به گزارش خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) به نقل از یورونیوز، شاید بتوان گفت هر نویسنده و شاعری کتابی محرمانه دارد که نمی‌خواهد منتشر شود یا فعلا و در زمان حیات‌اش منتشر نشود. پروژه «کتابخانه آینده» دقیقا برای نگهداری این کتاب‌های محرمانه کلید خورده و البته اهداف بزرگ‌تری هم دارد: انتشار کتاب‌هایی در آینده؛ برای نسل‌های بعدی در یک قرن دیگر!
مکان این کتابخانه جایی در بیرون شهر اسلو کشور نروژ در میان جنگل‌ها واقع شده است که 100 سال دیگر کتاب‌های ارزشمندی از 100 نویسنده مطرح حال حاضر را منتشر خواهد کرد. مارگارت اتوود یکی از نخستين نویسندگانی است که اثری به این کتابخانه اهداء کرده است.
کتابخانه آینده در سال ۲۰۱۴ با ابتکار «کیتی پترسون» هنرمند اسکاتلندی راه‌اندازی شد. این کتابخانه، کتاب‌هایی از نویسندگان و شاعران معروف جهان را دریافت می‌کند که جز نویسنده، فرد دیگری از متن‌شان اطلاعی ندارد. پترسون در گفت‌وگوی زیر درباره این پروژه بیشتر توضیح می‌دهد:
به ما بگویید چرا این کتابخانه احداث شده است؟
این پروژه از سال‌های پیش در ذهن من ایجاد شده بود ولی زمینه اجرای آن وجود نداشت تا اینکه مسئولان شهر اسلو این زمینه را ایجاد کردند.
چرا شهر اسلو؟
کشور نروژ با داشتن درختان و جنگل‌های انبوه برای این پروژه مکانی ایده‌آل است. شهر اسلو با درختان محاصره شده و من فکر می‌کنم محیط زیست در آینده رابطه خوبی با انسان‌ها خواهد داشت. نگاه مردم و مسئولان این شهر به آینده و محیط زیست و ارتباط با زمان بسیار مطلوب است و بهتر بود این پروژه در این شهر انجام شود.
چرا می‌گویید ارتباط با زمان؟
خب مارگارت اتوود درباره این مسئله چیز جالبی گفت: پروژه کتابخانه آینده شبیه واسطه بین زمان و طبیعت است. این پروژه احترام به کلمات نوشته شده و محافظت آن در طول زمان است. نوشته‌ها و آثار هنری در طول زمان محافظت می‌شود و به دست نسل‌های بعدی می‌رسد.
به غیر از اتوود چه نویسنده‌ای در این پروژه مشارکت داشتند؟
دیوید میشل، سیجون و الیف شافاک کتاب‌هایی به این پروژه هدیه کردند. امسال هان کانگ نویسنده کره‌ای نیز کتابی برای نگهداری در مخزن این کتابخانه نوشت.
چه نویسنده‌هایی برای این پروژه انتخاب می‌شوند؟
ما هر سال از نویسنده‌های مشهور بسیاری دعوت می‌کنیم. معمولاً ترجیح می‌دهیم از کسانی دعوت کنیم که تاثیرگذاری خاصی روی محیط اطراف خود داشته باشند. شاید تا 2099 هم طول بکشد، ولی مهم این است که نویسنده‌ها کارهایی برای آیندگان داشته باشند.
آیا نوشته‌های امروز برای خوانندگان 100 سال آینده ارزش دارند؟
صدسال دیگر خیلی هم دور نیست. تصور صد سال دیگر سخت نیست. با فعالان محیط زیست که ما با آن‌ها کار می‌کنیم صد سال یک دوره زمانی طبیعی است که گیاهان طی می‌کنند. برای جنگل صدسال مثل یک چشم به هم زدن است.
بعدالتحریر: شاید اگر پروژه کتابخانه آینده صدها سال پیش آغاز شده بود؛ امروز می‌توانستیم کتاب‌های جدیدی از نویسندگانی مانند ویکتور هوگو، الکساندر دوما، آنتوان دوسنت‌اگزوپری، فلانری او کانر، چارلز دیکنز و ... را بخوانیم و کنکاشی در تاریخ، تفکر، جامعه و زمانه گذشته داشته باشیم.
شنبه ۲۹ تیر ۱۳۹۸ - ۰۸:۳۹
نظر شما