به گزارش خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) قتل رومینا اشرفی به دست پدرش، علاوه بر شوکی که به جامعه وارد کرد، پیام‌های دیگری هم برای دستگاه قضای کشور داشت که یکی از مهم‌ترین آن‌ها کمبود کتاب‌های تالیفی در زمینه حقوق کودکان است. محمدحسین ساکت، پژوهشگر و مولف کتاب‌های حقوقی و اسلام‌شناسی که خود هم روزی در مسند قضاوت بوده است در گفت‌وگو با خبرگزاری ایبنا در این باره می‌گوید: متاسفانه جامعه زمانی به این موضوعات حساسیت پیدا می‌کند که یک حمله بزهکارانه و خشن رخ دهد و عاطفه‌ها را تحت تاثیر قرار گیرد. در حالیکه به این مسئله باید به صورت بنیادین و فکری چاره‌اندیشی شود و ما قوانین مربوط به ولایت را بازنگری کنیم.

این حقوقدان بیان کرد: هم‌اکنون قانون اختیارات فرزندان بیش از حد بر عهده ولی است تا حدی که جان فرزندان هم بر عهده سرپرست است و قانون در این خصوص باید هشیارانه‌تر عمل کند و از آن قیدهای پوسیده گذشته بگذرد. باعث تاسف است در چنین روزگاری چنین اتفاقاتی می‌افتد؛ حتی زمان‌هایی که غارنشینی‌ هم بوده یقینا این اتفاقات نمی‌افتاده است.

ساکت درباره کمبود قوانین در زمینه کودک‌آزاری هم بیان کرد: جامعه باید آگاهی‌اندیشی کند. متاسفانه درباره کودک‌آزاری‌هایی می‌شود که قانون باید چاره‌اندیشی عمیقی داشته باشد و در این باره جامعه‌شناسی، روانشناسی و حقوق باید دست به دست هم دهند. اما مسئله اصلی کوتاه‌اندیشی دستگاه قضا در برخورد با این مشکلات است؛ اگر فردی که رومینا اشرفی را تحویل خانوادهِ بدسرپرست داده است مجازات شود، دیگر متصدیان هم دیگر این کار را نمی‌کنند؛ اما متاسفانه ما در این زمینه کوتاهی می‌کنیم.

او در پاسخ به پرسش که چرا دستگاه قضا قوانین سخت‌گیرانه‌تری نسبت به این معضلات ندارد؟ بیان کرد: ما اسیر عقاید هستیم که باید خود را از آن‌ها رها کنیم. جامعه ما باید جامعه‌ای دقیق، روشنگر و پیش‌رویی باشد. متاسفانه تنها راه علاج را در خشونت می‌بینیم. این فکر باید اصلاح شود. دوم اینکه زمینه‌های به وجود نیامدن این معضلات باید فراهم شود.

مولف کتاب «سرشت و سرگذشت نهاد دادرسی و سازمان های وابسته، از آغاز تا سده سیزدهم هجری» در پاسخ به این پرسش که دلیل کم نوشته شدن آثار در زمینه حقوق کودکان برای چیست؟ گفت: من فکر می‌کنم مصائب و مسائل کودکان را در تالیفاتمان جدی نگرفتیم. برای مثال زمانی که کودکان کار را در جامعه می‌بینیم چه تدبیری برایشان اندیشیده شده است؟ ما در همین زمینه محدود برنامه‌ریزی خوبی نداشته‌ایم.

ساکت با بیان اینکه رشته‌ای در حقوق با عنوان «حقوق کودکان» نداریم، ادامه داد: در روانشناسی رشته‌ای به نام روانشناسی کودکان داریم. اما در رشته حقوق تنها شاخه جرم‌شناسی مسائل مربوط به کودکان را دنبال می‌کند و رشته‌ای دانشگاهی مختص به حقوق کودکان نداریم و گاهی حقوق کودکان در مسائل خانواده مطرح شده است. آنچه مسلم است به وسیله رسانه‌های دیگر مانند فیلم باید به حقوق کودکان بپرداریم. اگر در فیلم‌های خارجی نگاه کنید، می‌بینید چقدر بر روی کودکان و آموزش آن‌ها سرمایه‌گذاری می‌کنند. چرا ما این گونه‌ فیلم‌ها را نمی‌سازیم؟ و این باعث تاسف است.

او در پایان درباره تاثیر شبکه‌های مجازی بر انحراف اخلاقی کودکان و نوجوانان گفت: وقتی از ابزاری خوب استفاده نکنیم، همین می‌شود. مانند این می‌ماند که با چاقو میوه را پوست بکنیم یا کسی را مجروح کنیم. فضای مجازی شمشیر دولبه است البته اگر فرهنگسازی نشود. افسارگسیختگی این مصائب و مشکلات را به همراه خواهد داشت و باید استفاده درست را به کودکان و نوجوانان آموزش دهیم.