به گزارش خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) به نقل از آتلانتیک، در تاریخ ادبیات بسیاری از نویسندگان مشهوری را می‌شناسیم که در کنار نوشتن به مشاغل دیگری نیز مشغول بودند. پزشکی از عمده این مشاغل است. آنتون چخوف، جان کیتس، آرتور کونان دویل، ویلیام سامرست و خیلی‌های دیگر همگی پزشک بودند و در نوشته‌هایشان نیز به این مسئله اشاره داشتند که ملاقات مردمی با چهره‌ها و شخصیت‌های متفاوت موجب بالا رفتن ذوق نوشتن در آنها شده است. بسیاری از نویسندگان مشهور پزشک مثل چخوف می‌گفتند دیدار آدم‌هایی با شکل و اندازه‌های متفاوت موجب بالا رفتن توانایی آنها در نوشتن می‌شده است.
 
در حقیقت آنها تجربیات انسان‌های بسیاری را در داستان‌های خود منعکس می‌کردند. بر اساس اسناد تاریخی شغل پزشکی در نویسندگی تاثیر داشته است ولی آیا نویسندگی نیز در پزشکی تاثیر دارد یا نه؟ پاسخ به این سوال بر اساس نتایج تحقیق جدید دانشگاه هوستون آمریکا مثبت است. این دانشگاه مقاله‌ای با عنوان پزشکی و ادبیات منتشر کرده است که نشان می‌دهد مطالعه داستان دید پزشکان را نسبت به جهان و انسان‌ گسترده می‌کند و موجب بالا رفتن کیفیت کارشان خواهد شد.
 
دکتر «وودز ناش» تحقیقت میدانی خود را در قالب مقاله‌ای اینگونه منتشر کرده است که پزشکان برای بالا رفتن کیفیت کار و برخورد مناسب با بیماران باید داستان و رمان بخوانند. در مقاله وی این مطلب به شدت مورد تاکید قرار گرفته است که پزشکانی موفق هستند که رابطه خوبی با ادبیات و داستان دارند. دکتر ناش در مطالعات میدانی خود اسنادی از عملکرد پزشکان تهیه کرده است که نشان می‌دهد آن دسته از پزشکانی که بیشتر داستان می‌خوانند در کار خود موفق‌تر هستند.
 
نتایج تحقیقات دانشگاه هوستون نشان می‌دهد پزشکان و پرستارانی که به خواندن کتاب داستان عادت کرده‌اند در پیش‌بینی شرایط حاد و بحرانی پزشکی موفق‌تر عمل می‌کنند. دکتر ناش به عنوان هیئت علمی دانشگاه هوستون نیز از تجربه شخصی‌اش در برخورد با پزشکان مختلف می‌گوید که علاقه به داستان و خواندن منظم آن در زندگی روزمره چقدر به عملیات موفق پزشکی کمک کرده است. وی می‌گوید: «در اطرافیانم پزشکان نویسنده‌ای سراغ دارم که نسبت به دوستانشان انسان‌های موفق‌تری در شغل پزشکی هستند. آنها نسبت به دیگران بیشتر به صحبت‌های بیماران گوش می‌کنند و با حوصله بیشتری به کار خود می‌پردازند.»
مقاله دکتر ناش که در فصل‌نامه پزشکی شماره بهار دانشگاه جان هاپکینز نیز منتشر شده است، از مخاطبان خود این سوال را می‌پرسد که آیا نویسندگان بزرگ ابتدا پزشک بودند یا اینکه نوشتن آنها را به عرصه پزشکی سوق داده است.