به گزارش خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)، «زندگی سیاسی دعبل خزاعی و بررسی گزیده اشعارش» به قلم دکتر محمد جواد گودینی نویسنده، مترجم، استاد دانشگاه و حوزه علمیه و پژوهشگر علوم دینی و ادبیات عربی با شمارگان ۵۰۰ نسخه، ۱۶۲ صفحه و بهای ۱۵ هزار تومان توسط انتشارات میراث ماندگار در قم، روانه بازار نشر شد.
این نوشتار در دو فصل تدوین شده و نویسنده در فصل نخست به بررسی زندگانی پرماجرای دعبل بن علی بن رزین خزاعی از سرایندگان نامدار تشیع در عصر عباسی اول می‌پردازد.
دعبل شاعری پرآوازه از سرایندگان اهل بیت رسالت (ع) به شمار می‌رود که به سال ۱۴۸ هجری در کوفه دیده به جهان گشود و شاعری برخوردار از رویکرد سیاسی بوده و به تحولات عصر خویش به دیده اهتمام نگریسته است. وی روزگار خلافت منصور عباسی، مهدی، هادی، هارون الرشید، محمد امین، مامون و معتصم عباسی را درک کرد و با جسارت فراوانی که از آن برخوردار بود، برخی از خلفای عباسی از جمله هارون، مامون و معتصم را هجو گفت و در سروده‌هایش آنان را مورد انتقاد قرار داد.
نویسنده در فصل دوم این نوشتار به بررسی و شرح ادبی گزیده‌ای از اشعار دعبل بویژه قصیده تائية وی می‌پردازد. در حقیقت آنچه نام دعبل را پرآوازه ساخت، قصیده پرسوز و زیبای وی در رثای اهل بیت(ع) است که در حضور امام علی بن موسی(ع) در روزگار ولایتعهدی امام (ع) آن را قرائت کرد و از صله حضرت ثامن الحجج امام علی بن موسی الرضا (ع) برخوردار گشد. این قصیده در تاریخ به «تائیة» یا «مدارس آیات» مشهور شده و از زیباترین و ماندگارترین سروده‌های ادب آیینی در زبان عربی محسوب می‌شود. گودینی در این کتاب این قصیده را شرح و بررسی کرده است.
نویسنده برای تالیف این کتاب از ۷۶ منبع فارسی و عربی (عمدتا عربی) بهره جسته و توانسته است روایت کاملی از زندگی سیاسی این شاعر پرآوازه را به مخاطبان جوان ارائه دهد.
این نوشتار در دو فصل تدوین شده و نویسنده در فصل نخست به بررسی زندگانی پرماجرای دعبل بن علی بن رزین خزاعی از سرایندگان نامدار تشیع در عصر عباسی اول می‌پردازد.
دعبل شاعری پرآوازه از سرایندگان اهل بیت رسالت (ع) به شمار می‌رود که به سال ۱۴۸ هجری در کوفه دیده به جهان گشود و شاعری برخوردار از رویکرد سیاسی بوده و به تحولات عصر خویش به دیده اهتمام نگریسته است. وی روزگار خلافت منصور عباسی، مهدی، هادی، هارون الرشید، محمد امین، مامون و معتصم عباسی را درک کرد و با جسارت فراوانی که از آن برخوردار بود، برخی از خلفای عباسی از جمله هارون، مامون و معتصم را هجو گفت و در سروده‌هایش آنان را مورد انتقاد قرار داد.
نویسنده در فصل دوم این نوشتار به بررسی و شرح ادبی گزیده‌ای از اشعار دعبل بویژه قصیده تائية وی می‌پردازد. در حقیقت آنچه نام دعبل را پرآوازه ساخت، قصیده پرسوز و زیبای وی در رثای اهل بیت(ع) است که در حضور امام علی بن موسی(ع) در روزگار ولایتعهدی امام (ع) آن را قرائت کرد و از صله حضرت ثامن الحجج امام علی بن موسی الرضا (ع) برخوردار گشد. این قصیده در تاریخ به «تائیة» یا «مدارس آیات» مشهور شده و از زیباترین و ماندگارترین سروده‌های ادب آیینی در زبان عربی محسوب می‌شود. گودینی در این کتاب این قصیده را شرح و بررسی کرده است.
نویسنده برای تالیف این کتاب از ۷۶ منبع فارسی و عربی (عمدتا عربی) بهره جسته و توانسته است روایت کاملی از زندگی سیاسی این شاعر پرآوازه را به مخاطبان جوان ارائه دهد.
نظر شما