سارا عرفانی در گفت‌وگو با خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)، اظهار کرد:‌ «جشنواره ده» جشنواره‌ای است که به داستان کوتاه کوتاه عاشورایی می‌پردازد. خیلی‌ها سوال می‌کنند که داستان حتما باید مربوط به خود آن واقعه باشد یا می‌شود در زمان حال رخ دهد که در جواب این عزیزان باید بگویم که ما هیچ محدودیتی در این‌باره نداریم و نویسندگان می‌توانند درباره هر چیزی بنویسند که به نوعی به واقعه عاشورا ربط پیدا می‌کند.
 
وی ادامه داد:‌ از طرفی تعداد کلمه نیز برای داستان‌ها مشخص نکردیم تا باز هم محدودیت برای نویسنده ایجاد نکنیم و فقط گفتیم که داستان حداکثر در حدود یک صفحه A4 باشد. البته داستان کوتاه‌ ‌کوتاه هرچه موجزتر باشد، بهتر است. هدف ما این است که در این جشنواره بتوانیم به تولید داستان باکیفیت عاشورایی بپردازیم و ذهن نویسندگان را به این سمت ببریم که به فکر خلق داستان قوی در زمینه عاشورا باشد.
 
دبیر علمی «جشنواره ده» با اشاره به رده سنی شرکت‌کنندگان و مهلت حضور در جشنواره گفت: هیچ محدودیت سنی برای شرکت در جشنواره وجود ندارد و علاقه‌مندان تا روز عاشورا (نهم شهریورماه) می‌توانند آثار خود را برای حضور در جشنواره ارسال کنند. تلاش می‌کنیم تا مراسم اختتامیه را در روز اربعین یا چند روز قبل و بعد از آن برگزار کنیم.
 
وی افزود:‌ ما از چند سال پیش با تیم‌های دیگری این جشنواره را برگزار می‌کردیم که اسم‌های مختلفی داشت و با اسم‌هایی مثل «عطر عطش» و «کلمات روضه‌خوان» برگزار می‌شد و این دوره نیز قرار است که با نام «ده» و با همت انجمن کوچک‌نویسان ایران و بانوی فرهنگ برگزار ‌شود. البته حس من این است که مهم نیست کجا جشنواره را برگزار می‌کند؛ چراکه مهم این است که ما به نویسندگان جوان بهانه‌ای بدهیم تا آثاری در این حوزه بنویسند.
 
عرفانی در توضیح ایجاد دغدغه برای نویسندگان اظهار کرد: به نظرم در دو دوره قبلی که من تجربه برگزاری آن را دارم چنین اتفاقی رخ داده است و توانسته‌ایم به آنها جهت بدهیم. داستان کوتاه‌کوتاه خیلی تخصصی است و می‌تواند اثرگذارتر هم باشد. به اعتقاد من در شرایطی که جوانان دائم سرگرم گوشی هستند و حوصله زیادی ندارند، این داستان‌های کوتاه بسیار می‌تواند تاثیرگذار باشد و دست به دست شود.
 
وی افزود: این جشنواره بدون شک تاثیرگذار است و فکر می‌کنم توانسته‌ایم نویسندگان را مجاب کنیم که کاری انجام دهند. البته کیفیت آثار هم برای ما مهم است و نمی‌خواهیم که فقط به این موضوع تاکید کنیم که 500 داستان به دست ما رسیده است. همین که در این جشنواره یکی دو داستان ماندگار تولید شود، برای ما کافی است.

این نویسنده جوان با اشاره به برگزاری کارگاه‌های آموزشی گفت: در همه این سال‌ها تلاش کردیم تا با برگزاری کارگاه‌های آموزشی اطلاعات شرکت‌کنندگان را افزایش دهیم و بیشتر آنها را با این قالب آشنا کنیم؛ چراکه شناخت از داستان کوتاه‌کوتاه کم است و حتا منابعی که بتوانند به آن مراجعه کنند زیاد در دسترس نیست. در این راستا امسال نیز پنج جلسه داستان کوتاه کوتاه در نظر گرفتیم که چهار جلسه از آن برگزار شده و یک جلسه از آن باقی مانده است.
 
وی ادامه داد: به دلیل اینکه کارگاه به صورت مجازی برگزار می‌شود، حدود 200 نفر از شهر و کشورهای مختلف در آن ثبت‌نام کردند و در کلاس‌ها حضور پیدا می‌کنند. در باره هزینه شرکت هم باید بگویم که ابتدا برای ثبت‌نام در این کارگاه هزینه اندکی (30 هزار تومان)‌ در نظر گرفتیم؛ اما بعد که استقبال را دیدیم تصمیم گرفتیم تا هزینه را برداریم تا بچه‌ها از هر کجای جهان و بدون محدودیت، شرایط حضور در این دوره را داشته باشند.
 
عرفانی در توضیح اهمیت توجه به عدالت آموزشی گفت: همیشه این موضوع مطرح می‌شد که چرا کلاس‌ها همگی در تهران برگزار می‌شود و من فکر می‌کنم که حالا این فرصت فراهم شده است تا هر کسی از هر کجایی که دوست دارد بتواند در این کلاس‌ مجازی حضور داشته باشد.
 
این نویسنده با اشاره به وضعیت ادبیات عاشورایی گفت:‌ ما هنوز در ابتدای راه هستیم و تا رسیدن به نقطه مطلب خیلی فاصله داریم. البته کتاب‌های خوبی هم در این حوزه نوشته شده است. ما باید به سمت نگارش کتاب‌هایی برویم که قابلیت ترجمه داشته باشند تا بتوانیم این فرهنگ را به کشورهای دیگر صادر کنیم.
 
وی افزود: داستان عاشورا، یک داستان واقعی است که قابلیت جهانی شدن دارد. شما توجه کنید که در کشورهای دیگر چطور یک داستان تخیلی و غیرواقعی را جهانی می‌کنند. حال ما یک اتفاق داریم که واقعی است و هنوز هم نتوانسته‌ایم کاری کنیم که روی مخاطب جهانی تاثیر بگذارد. این نشان می‌دهد که ما هنوز کارمان را درست انجام نداده‌ایم. برای حل این مشکل ما از طریق داستان کوتاه‌کوتاه وارد شدیم تا بتوانیم تاثیرگذار باشیم.
 
عرفانی در توضیح نام جشنواره گفت: این نخستین جشنواره‌ای است که با نام «ده» برگزار می‌شود. ما تلاش داریم که در سال‌های آینده دیگر تغییر نام نداشته باشیم. در سال‌های قبل به دلیل اینکه حامیان مالی واحدی نداشتیم بارها تغییر نام اتفاق افتاده است. برای نامگذاری این جشنواره به دنبال نام‌هایی گشتیم که یک نگاهی به تکنیک داشته باشد و خودش نیز کوتاه باشد و در نهایت به نام «ده» رسیدیم.
   
وی در پایان با اشاره به تندیس جشنواره گفت:‌ در توضیح تندیس این جشنواره باید بگویم که ما در روایات و داستان‌ها جست‌وجو کردیم و متوجه شدیم که پرندگانی بودند که در عاشورا پرهای خود را به خون امام حسین (ع)‌ آغشته و در آسمان پرواز کردند. بنابراین ما این نماد را انتخاب کردیم؛ چراکه حس می‌کردیم این تندیس خودش نگاه هنری به این اتفاق دارد و حسم این است که از همین تندیس هم می‌توان داستان کوتاه کوتاه نوشت و انگار در خود این هم داستانکی وجود دارد.