به گزارش خبرنگار خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) از اصفهان لیلی گلستان روز گذشته به خانه صفوی اصفهان آمد تا از كتاب «زندگی پیش رو» نوشته رومن گاری بگوید. 

او در بخشی از سخنان خود گفت: من آثارم را با عشق انتخاب می‌كنم نه اینکه چون اثری پرفروش بوده سراغش بروم و آن را ترجمه كنم و جالب اینكه با این وجود همیشه هم كارهای ترجمه‌ام پرفروش بوده است.

وی در ادامه افزود: من در اصل اثر تغییر نمی‌دهم و تا جایی كه بتوانم همان كه هست را ترجمه می‌كنم. كتاب «زندگی پیش رو» از رومن گاری نیز به خاطر موضوعش كه داستان یك مادر بدكاره بود مدت‌ها توقیف بود. در این كتاب یك شخصیت كودك بود كه به خاطر محیط زندگی بی‌ادب بود. گفتند تا بچه را تربیت نكنی اجازه چاپ نمی‌گیری و من گفتم تربیت نمی‌كنم.       

گلستان افزود: من در اعتراض به فروش افست كتاب در بازار خودم كتاب را به گالری آوردم و روزی ٢٥ جلد از آن می‌فروختم و بسیار خوشحال بودم. با یك روزنامه مصاحبه كردم و گفتم من یقه آن كسی كه كتاب من را ممنوع‌الچاپ كرده می‌گیرم. نهایتا قبل از عید یك تماس از ارشاد داشتم. آقای خوشرویی پای خط تلفن بود كه گفت خانم یقه چه کسی را می‌خواستی بگیری؟ بیا بگیر. كتابت اجازه چاپ گرفته و من البته خیلی خوشحال شدم.

وی در ادامه گفت: من این روزها كارنویسنده‌های جوان را زیاد می‌خوانم و لذت می‌برم. مثلا خانم نسیم مرعشی نویسنده كتاب «هرس» فوق‌العاده نوشته است. این روایت از آدم‌ها و جنگ بی‌نظیر بود. من حتی او را با زمین سوخته احمد محمود مقابسه كردم و به نظرم در جاهایی حتی او بهتراز محمود نوشته است.

گلستان درباره تاثیر و تاثر ادبیات و نقاشی نیز گفت: من از آن گالر‌ی‌دارهایی هستم كه نمی‌گذارم كسی روی نقاشی اسم بگذارد و برایش داستان بگویند. نقاشی باید خودش گویا باشد. البته وضعیت سپهری فرق می‌كرد. سهراب را خانم سیحون معرفی كرد و او واقعا بین نقاشی و شعر سیر می‌كرد.

گلستان درباره دلیل علاقه‌اش به گالری‌داری نیز گفت: من از كودكی با پدر و مادرم به افتتاحیه گالری‌ها كه اندك هم بود می‌رفتم. آن روزها مدت‌ها می‌ایستادیم و نقاشی می‌دیدیم و درباره‌اش گفت‌وگو می‌كردیم. حالا می‌آیند نقاشی‌ها را می‌بینند یك صدور می‌زنند و می‌روند.        

«زندگی در پیش رو» کتاب رومن گاری، نویسنده، فیلم‌نامه‌نویس، کارگردان، خلبان جنگ جهانی دوم و دیپلمات فرانسوی است كه او را با نام مستعار برای دومین بار موفق به دریافت جایزه ادبی گنکور ۱۹۷۷ کرد.

او این رمان را با نام مستعار امیل آژار منتشرکرد. از این رمان، فیلمی نیز توسط Moshé Mizrahi درسال ۱۹۷۷ ساخته شده ‌است. گاری پیش از این جایزه گنکور را برای کتاب «ریشه‌های آسمان» در سال ۱۹۵۶ دریافت کرده بود .