به گزارش خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) از خراسان رضوی، زهرا سادات حسینی‌تبار دانش‌آموز 10 ساله‌ای است که توانسته با نوشتن نامه به نویسنده کتاب در چهارمین دوره جام باشگاه‌های کتاب‌خوانی کودک و نوجوان از شهرستان خرو در استان خراسان رضوی به‌عنوان نفر برگزیده انتخاب شود.

هنوز سن و سالی نداشته که والدین او با خواندن کتاب‌های داستانی، فرزندشان را علاقه‌مند به مطالعه می‌کنند و همین موضوع باعث می‌شود تا زمانی که به مدرسه می‌رود در همان سال اول که باسواد می‌شود، داستان بنویسد. سال بعد با راهنمایی‌ها و تشویق‌های معلم علاقه‌اش به نوشتن بیشتر می‌شود و در جشنواره‌های مختلف مانند عطارشناسی و پویش کتابخوانی سیمرغ شرکت می‌کند و مقام می‌آورد.

این دانش‌آموز کلاس سوم که از کودکی علاقه‌مند به کتاب بوده و اکنون خودش نیز داستان می‌نویسد، از علاقه‌اش به خواندن کتاب برایمان می‌گوید.

زهرا با همان زبان کودکانه خود گفت: از خواندن کتاب «پَر پَر توی هوا، خارپشت، لاک‌پشت» لذت بردم، زمانی که این موضوع را به معلم کلاس سوم گفتم تشویقم کرد تا به نویسنده کتاب نامه‌ای بنویسم و از او تشکر کنم. به‌نظرم فکر جالبی بود چون نوشتن را دوست دارم. اول نامه را با تشکر شروع و بعد هم آن را به سایر بچه‌ها پیشنهاد دادم.

وی ادامه می‌دهد: داستان کتاب به موضوع دوستی اشاره داشت؛ این‌که لاک‌پشت و خارپشت با وجود تفاوت‌هایی که با هم دارند، می‌توانند دوستان خوبی باشند و در زمان ناراحتی و مشکل به یکدیگر کمک کنند. داستان برایم آنقدر جذاب بود که چند بار آن‌را خوانده‌ام.



این کودک کتاب‌خوان به دلیل علاقه زیادی که به کتاب‌های داستانی و شعر دارد، از پدر و مادرش می‌خواهد تا به‌عنوان جایزه برای او کتاب خریداری کنند و  این کتاب‌ها را برای خواهر کوچکترش که هنوز سواد ندارد، می‌خواند.

زهرا می‌گوید: کتاب «قصه‌های خوب برای بچه‌های خوب» یکی از کتاب‌های مورد علاقه‌ام است. دوست دارم در آینده خودم کتاب بنویسم.

علاقه زهرا به مطالعه، برای من و پدرش لذت‌بخش است
مادرِ زهرا هم در مورد علاقه فرزندش به کتاب‌های داستانی و شعر، بیان کرد: از زمانی که دو ساله بود کتاب‌هایی که تنها با عکس داستان را روایت می‌کرد، برای او می‌خریدیم و همین عکس‌ها چنان زهرا را جذب کرده بود که یکی دو سال بعد خودش تصاویری را که نقاشی می‌کرد، آن‌ها را در قالب داستان برای ما تعریف می‌کرد.

وی ادامه داد: علاقه زهرا به حدی است که در زمان قرنطینه خانگی، کتابی در مورد پرستاری که باید از فرزندش نگهداری کند اما به خاطر کمک به مردم در زمان بیماری در بیمارستان می‌ماند، نوشته است. او همچنین به زبان کودکانه خود شعر می‌گوید و معلم‌هایش در پردازش شعرهای او کمک می‌کنند.

مادرِ زهرا حسینی‌تبار گفت: این‌که فرزندم از سن کم علاقه به مطالعه دارد برای من و پدرش بسیار لذت‌بخش است به‌ویژه زمانی که می‌بینیم خواهر کوچکترش را نیز تشویق به خواندن داستان می‌کند. امیدوارم در آینده نیز بتواند این علاقه خود را دنبال کند و به موفقیت برسد.