به گزارش خبرنگار خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) در اصفهان، آئین بزرگداشت صائب، شاعری که پسوند تبریزی دارد اما مدفن او در اصفهان است، شامگاه سه‌شنبه در آرامگاهش در اصفهان برگزار شد.

هرچند با تاج گل‌ها فضا را کمی زیبا و مزین کرده بودند اما روی دیوارهای اصلی کنار بارگاه همچنان دیوارنوشته معتادانی که شب‌ها در اطراف بارگاه اسکان می‌گیرند، به چشم می‌خورد؛ یکی از معشوقه‌اش نوشته بود، دیگری نوشته بود سلطان غم مادر و آن‌یکی نوشته بود فقط: ط!

در این مراسم و در غیاب خسرو احتشامی و دکتر مهدی نوریان که شاید به‌خاطر تاثیر کرونا برخلاف هر سال غایب بودند، شاعرانی چون سعید بیابانکی، یوسف خوش‌نظر، علی شیرانی (سخا)، محمدحسین صفاریان، مهدی ملکی، امیرحسین یاوری و ریحانه واعظ به شعرخوانی پرداختند.

باغ صائب باید به شکل اولش بازآفرینی شود
رئیس شورای اسلامی شهر اصفهان را بر سر مزار می‌یابم و می‌گویم در یک سال باقی مانده برای صائب چه می‌کنید؟ می‌گوید: بزرگداشت صائب، شاعری که چهارصد سال است مانا و ماندگار است، برای ما افتخار است و امیدوارم در یک سال باقی مانده، حق او ادا شود.

علیرضا نصر ادامه داد: باید اعتراف کرد صائب در اصفهان مظلوم است. او در زمان خودش درخشان و قابل‌ تقدیر بود و هنوز نیز چشمه‌ی جوان ادبی شعر سبک هندی است. روح فرهنگی او همیشه با اشعارش بر جامعه ما حاضر مناظر است.

وی افزود: در کنار برگزاری بزرگداشت باید مقابر این شخصیت‌ها حفاظت و نوسازی و بهسازی شود. برداشت من این است که با وجود همه تلاش‌ها باغ صائب و آرامگاه او در اصفهان مظلوم است و گردشگران و عامه مردم، درست او را نمی‌شناسند. باغ صائب باید به شکل اولیه بازآفرینی شود.
 
پیچیدگی شعر هندی صائب را مهجور کرد
مدیر فرهنگی سازمان فرهنگی، اجتماعی و ورزشی شهرداری اصفهان نیز گفت: آئین بزرگداشت صائب تبریزی یکی از اولین برنامه‌هایی است که طی دوران کرونا با حضور مخاطب به‌صورت بسیار محدود، با رعایت پروتکل‌های بهداشتی و فاصله‌گذاری اجتماعی به‌صورت مجازی از اینستاگرام پخش شد.

محمدعیدی ادامه داد: شعر هندی، پیچیدگی و مضامین خاص خود را دارد و شاید یکی از دلایل مهجور بودن این شاعر همین باشد. اگر بخواهیم شهر، شهری فرهنگی باشد باید صائب را قدر بدانیم و با کانون‌های ادبی هند و پاکستان کار فرهنگی درازمدت کنیم.

وی ادامه داد: اصفهان و تبریز دو وجه از یک ماهرو فرهنگی هستند و پیوند فرهنگی دارند و اینکه اینجا دولتخانه و فرهنگسرای صائب و ملجا شاعران و دوستداران صائب بشود، از خواسته‌های ماست.

وی در پایان گفت: اقبال در ایران بیشتر با سبک عراقی و شاعرانی مثل حافظ است و صائب در هندوستان و پاکستان اقبال بیشتری داشته است. ما باید حق صائب را بیشتر و بهتر به‌جا بیاوریم.

صائبیه فضای حافظیه را ندارد
مدیر شهرداری منطقه یک اصفهان هم گفت: فضای صائبیه با فضای حافظیه متفاوت است و قابلیت ندارد یک حافظیه دیگر بشود. 600 میلیون تومان هزینه بازسازی و نورپردازی این مکان شده و به طور مستمر نیز هزینه نگهداری صائبیه می‌شود.

مهین شکرانی افزود: در اطراف مقبره، فضا بزرگ نیست که کار خاصی بتوان کرد اما با این حال 5 پاتوق شهری ایجاد شده است. ساماندهی ورودی و سردر صائبیه نیز در دستور کار شهرداری ناحیه است.

سبک صائب، اصفهانی است
سعید بیابانکی هم در بخش دوم برنامه بزرگداشت صائب تبریزی، گفت: سبک و شیوه صائب با نام سبک اصفهانی یا هندی شناخته شد. البته معتقدم سبک صائب اصفهانی است، چراکه خاستگاه چنین سبکی اصفهان بوده است. شکل سخن‌سرایی صائب هیچ تشابهی به شاعران پیش از خود ندارد.

این شاعر و ترانه‌سرا افزود: در واقع بسیاری از شاعران به لحاظ قدرت شاعری از صائب بزرگ‌تر بوده‌اند اما نفوذ در لایه‌های زیرین اجتماع فقط به نام صائب است.

بیابانکی در پایان گفت: از مردم اصفهان می‌خواهم که صائبیه را به محل برای رفت و آمد فرزندان خود تبدیل کنند، در واقع این آرامگاه باید مانند حافظیه شیراز شود.