شاید بهتر بود دبیر جایزه سیاستی اتخاذ میکرد که - در راستای اهداف جشنواره که کشف استعدادها بود - نویسندگان غیرحرفهای نیز دیده شوند.
مجید قیصری در پایان این مراسم خبر داد که بهزودی فراخوان سومین جایزه ادبی محمدعلی جمالزاده منتشر خواهد شد؛ اما با وضعیت برگزاری دوره دوم و نارضایتی داوران مرحله اول در سال گذشته، نویسندگان انتظاراتی فراتر از جایزهای که نام داستاننویس بزرگی مانند جمالزاده را یدک میکشد، دارند.
امسال حدود ۱۴۳۸ اثر به دبیرخانه جشنواره رسیده بود که بیشترین تعداد اثر ارسالی مربوط به بخش داستان آزاد با ۸۶۹ داستان بود. در بخش ویژه کرونا ۲۹۴ اثر ارسال شد. در بخش داستان اصفهان نیز ۱۸۸ اثر شرکت داشتهاند.
همچنین تعداد ۸۷ اثر در بخش زندگینگارههای اصفهان ثبتشده که مجموع این آثار در مقایسه با آثار ارسالشده به دیگر جوایز ادبی کشور رقمی قابلتوجه بوده و تقریباً برابر با دوره اول جشنواره است.
در فراخوان این جشنواره بخشی با عنوان «جایزه ویژه هیئتداوران» تعریف شده بود که از یک اثر به انتخاب هیات داوران، از بین همه بخشها تقدیر میشد؛ اما در اعلام جوایز در اختتامیه، اساسا خبری از این بخش نبود.
جایزه جمالزاده، جایزهای جوان و با هدفِ شناسایی داستاننویسان جوان و کشف غیرحرفهایها بود؛ چون قطعا یکی از اهداف مهم آن، کشف استعدادهای تازه است و اینکه دیده میشود در دو بخش مهم، جایزه به نویسندهای حرفهای و دارای کتاب داده میشود، کمی تاملبرانگیز است.
همچنین اینکه یک نویسنده صاحب کتاب و نوشتههای زیاد، برگزیده اول باشد و در هر دو بخش جایزه به او داده شود، علامت سوالهایی را ایجاد میکند. به نظر میرسد، بهتر بود که بخش جداگانهای برای حرفهایها در این جایزه در نظر گرفته شود؛ تا آماتورها در نوشتن، از نفس نیفتند.
به نظر میرسید هیات داوران نیز مشورتی منسجم با همدیگر، مانند دوره قبل نداشتند و این شور و مشورت دوره قبلی و شفافسازی، امسال هم باید بهصورت علنی انجام میشد. درحالیکه همپوشانی و شور و مشورت و شفافیت شاید به دلیل وجود کرونا و شرایط خاص انجام نگرفت.
در این دوره از جایزه محمدعلی جمالزاده، میشد ایونتهای مجازی نیز برگزار شود که نشد. شاید بهتر بود دبیر جایزه سیاستی اتخاذ میکرد که - در راستای اهداف جشنواره که کشف استعدادها بود - نویسندگان غیرحرفهای نیز دیده شوند.
اطلاعرسانی درستی درباره جایزه جمالزاده انجام نشد
یکی از اعضای انجمن داستاننویسان اصفهان نیز درباره کمّ و کیف اطلاعرسانی دومین دوره جایزه ادبی محمدعلی جمالزاده، به خبرنگار ایبنا گفت: اطلاعرسانی درستی درباره جایزه جمالزاده انجام نشد و در یک بازه زمانی کوتاه، همهچیز انجام شد. خود من تا روزهای آخر مهلت ثبت داستان، متوجه برگزاری جمالزاده نشدم.
وی ادامه داد: مورد بعد اینکه همه جایزهها در حال حاضر فقط دارد بین آدمهای خاص در کل کشور جابهجا میشود؛ درحالی که باید نویسندگان غیرحرفهای و جدید را نیز معرفی کنند. بهنظرم زمان پایان دادن به باندبازی در بین داوران و نویسندگان فرا رسیده است؛ به جرات میتوان گفت که در حال حاضر تنها چند نویسنده در ایران هستند که خودشان مینویسند، خودشان داوری میکنند، خودشان هم جایزه میگیرند؛ خُب این اسمش باندبازی است!
این داستاننویس افزود: باید همه، حتی نویسندگان و همه ذینفعان در جایزه مشارکت میکردند. وقتی بدون اطلاعرسانی و ملاک خاصی جشنواره برگزار و داوری میشود، نباید از انجمنها و نویسندگان نیز انتظاری داشت. همه میخواهند هم نویسنده هم داور هم برگزارکننده باشند.
این عضو انجمن داستان نویسان اصفهان گفت: در درجه اول باید پوسترها درست توزیع میشد. حتی در خود انجمنهای ادبی اصفهان نیز پوسترها درست توزیع نشد و انتقاد من به اطلاعرسانی جشنواره است که گویا فقط در یک بازه زمانی کوتاه قرار بود جشنواره برگزار و بودجهها را هدر دهند.
نظر شما