سرویس استان‌های خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) - علی زیودار، شاعر و پژوهشگر فرهنگ عامه لرستان - در ادبیات ما لُرها ازدواج کردن اگر فامیلی و درون طایفه‌ای نباشد پیوَنی کردن است.
پیوَنی به معنای پیوند خوردن و یکی شدن دو وجود متفاوت است؛ مثل پیوند خوردن درختان برای پر بار شدن و شکوفا شدن باغ.
استاد «فریدون شهبازیان»، نوازنده آهنگساز و رهبر ارکستر برجسته ایرانی داماد ما لُرها بود ازدواج او با «ماهور موساییان» به معنای واقعی کلمه یک «پیونی» تمام‌عیار بوده است.
«ماهور» ما که خودش هنرمند و عکاس سینماست دختر هنرمند لُر «غلامرضا موساییان» نقاش و نوازنده ویولن و زنده‌یاد «نسرین جافری» شاعر برجسته زمانه ماست. نسرین هم دختر مرحوم عامو برفی خرم‌آباد است.
پیوند خوردن استاد شهبازیان با فرهنگ و موسیقی لرستان شاید با شیر سنگی جعفری جوزانی در سال شصت و پنج شروع می‌شود؛ اما این پیوند در ساختن موسیقی برای فیلم‌های «دشت ارغوانی»، «نادر مقدس» و «نامزدی و عروس رومشکان» ناصر غلامرضایی و «آرزوهای زمین» وحید موساییان و بسیاری آثار دیگر چنان گسترده است که عملاً لری تبدیل به زبان مادری موسیقایی شهبازیانِ زاده تهران شده است.
آلبوم داغ شقایق با تنظیم فریدون شهبازیان و هنرنمایی فرج علیپور نقطه بلوغ پیوند شهبازیان و فرهنگ موسیقایی لرستان است.
شهبازیان نقش مهمی در معرفی و ترویج موسیقی لرستان دارد. او اگرچه لُر نبود اما پاسدار فرهنگ و موسیقی لرستان بود.
گردآوری و تدوین پنج دفتر شعر نسرین جافری در یک مجلد و انتشار آن در نشر آگاه به کوشش فریدون شهبازیان یکی دیگر از خدمات مهم شهبازیان در فرهنگ لرستان بود خدماتش را ارج می‌نهیم و تا همیشه بزرگش می‌داریم.
نظر شما