به گزارش خبرگزاری کتاب ایران(ایبنا)، هفت ماه از شیوع کووید 19 در جهان می‌گذرد، اما هنوز چهره این ویروس موذی تا اندازه زیادی ناشناخته مانده و هر روز ویژگی‌ها و علائم جدیدی از این بیماری بروز پیدا می‌کند. با وجود وسعت و شدت بیماری و تعداد بالای مبتلایان و فوتی‌ها، هنوز بسیاری از مردم آنطور که باید این ویروس و خطر مبتلا شدن را جدی نگرفته و اعتقاد چندانی به رعایت پروتکل‌های بهداشتی ندارند. تا زمان یافتن درمان قطعی و در دسترس قرار گرفتن واکسن، تنها راه مبارزه با این ویروس، رعایت جدی و کامل پروتکل‌های بهداشتی به‌ویژه استفاده از ماسک، رعایت فاصله‌گذاری اجتماعی و عدم حضور در تجمعات است.
چقدر این بیماری را جدی گرفته‌ای!
حمیدرضا شاه‌آبادی؛ نویسنده و برنده کتاب سال جمهوری اسلامی و مدیرعامل انتشارات مدرسه که به بیماری کرونا مبتلا شده و هفته‌هاست با عوارض سخت آن دست‌وپنجه نرم می‌کند، درباره نحوه ابتلای خود به این ویروس بیان کرد: به‌طور کامل پروتکل‌های بهداشتی را رعایت می‌کردم و حتی گاهی دوستان و همکاران به شوخی می‌گفتند چقدر این بیماری را جدی گرفته‌ای! به یقین و دقیق نمی‌توانم بگویم، ولی گمان می‌کنم این بیماری را از یکی از همکاران که خود و خانواده‌اش مبتلا بوده و متأسفانه آن‌را پنهان کرده بود، گرفته باشم. ایشان با من همکاری و ارتباط نزدیک داشت و در یک محیط بسته بدون ماسک در کنار هم بودیم.
وی افزود: ابتدا گمان می‌کردم به سرماخوردگی مبتلا شده‌ام و چندان موضوع را جدی نگرفتم، چون طوری که من رعایت می‌کردم اصلا فکر نمی‌کردم به کرونا مبتلا شوم. اما وقتی علائم تشدید شد، 12 تیرماه با مراجعه به بیمارستان متوجه شدم که متأسفانه مبتلا شده‌ام. این بیماری بسیار آزاردهنده است و در مدت چندین هفته درگیری با آن، متوجه شدم بسیار آزاردهنده‌تر و سخت‌تر از آن چیزی است که فکر می‌کنیم.
احساس می‌کردم اعضای بدنم در حال جدا شدن هستند
این نویسنده در شرح وضعیت خود ادامه داد: روزها و شب‌های بسیار سختی را پشت‌سر گذاشتم همراه با بدن‌درد، تب‌ولرز، سرفه‌‌های خیلی شدید و تهوع بسیار بد و آزاردهنده به‌صورتی‌که احساس می‌کردم اعضای بدنم در حال جدا شدن هستند. حالت خفگی و تنگی‌نفس شب‌وروز اجازه خواب به انسان نمی‌دهد. این بیماری روی دیگر اعضا و سیستم‌های بدن مانند کلیه، قلب و گوارش هم تأثیر می‌گذارد.
توهمات بسیار آزاردهنده‌ای در تنهایی قرنطینه داشتم
شاه‌آبادی گفت: یکی از تأثیرات آن نیز روی سیستم مغز و اعصاب است. توهمات بسیار آزاردهنده‌ای در تنهایی قرنطینه داشتم؛ فکر می‌کردم کسی پیشم آمده و با من حرف می‌زند. می‌دانستم این توهم است، ولی آن فرد را هم می‌دیدم. بعد از چندین هفته از زمان مبتلا شدن به این بیماری، هنوز اختلال خواب دارم، راحت نمی‌توانم غذا بخورم و چند پله را راحت بالا و پایین بروم. خوشبختانه در حال حاضر بسیاری از علائم بیماری برطرف شده، ولی ضعف و تنگی‌نفس هنوز آزار می‌دهد و گاهی آنقدر شدید است که می‌تواند به اندازه خود بیماری آزاردهنده باشد.
نباید این بیماری را مخفی کرد
وی افزود: بدترین چیز درباره کرونا، دست‌کم گرفتن آن است. بسیاری از مردم فکر می‌کنند مثل یک سرماخوردگی ساده بیماری را می‌گیرند و رد می‌کنند، ولی واقعا سخت‌تر از این حرف‌هاست. برخی نیز ابتلا به این ویروس را ننگ و اَنگ می‌دانند و آن‌را مخفی می‌کنند که این بدترین کار است، چون علاوه بر آسیب جدی به خود و خانواده‌شان، می‌توانند تعداد زیادی را نیز مبتلا کنند. نباید این بیماری را مخفی کرد، چون ما در برابر جامعه و مردم مسئولیم.
مدیرعامل انتشارات مدرسه در پایان تأکید کرد: همه باید این موضوع را جدی بگیرند، چون اصلا شوخی نیست. سلامتی خودمان و اطرافیان‌مان ایجاب می‌کند، رعایت پروتکل‌های بهداشتی به‌ویژه زدن ماسک و رعایت فاصله اجتماعی را جدی بگیریم.
در این زمینه در ایبنا بخوانید
ویروس کرونا منتظر یک لحظه غفلت ماست
آرزوی یک نفس کشیدن ساده را داشتم
پنجشنبه ۹ مرداد ۱۳۹۹ - ۰۹:۰۰
نظر شما