به گزارش خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) در فارس به نقل از سازمان فرهنگی، اجتماعی شهرداری شیراز، در این مراسم که به شکل مجازی برگزار شد، پرویز طارمی فرزند این شاعر بومی‌سرای شیرازی در سخنانی به زندگی و نقش یدالله طارمی در ادبیات و شعر شیراز پرداخت.
فرزند مرحوم طارمی در ابتدا گفت: نام یدالله طارمی با شعر و شیراز آمیخته است و یاد او از خاطره‌ها زدودنی نیست چرا كه روح لطیفش در شعرهای زلالش همیشه زنده است.
وی عنوان کرد: ذوق شاعری یدالله طارمی و توانایی او در آفرینش مضامین نو در شعر از جوانی تحسین‌برانگیز بود.
طارمی اضافه کرد: یكی از خاطراتی كه برای ما تعریف می‌كرد این بود كه در دوران نوجوانی روزی در منزل سید نورالدین حسینی‌الهاشمی قصیده شیوایی را كه سروده بود برای جمعی كه در آنجا حضور داشتند می‌خوانَد و سید نورالدین می‌گوید كه این شعر سزاوار صله است. یكی از تجار معتبر بازار كه در جمع حضور داشته می‌گوید اگر اجازه بفرمایید هر چه در جیب دارم به عنوان صله به این شاعر جوان بدهم. اگر اشتباه نكنم، آن تاجر سخاوتمند پانزده تومان و چهار ریال همراه داشته و این مبلغ را كه در آن زمان مبلغ بسیار قابل توجهی بوده است به پدر می‌دهد. پدر در راه بازگشت به منزل از جلوی یك كتابفروشی رد می‌شود. از قضا این كتابفروشی كتابخانه شخصی یكی از ادب‌دوستان شیراز را خریداری كرده بوده و در همان زمان در حال تحویل گرفتن محموله كتاب‌ها بوده است. پدر به كتابفروش می‌گوید كه امروز پانزده تومان و چهار ریال صله گرفته و پیشنهاد می‌كند كه آن مجموعه كتاب را به همین قیمت بخرد. كتابفروش قدری مكث می‌كند و سپس با این پیشنهاد موافقت می‌كند. پدر باربری می‌گیرد تا كتاب‌ها را به خانه بیاورد و این سنگ بنای كتابخانه شخصی یدالله طارمی می‌شود، كتابخانه‌ای كه تا پایان عمر مدام به عناوین آن می‌افزود و با عشق و علاقه و وسواس از آن نگهداری می‌كرد.
فرزند این شاعر، ادامه داد: طارمی از جوانی در قالب‌های گوناگون شعر كلاسیك از قصیده و غزل گرفته تا رباعی و دوبیتی و قطعه و ترجیع‌بند و مثنوی و همچنین در قالب‌های نوین شعر نیمایی و شعر سپید اشعار زیبایی دارد. روزنامه‌های دهه‌های 20 و 30 پیوسته به اشعار یدالله طارمی مزین بود، مخصوصاً روزنامه جهان‌نما كه تقریبا در تمام شماره‌هایش حداقل یكی از آفریده‌های این شاعر جوان و پركار را منتشر می‌كرد. اما بیشترین محبوبیت را در سالهای پس از انقلاب زمانی كسب كرد كه به سرودن شعرهای عاشقانه و طنزآمیز به لهجه شیرازی رو آورد. استقبال بی‌نظیر مردم و انجمن‌های ادبی در شیراز و سایر شهرهای ایران او را تشویق كرد تا كار سرودن شعر شیرازی را با جدیت بیشتری دنبال كند. طارمی در دهه‌های 80 و 90 چهار كتاب منتشر كرد: بهار نارنج، نسیم دلگشا و شمیم نسترن سه كتابی است كه شعرهای شیرازی او را در خود دارد و بانوی عشق مجموعه‌ای از شعرهای كلاسیك اوست كه عمدتاً غزل‌های عاشقانه‌ای است كه برای همسرش احترام فقیری سروده، همسر و همراهی همدل و مهربان كه اگر دلگرمی و حمایت همه‌جانبه او نبود طارمی نمی‌توانست تا این حد با آرامش به سرودن شاهكارهای بی‌نظیر خود بپردازد. احترام فقیری آموزگاری كه فرزندانش نیز افتخار شاگردی‌اش را هم در مدرسه و هم در منزل داشته‌اند، چند بار به عنوان آموزگار نمونه كشور رسماً مورد قدردانی قرار گرفته و بسیاری از انسان‌های ارزشمند و مؤثری كه در شیراز به خدمتگزاری مشغولند افتخار می‌كنند كه زمانی شاگرد او بوده‌اند.
وی در بخشی از این سخنرانی، عنوان کرد: یدالله طارمی در دوم اسفند 1311 در خانواده‌ای اصیل به دنیا آمد. پدرش غلامحسین طارمی تنها فرزند سرمست‌بیگ خان بهی و نوه محمدبیگ خان بهی بود، نسب دیگرش به حاج اسماعیل جراح می‌رسد كه از اطبای بزرگ زمان خود بود كه هم در دارالعلم شیراز و هم در هندوستان تحصیل طبابت كرده بود و درنتیجه هم در طب سنتی ایرانی و هم در طب آیوروِدای هندی استاد بود. ماهرخ دختر حاج اسماعیل جراح و مادربزرگ یدالله طارمی شاید اولین زن طبیب در شیراز بود و پس از درگذشت حاج اسماعیل، سالها در همان محكمه پدرش طبابت می‌كرد. ماهرخ بود كه وقتی یدالله در طفولیت مادرش را از دست داد كمر همت به پرورش او و خواهر و برادرش بست. پدر همیشه از این شیرزن به نیكی و بزرگی یاد می‌كرد و شجاعت و استواری او را تحسین می‌كرد. حتی طعم دلپذیر غذاهایی را كه مادربزرگ برایشان تهیه می‌كرد همیشه به خاطر داشت.
در پایان طارمی، اعلام کرد: از همه بزرگوارانی كه در برگزاری آیین نكوداشت یدالله طارمی تلاش و مساعدت كردند و همچنین خویشاوندان، دوستان و دوستداران یدالله طارمی، فرهیختگان، هنرمندان، ادیبان، اساتید و همه انسان‌های اهل دلی كه در این روزهای سختِ جدایی با كلمات زیبا و سرشار از محبت و صمیمیت خود موجب تسلی خاطر بازماندگان شدند و با به اشتراك گذاشتن مطالب خواندنی، صوتی و تصویری یاد این عزیز گرانقدر را ارج نهادند تشكر و قدردانی می‌كنم.
فرزند مرحوم طارمی در ابتدا گفت: نام یدالله طارمی با شعر و شیراز آمیخته است و یاد او از خاطره‌ها زدودنی نیست چرا كه روح لطیفش در شعرهای زلالش همیشه زنده است.
وی عنوان کرد: ذوق شاعری یدالله طارمی و توانایی او در آفرینش مضامین نو در شعر از جوانی تحسین‌برانگیز بود.
طارمی اضافه کرد: یكی از خاطراتی كه برای ما تعریف می‌كرد این بود كه در دوران نوجوانی روزی در منزل سید نورالدین حسینی‌الهاشمی قصیده شیوایی را كه سروده بود برای جمعی كه در آنجا حضور داشتند می‌خوانَد و سید نورالدین می‌گوید كه این شعر سزاوار صله است. یكی از تجار معتبر بازار كه در جمع حضور داشته می‌گوید اگر اجازه بفرمایید هر چه در جیب دارم به عنوان صله به این شاعر جوان بدهم. اگر اشتباه نكنم، آن تاجر سخاوتمند پانزده تومان و چهار ریال همراه داشته و این مبلغ را كه در آن زمان مبلغ بسیار قابل توجهی بوده است به پدر می‌دهد. پدر در راه بازگشت به منزل از جلوی یك كتابفروشی رد می‌شود. از قضا این كتابفروشی كتابخانه شخصی یكی از ادب‌دوستان شیراز را خریداری كرده بوده و در همان زمان در حال تحویل گرفتن محموله كتاب‌ها بوده است. پدر به كتابفروش می‌گوید كه امروز پانزده تومان و چهار ریال صله گرفته و پیشنهاد می‌كند كه آن مجموعه كتاب را به همین قیمت بخرد. كتابفروش قدری مكث می‌كند و سپس با این پیشنهاد موافقت می‌كند. پدر باربری می‌گیرد تا كتاب‌ها را به خانه بیاورد و این سنگ بنای كتابخانه شخصی یدالله طارمی می‌شود، كتابخانه‌ای كه تا پایان عمر مدام به عناوین آن می‌افزود و با عشق و علاقه و وسواس از آن نگهداری می‌كرد.
فرزند این شاعر، ادامه داد: طارمی از جوانی در قالب‌های گوناگون شعر كلاسیك از قصیده و غزل گرفته تا رباعی و دوبیتی و قطعه و ترجیع‌بند و مثنوی و همچنین در قالب‌های نوین شعر نیمایی و شعر سپید اشعار زیبایی دارد. روزنامه‌های دهه‌های 20 و 30 پیوسته به اشعار یدالله طارمی مزین بود، مخصوصاً روزنامه جهان‌نما كه تقریبا در تمام شماره‌هایش حداقل یكی از آفریده‌های این شاعر جوان و پركار را منتشر می‌كرد. اما بیشترین محبوبیت را در سالهای پس از انقلاب زمانی كسب كرد كه به سرودن شعرهای عاشقانه و طنزآمیز به لهجه شیرازی رو آورد. استقبال بی‌نظیر مردم و انجمن‌های ادبی در شیراز و سایر شهرهای ایران او را تشویق كرد تا كار سرودن شعر شیرازی را با جدیت بیشتری دنبال كند. طارمی در دهه‌های 80 و 90 چهار كتاب منتشر كرد: بهار نارنج، نسیم دلگشا و شمیم نسترن سه كتابی است كه شعرهای شیرازی او را در خود دارد و بانوی عشق مجموعه‌ای از شعرهای كلاسیك اوست كه عمدتاً غزل‌های عاشقانه‌ای است كه برای همسرش احترام فقیری سروده، همسر و همراهی همدل و مهربان كه اگر دلگرمی و حمایت همه‌جانبه او نبود طارمی نمی‌توانست تا این حد با آرامش به سرودن شاهكارهای بی‌نظیر خود بپردازد. احترام فقیری آموزگاری كه فرزندانش نیز افتخار شاگردی‌اش را هم در مدرسه و هم در منزل داشته‌اند، چند بار به عنوان آموزگار نمونه كشور رسماً مورد قدردانی قرار گرفته و بسیاری از انسان‌های ارزشمند و مؤثری كه در شیراز به خدمتگزاری مشغولند افتخار می‌كنند كه زمانی شاگرد او بوده‌اند.
وی در بخشی از این سخنرانی، عنوان کرد: یدالله طارمی در دوم اسفند 1311 در خانواده‌ای اصیل به دنیا آمد. پدرش غلامحسین طارمی تنها فرزند سرمست‌بیگ خان بهی و نوه محمدبیگ خان بهی بود، نسب دیگرش به حاج اسماعیل جراح می‌رسد كه از اطبای بزرگ زمان خود بود كه هم در دارالعلم شیراز و هم در هندوستان تحصیل طبابت كرده بود و درنتیجه هم در طب سنتی ایرانی و هم در طب آیوروِدای هندی استاد بود. ماهرخ دختر حاج اسماعیل جراح و مادربزرگ یدالله طارمی شاید اولین زن طبیب در شیراز بود و پس از درگذشت حاج اسماعیل، سالها در همان محكمه پدرش طبابت می‌كرد. ماهرخ بود كه وقتی یدالله در طفولیت مادرش را از دست داد كمر همت به پرورش او و خواهر و برادرش بست. پدر همیشه از این شیرزن به نیكی و بزرگی یاد می‌كرد و شجاعت و استواری او را تحسین می‌كرد. حتی طعم دلپذیر غذاهایی را كه مادربزرگ برایشان تهیه می‌كرد همیشه به خاطر داشت.
در پایان طارمی، اعلام کرد: از همه بزرگوارانی كه در برگزاری آیین نكوداشت یدالله طارمی تلاش و مساعدت كردند و همچنین خویشاوندان، دوستان و دوستداران یدالله طارمی، فرهیختگان، هنرمندان، ادیبان، اساتید و همه انسان‌های اهل دلی كه در این روزهای سختِ جدایی با كلمات زیبا و سرشار از محبت و صمیمیت خود موجب تسلی خاطر بازماندگان شدند و با به اشتراك گذاشتن مطالب خواندنی، صوتی و تصویری یاد این عزیز گرانقدر را ارج نهادند تشكر و قدردانی می‌كنم.
نظر شما