به گزارش خبرگزاری کتاب ایران(ایبنا) کتاب «کاربرد رسانه‌های اجتماعی در اخبار بی بی سی» با عنوان فرعی بازسازی گزارشگری بحران نوشته والری بلر ـ گاگنون به ترجمه حسین حسنی به تازگی از سوی انتشارات نیو منتشر شده است.

در بخشی از مقدمه کتاب می‌خوانیم: «گرچه رسانه‌های اجتماعی شکل‌های جدیدی از گزارش‌گری و تکیه بیشتری بر محتوای کاربرساخته را هنگام تولید امکان‌پذیر کردند، اما روزنامه‌نگاران بی.بی.سی هم‌چنان نگران تأثیر رسانه‌های اجتماعی بر کار روزمره‌شان هستند. با آن‌که بی.بی.سی با آرمان‌های خدمت به عموم پیوند خورده است و از این سازمان پخش رادیو - تلویزیونی انتظار می‌رود که در پی دقت، توازن، بی‌طرفی و عینیت باشد اما با یک چالش اساسی مواجه شده است: بی.بی.سی به دنبال گنجاندن رسانه‌های اجتماعی در گزارش‌های خود است اما در عین حال باید اشتهار و کیفیت محتوای خود را نیز حفظ کند (بنت، 2011).

بی.بی.سی می‌کوشد تا مرجعیت خود را برای مخاطبان (از جمله پرداخت‌کنندگان هزینه‌ی جواز) حفظ کند و با مخاطبانش وارد گفتگویی مبتنی بر همکاری شود. این پویایی که شامل ارتباط به واسطه‌ پلتفرم‌های رسانه‌های اجتماعی بین گزارش‌گران و مخاطبان نیز هست، بخش محوری این کتاب را تشکیل می‌دهد.

در این کتاب نقش پلتفرم‌های اجتماعی در تولید اخبار بحران بررسی می‌شود. هم‌چنین فرایندهای اجتماعی و تنش‌هایی که در فعالیت‌های حرفه‌ای و هنجارهای بی.بی.سی ایجاد شده است تحلیل می‌شوند. در کانون این کتاب این ایده وجود دارد که منازعه‌ بی.بی.سی برای درک و نیز مدیریت رسانه‌های اجتماعی هنگام گزارش بحران‌ها را باید در زمینه‌ تطور قواعد روزنامه‌نگاری و نیز موقعیت بی.بی.سی در دوره‌ تغییرات سیاسی - اقتصادی، فرهنگی، اجتماعی - فناورانه و نیز نهادی تفسیر کرد. به نوشته‌ استیو بارنت و اندرو کری، ایجاد تغییرات در بی.بی.سی «بدون منازعه قابل دستیابی نبوده است. تغییر با جامعه‌ی بریتانیا و زندگی سیاسی در هم تنیده است». بی.بی.سی تمجید شده و «کاملاً در معرض دید قرار گرفته است». (بارنت و کری، 1994: 10).»
 
گزارش‌گری بحران در عصر دیجیتال
در این کتاب این موضوعات بررسی می‌شود: نحوه‌ استفاده‌ روزنامه‌نگاران از رسانه‌های اجتماعی، شیوه‌هایی که رسانه‌های اجتماعی اعمال و روابط روزنامه‌نگاری بی.بی.سی با مخاطبان را تغییر داده‌اند و نیز این‌که روزنامه‌نگاران و مخاطبان چگونه این منطق جدید ارتباطی در گزارش‌گری بحران را توضیح می‌دهند. گزارش‌گری بحران به معنای «رویدادهای شگفت‌انگیزی است که ارزش‌های کلیدی سازمانی را به چالش می‌کشند و به واکنش سریع نیاز دارند». گزارش‌گری بحران به منزله‌ زمینه‌ای برای مطالعه‌ی رسانه‌های اجتماعی به دلایل مختلفی ارزشمند است؛ هنگام وقوع بحران‌ها زندگی عادی مردم مختل می‌شود که این وضع آن‌ها را به این فکر می‌اندازد تا محتوای کاربرساخته را برای سازمان‌های خبری ارسال کنند؛ و از چشم‌انداز «افرادی که پیش از این با عنوان مخاطبان» شناخته می‌شدند و نیز روزنامه‌نگاران، گزارش‌گری بحران در افزایش گنجاندن رسانه‌های اجتماعی در اخبار نقش دارد.

در بخشی از مقدمه کتاب آمده است: «پژوهشگران گزارش‌گری بحران معتقدند که رسانه‌های اجتماعی «فضای جدیدی را برای گزارش‌گری همراه با پیامدهای مهم برای آن‌چه پوشش داده می‌شود و نیز چگونه و چرایی آن» فراهم می‌کنند (آلن و متیسون، 2004: 7؛ آلن، 2013؛ آلن، سانواکر و کارتر، 2007؛ اندرسون، 2012؛ بالاجی، 2011؛ بکت، 2008؛ چولیاراکی، 2010؛ ریگرت و همکاران، 2010). برای مثال، همان‌طور که لی‌لی چولیاراکی می‌نویسد، بی.بی.سی از طریق گنجاندن «صداهای معمولی» در برنامه‌های خبری خود، روزنامه‌نگاری شهروندی را به بخشی از «چشم‌انداز جهان‌وطنی» خود تبدیل کرده است. این کتاب شیوه‌هایی را بررسی می‌کند که رسانه‌های اجتماعی از طریق آن‌ها به برخی دگرگونی‌ها در هنجارها و فعالیت‌های روزنامه‌نگاری منجر شده است و به این پرسش‌ها پاسخ می‌دهد: آیا رسانه‌های اجتماعی فضاهای جدیدی را برای گزارش‌گری فراهم کرده‌اند که شهروندان معمولی از طریق آن‌ها در گزارش‌گری به شیوه‌ی سنتی مشارکت دارند؟ رسانه‌های اجتماعی چه نوع ساختارهای جدیدی را درون اتاق خبر ایجاد کرده‌اند؟ و این‌که آیا رسانه‌های اجتماعی یک نوع همکارانه‌تر گزارش‌گری بحران را امکان‌پذیر کرده‌اند؟»

این کتاب آثار محققانی همانند مروی پانتی، کارین وال-یورگنسن و سیمون کاتل را برای مطالعه در مورد اخبار بی.بی.سی، گزارش‌گری بحران و رسانه‌های اجتماعی بسط می‌دهد. تأمل روزنامه‌نگاران درباره‌ فعالیت‌شان در گزارش‌گری بحران به تبیین این‌که آن‌ها شاهد یک رویدادبودن را چگونه درک و اجرا می‌کنند، کمک می‌کند. توجه به اخبار با ملاحظه‌ بلایای عمده این موضوع را نیز برجسته می‌کند که روزنامه‌نگاران، خبرنگاران و تولیدکنندگان اخبار چگونه «اعمال‌شان را در محیط سازمانی و فرهنگی تولید اخبار در عصر حاضر» بنا می‌کنند.

هم‌چنین این کتاب در یک زمینه‌ بین‌المللی، از طریق بررسی فرایندهای تولید اخبار و تنش‌های حاصل در زمینه‌های گزارش‌گری بحران، اثرهای رسانه‌های اجتماعی را بر بزرگ‌ترین سازمان تولید خبر که به شکل خدمت همگانی مشغول فعالیت است بررسی می‌کند. به علاوه، این کتاب به این پرسش‌ها پاسخ می‌دهد: رسانه‌های اجتماعی تا چه میزان کردارهای روزنامه‌نگاری بی.بی.سی و روابط آن‌را با مخاطبان دگرگون کرده‌اند؟ ساختارهای روزنامه‌نگاری بی.بی.سی چگونه در ارتباط با رسانه‌های اجتماعی تغییر کرده‌اند و اثرات آن بر روابط قدرت در اتاق خبر چیست؟ مولف با ملاحظه‌ این پرسش‌ها، تغییر تعاملات بین شهروندان عادی که شاهد رویدادها هستند و روزنامه‌نگاران سنتی که رویدادهای خبری بحران‌های جدیدی را گزارش می‌کنند مورد کنکاش قرار می‌دهد.

در این کتاب برای بررسی رسانه‌های اجتماعی در اخبار بی.بی.سی اطلاعات مختلف، از مشاهده‌ مستقیم اتاق خبر بی.بی.سی، مصاحبه با 50 روزنامه‌نگار و مدیر ارشد و تحلیل اسناد گزارش‌های بی.بی.سی، مطالعات و وب‌سایت‌های اخبار بی.بی.سی و آکادمی بی.بی.سی گردآوری شده است. 

همچنین در این اثر، کاربردهای رسانه‌های اجتماعی در بی.بی.سی به ویژه طی سال‌های 2005 تا 2011 توصیف می‌شود. اعمال و هنجارهای رسانه‌های اجتماعی در زمینه‌ تاریخی این سازمان پخش رادیو - تلویزیونی در خدمت عموم بی.بی.سی قرار گرفته است. با وجود آن‌که پس از سال 2011 بحران‌های جهانی دیگری نیز روی داده است، از جمله بحران سوریه، اما در این کتاب بر گنجاندن و کاربرد رسانه‌های اجتماعی در بی.بی.سی به ویژه تا سال 2011 تمرکز شده است.

ساختار کتاب و مرور فصل‌ها
در کتاب «کاربرد رسانه‌های اجتماعی در اخبار بی بی سی» کاربردهای رسانه‌های اجتماعی برای گزارش‌گری بحران از زمان رویدادهای 7/7 بررسی می‌شود. به این منظور در این کتاب هنجارها و اعمالی مورد توجه قرار می‌گیرد که زمینه‌ اجتماعی - فناورانه و اقتصادی - سیاسی سرچشمه‌ی آن‌ها بوده است و در آن‌جا روزنامه‌نگاران با رسانه‌های اجتماعی سر و کار داشته‌اند. فصل یک، «آنتی» استفاده از رسانه‌های اجتماعی را آغاز می‌کند و دگرگونی بی.بی.سی را از زمان پیدایش رسانه‌های اجتماعی دنبال می‌کند. در این فصل توضیح داده می‌شود که روزنامه‌نگاران از زمان حوداث 7/7 چگونه از رسانه‌های اجتماعی در گزارش‌گری بحران استفاده کرده‌اند و این‌که آن‌ها چگونه از مجموعه‌هایی از رویدادهای بحرانی برای تصدیق مجدد هنجارها و فعالیت‌های سنتی روزنامه‌نگاری استفاده می‌کنند. مولف در این بخش بر پیوند بین فناوری‌ها و هنجارها و اعمال روزنامه‌نگاری در زمینه‌ی بی.بی.سی تمرکز می‌کند چراکه ما باید منازعه درباره‌ درک و مدیریت رسانه‌های اجتماعی در روزنامه‌نگاری بی.بی.سی را در زمینه‌ گزارش‌گری بحران، قواعد روزنامه‌نگاری و بی.بی.سی در دوره‌ تغییر جهت سیاسی، اقتصادی، فرهنگی و نهادی تفسیر کنیم. در فصل اول نشان داده می‌شود که بازاندیشی درباره‌ رسانه‌های اجتماعی در روزنامه‌نگاری بی.بی.سی بخشی از پروژه‌ بزرگ‌مقیاس بی.بی.سی برای نزدیک شدن بیشتری به مخاطبانش است.

در فصل دوم، «یاد بگیرید توئیت کنید وگرنه اخراج می‌شوید»، رویدادهای گزارش‌گری بحران بین سال‌های 2006 تا 2010 تحلیل می‌شوند. مولف در این بخش چندین رویداد خبری بحرانی مهم را بررسی می‌کند: انقلاب زعفران در میانمار (2006)، حملات بمبئی (2008)، زلزله هائیتی (2010). طی این سال‌ها، هم‌پوشانی بین رسانه‌های اجتماعی و روزنامه‌نگاری افزایش یافته است.

در فصل سوم با عنوان «یک نظم جدید» بحث می‌‌شود که چگونه پس از سال 2011 روزنامه‌نگاران رسانه‌های اجتماعی را به منزله‌ی بخشی از ابزارشان برای بهبود گزارش‌گری به رسمیت می‌شناسند. به اعتقاد مولف ما باید نزاع بی.بی.سی برای درک و مدیریت رسانه‌های اجتماعی را در زمینه‌ دوران تغییر جهت‌های سیاسی، اقتصادی، فرهنگی و نهادی تفسیر کنیم.

در فصل چهارم با عنوان «ساختارهای جدید، بازیگران جدید در اتاق‌های خبر»، نقشی را که روزنامه‌نگاران خبره‌ی فناوری در تشریح روزنامه‌نگاری در زمینه‌ رسانه‌های اجتماعی بازی می‌کنند، با تمرکز بر گردآوری خبر و ترسیم آن، تحلیل می‌شود. این فصل تغییرات در ساختار اتاق خبر را طی گذر زمان مقایسه و مقابله می‌کند. ما متوجه ظهور ساختارهای جدید در اتاق خبر و نسل جدید روزنامه‌نگاران خبره‌‎ی فناوری شده‌ایم که رسانه‌های اجتماعی در روزنامه‌نگاری بی.بی.سی تعریف می‌کنند. این افراد دسته‌ای از روزنامه‌نگاران هستند که عامل موفقیت اولیه بی.بی.سی در اواخر دهه‌ی 1990 در فضای آنلاین بودند.

این فصل بر متخصصان فناوری و شرایط سیاسی - اقتصادی، نهادی و اجتماعی - فناورانه تمرکز می‌کند که به ظهور نسلی جدید در اتاق خبر منجر شده است. به طور خلاصه، نسل جدید متخصصان فناوری در اتاق خبر و اثرات ترکیبی تغییر جهت‌های سیاسی - اقتصادی، اجتماعی، نهادی و فناورانه بیان‌گر این است که روزنامه‌نگاری در گزارش‌گری بحران همکارانه‌تر شده است.

در فصل آخر، «اتاق خبر متصل شده» بحث می‌شود که رسانه‌های اجتماعی تا چه میزان فعالیت‌ها و روابط روزنامه‌نگاری بی.بی.سی با مخاطبان را دگرگون کرده‌اند و این‌که این دگرگونی‌ها چگونه به مسائل گسترده‌تر روزنامه‌نگاری، نهادهای رسانه‌ای و فناوری‌ها مربوط می‌شوند. در این فصل، توجه مولف به منطق رسانه‌های جدید و تلاش‌های بی.بی.سی برای مدیریت رسانه‌های اجتماعی در روزنامه‌نگاری‌اش معطوف می‌‌شود. هم‌چنین پیدایش ساختارها و بازیگران جدید در اتاق‌های خبر مورد بررسی قرار می‌گیرد.

در این فصل بحث می‌شود که روزنامه‌نگاران از ارزش‌ها و اعمالی استفاده می‌کنند که مختص حرفه‌ آن‌ها است؛ همانند دقت، بی‌طرفی، صحّت‌سنجی و توازن. این ارزش‌ها به جای خود در رسانه‌های اجتماعی توضیح داده می‌شوند که به افراد امکان می‌دهد تا با هم تعامل کنند و سبب پیدایش روابط جدید قدرت در منطق رسانه و گفتمان اخبار می‌شود. به اعتقاد نویسنده کتاب، گرچه بی.بی.سی در ابتدا کوشیده است تا رسانه‌های اجتماعی را در روزنامه‌نگاری خود مدیریت کند اما در این حالت در معماری اطلاعات نقش داشته است. این مجموعه تغییرات به رویکردی همکارانه‌تر به گزارش‌گری بحران منجر شده است، تا جایی که این ساختارهای جدید که با این منطق جدید سازگار شده‌اند، ساختارهایی را که در منطق رسانه‌ای پیش از رسانه‌های اجتماعی وجود داشته‌اند ریشه‌کن کرده‌اند.

کتاب «کاربرد رسانه‌های اجتماعی در اخبار بی بی سی» با عنوان فرعی بازسازی گزارشگری بحران نوشته والری بلر ـ گاگنون به ترجمه حسین حسنی با شمارگان 200 نسخه در 352 صفحه به بهای  از سوی انتشارات نیو منتشر شده است.