من زیاد احساس اینکه از بیرون رفتن محروم شدهام ندارم. چون من و خیلیهایی که شغلشان ایجاب میکند که در تنهایی بنشینیم و کار کنیم، میتوانیم در فضای خانه یا آتلیه بنویسیم، شعر بگوییم و یا نقاشی و طراحی و گرافیک انجام دهیم یا حتی بنوازیم. یاد شعری از سیمین بهبهانی افتادم که میگوید: «با قدم های کولی دشت بیدار میشد / با زلال نگاهش برکه سرشار میشد / لب زهم باز میکرد کهکشان میدرخشید / مویی بر چهره میریخت آسمان تار میشد» و «سال و ماهی شکیبا ترکه در ترکه میبافت / گاه گاهی به سودا سوی بازار میشد». قرار نیست ما همش به بازار برویم و وقت گذرانی کنیم. میتوانیم شکیبا و صبور در خانه بنشینیم و گاهی که لازم است بیرون رویم و به قول سیمین بهبهانی سبدی را با شکیبایی ببافیم. رادیو و تلویزیون میتواند در این وضعیت مؤثر باشد. اکنون وقت آن رسیده تمامی کارهای سرگرم کننده اعم از برنامههای ورزشی هنری و طنز که برای روحیه بخشی در این شرایط بسیار لازم است و خود نوعی پیشگیری است به نمایش دربیایند. شبکههای تلویزیونی میتوانند از آرشیوهایشان استفاده کنند تا مردم سرگرم شوند. من برای موضوع کرونا سه تا پوستر به دعوت جایی طراحی کردم اما میخواهم اینها را در کانال تلگرام بگذارم و آدرس اینستاگرامم را هم بدهم تا هر کس که خواست حتی برای چاپ بردارد و کار کند. و مخاطب من هم عام و از هر طیفی است. باید انرژی گذاشت و مردم را راهنمایی کرد. خودم هم سعی میکنم از این فرصت بیشتر استفاده کنم و کتابی که درباره آقای ممیز در دست انتشار دارم را تکمیل کنم تا شاید در آینده برای مخاطبان آگاهیبخش و سرگرمکننده باشد.
منبع: روزنامه ایران
نظر شما