلف اتحاد جماهیر شوروی ساکن شد و شغل‌های مختلفی را تجربه کرد و توانست موفقیت‌های بسیاری را در عرصه نویسندگی به دست آورد. اما پس از انتشار رمان «زندگی و ماجراجویی‌های غیرمعمول سرباز ایوان چونکین» در خارج ازکشور، به سرعت از اتحادیه نویسندگان شوروی بیرون انداخته شد. مشکلات سیاسی او در چند سال بعد به اوج رسید؛ به طوری که از کشورش نیز رانده و حق شهروندی‌اش از او گرفته شد.

واینوویچ در زمانی که در تبعید به سر می‌برد توانست اثر مهم «مسکو-2042» را منتشر کرد که با زبانی طنز زندگی ویتالی کارتسو، نویسنده روس تبعیدی مخالف دولت را روایت می‌کرد.

در سال 1990 حق شهروندی به واینوویچ بازگردانده شد؛ اما به طور پیوسته از رهبر روسیه انتقاد می‌کرد و ترسی برای نشان دادن موضع مخالفش در برابر دولت نداشت. 

آبتین گلکار، مترجم روسی، تا به حال چندین اثر از آثار او را از زبان روسی به فارسی برگردانده که از آن میان می‌توان به کتاب‌هایی چون «قصه‌هایی برای بزرگسالان» و «دادگاه ویژه» اشاره کرد. وایونوویچ در نمایش‌نامه طنز «دادگاه ویژه» نیش قلم خود را به سمت دستگاه قضایی و دادگستری شوروی می‌برد.