به گزارش خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) به نقل از گاردین، دانیل میسون روان‌پزشک دانش‌آموخته دانشگاه هاروارد و رمان‌نویس آمریکایی است که بیشتر از رشته تخصصی‌اش به خاطر نوشتن رمان‌های پرفروش در کشورش مشهور شده است. میسون در سال 2007 رمانی با عنوان «کشور دور» نوشت که در 28 کشور دنیا چاپ و ترجمه شد. اخیراً این روان‌پزشک نویسنده آمریکایی رمانی با عنوان «ثبت گذرمن از روی زمین» نوشته است که توسط انتشارات مک‌میلان منتشر شده است و به همین بهانه روزنامه گاردین گفتگویی با این روان‌پزشک فارغ‌التحصیل هاروارد و استاد دانشگاه استنفورد انجام داده که اعتقاد دارد نویسندگی و مطالعه کتاب موجب سلامت روان می‌شود.
رمان جدید شما در زمان منتشر شده است که تقریباً همه کتابفروشی‌ها به خاطر ویروس کرونا تعطیل هستند. چه احساسی از این مسئله دارید؟ فکر نمی‌کنید کتاب‌تان در محل ورود سیاه‌چاله‌ای بزرگ است؟
این مشکل برای خودم زیاد جدید نیست. در سال 2002 فکر می‌کردم کتابم با استقبال زیادی روبرو شود ولی تا ماه‌ها هیچ اقبالی نسبت به آن وجود نداشت و تقریباً به این تاخیر عادت کردم.
رمان جدید شما (ثبت گذرمن از روی زمین) مجموعه داستان‌های تاریخی است که به نظر می‌رسد به این ایام قرنطینه ارتباط نداشته باشد. نگران نیستید از این بی‌تناسبی؟
خب البته باید گفت که کتاب مثل یک ساختمان بلند است. امیدوار هستید چیزی معنی‌دار بنویسید ولی از نظر انسان‌های دیگر چندان معنی ندارد. در حال حاضر بله نگران هستم چون همه انسان‌ها در جهان با چالش حیات روبرو هستند ولی کتاب نوشتن از نگاه ویروس‌ها سخت است. فعلاً داستانی از نگاه ویروس‌ها ندارم و مجبورم همان سبک خودم را ادامه دهم.
شما شبیه آنتون چخوف یک پزشک هستید. رابطه بین این دو شغل نویسندگی و طبابت چیست؟
البته من سال‌های تحصیلم وقت نوشتن نداشتم چون ارتباط خاصی با دنیای بیرون نداشتم. ولی همیشه دوست داشتم در زندگی شخصی نویسندگی حضور داشته باشد. مطالعه کتاب و نوشتن آن روی سلامت روانی تاثیر مثبت دارد و به عنوان یک روان‌پزشک نیاز به سلامت روانی دارم. به طور اساسی برای نوشتن نیاز به ارتباط با دیگران دارم و شغل پزشکی این زمینه را فراهم کرده است. خودم هم دوست ندارم در یک اتاق نشسته و در دنیای درونم باشم. دوست دارم بنویسم و با دیگران ارتباط برقرار کنم.
این دو شغل باعث تقویت یکدیگر می‌شوند؟
بله، تا اینجای زندگی من همیشه شخصیت‌هایی که در داستان‌ها آورده می‌شوند از بیمارانم الهام گرفته شده است. معمولاً در بیمارستان روزی 10 بیمار را ویزیت می‌کنم و ملاقات و حرف زدن با این بیماران همگی شبیه داستان‌هایی هستند که تنها یک نفر باید آنها را روی کاغذ بنویسد.
تا کنون به فکر چاپ کتاب از این داستان‌ها بودید؟
البته در این زمینه مسائل اخلاقی وجود دارد. باید رضایت بیماران گرفته شود که داستان‌شان چاپ شود یا نه ولی در حالت کلی ارتباط با انسان‌ها چه بیمار و چه سالم برای نویسندگان ضروری است.
به نظر شما شیوع ویروس کرونا و بیماری‌های همه‌گیر روی سلامت روانی تاثیر منفی دارند؟
البته هیچ داده و اطلاعات آکادمیک برای این مسئله وجود ندارد ولی کارشناسان و دانشمندان علوم روان‌شناسی معتقدند مشکلات و مسائلی مثل بحرانی‌های اقتصادی، زیستی و دیگر حوادث روی سلامت روانی انسان‌ها تاثیر منفی دارند.
آیا مطالعه موجب سلامت روان می‌شود؟
روی خودم که تاثیر مثبتی داشته است. یادم هست وقتی اولین بار رمان جنگ و صلح تولستوی را خواندم احساس گیجی داشتم ولی وقتی آنا کارنینا و مادام بوواری را خواندم احساس خوبی داشتم. بستگی به نوع کتاب دارد فکر کنم. نوع شخصیت‌پردازی و داستان‌گویی نویسنده به ارتباط و احساس خوانندگان ارتباط دارد. من که با خواندن رمان‌های کلاسیک احساس خوبی دارم.
الان مشغول خواندن چه داستانی هستید؟
سفر بیگل نوشته چارلز داروین و مجمع‌الجزایر مالاریا آلفرد راسل.
یکشنبه ۲۸ اردیبهشت ۱۳۹۹ - ۱۳:۵۰
نظرات