رمارم در همین‌رابطه و درباره آخرین وضعیت نام‌گذاری یکی از خیابان‌های مشهد به نام مهدی اخوان ثالث به ایبنا می‌گوید: این طرحی‌ست از طرف کمیسیون فرهنگی که شهرداری مشهد را مکلف کرد تا یک خیابان مشهد را به نام مهدی اخوان‌ثالث نام‌گذاری کند. مسیر نام‌گذاری خیابان‌ها هم به این صورت است که وقتی شورا یک چنین طرحی را تصویب می‌کند قطعا این نام‌گذاری اتفاق می‌افتد منتها اینکه کدام خیابان و در کدام منطقه شهری برای این کار انتخاب شود باید در کمیته نام‌گذاری مورد بررسی قرار بگیرد. کمیته مذکور خیابان‌های پیشنهادی را امکان‌سنجی می‌کند که در انتها یا خیابان جدیدی برای این کار انتخاب می‌شود و یا یکی از خیابان‌هایی که نام‌های مشابه دارند برای این نام‌گذاری انتخاب می‌شوند. یعنی بنا به صلاحدید اعضای کمیته ممکن است نام یکی از این خیابان‌ها که مشابه همدیگر هستند به نام مورد نظر تغییر کند.
این عضو شورای شهر مشهد تاکید می‌کند: این طرح در صحن علنی تصویب شد و آنچه در صحنن علنی تصویب شود لازم‌الاجراست ولی اینکه به صورت جزئی مشخص شده باشد کدام خیابان در کدام منطقه به نام مهدی اخوان‌ثالث نام‌گذاری می‌شود هنوز نهایی نشده است و باید شهرداری بررسی کرده و بنا بر ظرفیت‌های موجود خیابانی را معرفی کند. از اینکه این کمیته هر چندوقت یک‌بار تشکیل جلسه می‌دهد اطلاعی ندارم ولی فکر می‌کنم مسئله انتخاب خیابان برای نام‌گذاری با نام اخوان‌ثالث در اولین جلسه آتی این کمیته طرح شود. نماینده شورا در کمیته شورا به صورت جدی این مسئله را پیگیری می‌کند و رئیس کمیسیون فرهنگی شورای شهر مشهد هم عضو این کمیته است و احتمالا حداکثر ظرف یک ماه آینده تکلیف آن مشخص شود.
نفس چنین مصوباتی و اجرایی و عملیاتی شدن آنها در شهرها آن هم شهری مثل مشهد مبارک و خجسته است اما باید در نظر داشت که در تهران هم شورای شهر سرانجام با تغییر نام یک خیابان به نام محمد مصدق موافقت و این مسئله نهایی شد. منتها خیابانی که برای این منظور انتخاب شد نهایتا از دید خیلی از کارشناسان و شهروندان متناسب با جایگاه و شان محمد مصدق نبوده و صرفا یک تصمیم نمایشی محسوب می‌شود تا تاثیرگذار برای حفظ نام نخست‌وزیر نهضت ملی شدن صنعت نفت؛ حالا این سوال به میان می‌آید که در مشهد نیز خیابانی کوچک و دور از مرکز و رفت‌وآمد و ازدحام برای نام‌گذاری به نام مهدی اخوان‌ثالث انتخاب می‌شود یا شرایط این‌بار به گونه‌ای دیگر رقم می‌خورد.
رمام البته با تاکید بر اینکه مفاخر مشهد خود عضو کمیته معابر هستند متذکر می‌شود: استاد ادبیات, استاد هویت‌شناسی و مشهدشناسی در کمیته معابر عضو هستند و به نوعی اصلا اعضای کمیته معابرمان خودشان از مفاخر مشهد هستند. بنابراین خیابانی را که برای نام‌گذاری به نام مهدی اخوان‌ثالث انتخاب می‌کنند قطعا به تناسب و با توجه به شان و جایگاه این شاعر خواهد بود. ما خیلی دلمان می‌خواهد یکی از خیابان‌های اصلی شهر مشهد به نام مهدی اخوان‌ثالث نام‌گذاری شود؛ اما خیابانی که در ذهن‌ها جا افتاده اگر تغییر نام پیدا کند و از سوی مردم پذیرفته نشود و همچنان همان نام قدیمی را برایش به کار ببرند تنها یک تابلو خواهد بود. میدانی در مشهد داریم که سالیان دور تقی‌آباد نام داشت و اکنون شریعتی نامیده می‌شود ولی همچنان مردم آن را تقی‌آباد معرفی می‌کنند. در تهران هم بزرگراه نیایش را به بزرگراه آیت‌الله هاشمی تغییر نام دادند اما آیا مردم هم این نام تازه را به کار می‌برند یا همان نام قبلی را؟ پس خیابانی را که برای نام‌گذاری مهدی اخوان‌ثالث انتخاب می‌کنیم باید خیابانی باشد که مردم در مقابل نام جدید مقاومت نکنند و فقط یک آدرس محض نباشد و باید امکان‌سنجی کنیم تا بهترین تصمیم‌گیری را داشته باشیم. حالا ممکن است از خیابان‌هایی که تازه احداث هستند برای این کار استفاده شود ولی قطعا همخوانی با نام این شاعر بزرگ خواهد داشت.
به گفته این عضو شورای شهر طرح‌ها و نگاره‌هایی از شاهنامه که سال گذشته حذفشان از دیوارهای مشهد خبرساز شده بود مجدد احیا شده‌اند و سال گذشته در آستانه عید نوروز با تفاهمی که شهرداری و آستان قدس با همدیگر منعقد کردند همه این نقاشی‌ها مجدد روی این دیوارها که متعلق به آستان قدس مشهد بوده‌اند برگشتند.
بازگشت نقوش شاهنامه به دیوارهای مشهد و نصب پرتره چهره‌های فرهنگی مثل دهخدا؛ سایه و اخوان در این شهر آن‌طور که رمام می‌گوید راهی‌ست برای دیدن و شنیدن سلایق و تفکرات گوناگون. او در همین رابطه تاکید می‌کند: سال گذشته که شورای شهر پنجم مستقر شد همه ۱۵ نفر عضو اراده کرده بودند که فضای فرهنگی مشهد متناسب با اجزای تشکیل دهنده این شهر باشد و بتواند همه مردم را مدنظر داشته و سلیقه‌های مختلف را پوشش بدهد. بر همین اساس تابلوها و بنرهای شخص با در نظر گرفتن تفکر و سلیقه‌های مختلف مورد استفاده قرار بگیرند. طبعا بخشی از این تابلوها به شهدا و ایثارگران ما اختصاص پیدا کردند و بخش دیگری هم به اهالی فرهنگ و فخر شهر و استان در حوزه‌های فرهنگی و هنری و ... به تناسب در زمان سالروز تولد؛ روزهای ملی و مناسبت‌هایی برای یادبود از پرتره آنها در سطح شهر استفاده می‌شود. در مورد شهدا هم هر ماه شهدایی که در آن ماه به دنیا آمده‌اند یا در آن به شهادت رسیده‌اند تصورشان بر تابلوها و بنرهای شهری نقش می‌بندد.
باید دید این قبیل سیاست‌گذاری‌های فرهنگی در سطح شهر در کنار طرح نشان مشهد که از سوی شورای شهر و با هدف پاسداشت افرادی که برای این شهر افتخار آفریده یا خدمتی کرده‌اند و احداث یک سالن تئاتر بزرگ برای شهر مشهد با ظرفیت دست‌کم ۵۰۰۰ هزار نفری که رمارم خبرش را می‌دهد چقدر می‌تواند به ایجاد فضایی عمومی که متعلق به همه مشهدی‌ها باشد و نه طیف خاصی از آنها کمک می‌کند.
نظر شما