احمد اخوت، داستان‌نویس، داستان‌شناس، مترجم و منتقد ادبی و دایی زنده‌یاد وهاب نفیسی، با اعلام خبر درگذشت وی به خبرنگار خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) در اصفهان، گفت: وهاب تنها 49 سال داشت که بدرود حیات گفت. او استاد ژئودزی دانشگاه بود و به دانشجویانش عشق فراوانی داشت و ارتباط قوی و قلبی با آن‌ها داشت.

وی ادامه داد: وهاب به خاطر عشقی که به فرهنگ، کتاب و کتاب‌خوانی داشت، کتابخانه روستای محروم «پوده» را با همسرش بنا نهاد و هر هفته با هم به آنجا سر می‌زدند و کتابخانه را تجهیز و بررسی می‌کردند.

نویسنده کتاب «تا روشنایی بنویس» افزود: وهاب بسیار اهل مطالعه بود و برای به راه انداختن این کتابخانه در منطقه محروم «پوده» بسیار زحمت کشید و چه بسیار کودکانی که با این کار آن‌ها به کتاب‌خوانی علاقمند شدند!

اخوت درحالی‌که از درگذشت این خیّر کتابخانه‌ساز بسیار متأثر بود افزود: روال بیماری وهاب نفیسی دو هفته طول کشید و او در جوانی ما را و کتابخانه مؤثر خود در پوده را تنها گذاشت. او حتی در دوره کرونا به تدریس آنلاین ادامه می‌داد تا دانشجویانش عقب نمانند.

وی ادامه داد: خدمات ماندگار او در حوزه تخصصی ژئودزی فیزیکی و نجوم و تربیت دانشجویان نیز قابل‌توجه بود. به‌راستی، مفهوم اثربخشی اجتماعی در کارهای علمی، در روابط با دانشجو و دردر وجودش پیدا بود و از دست دادن این شخصیت بزرگوار، هم برای خانواده نفیسی و هم جامعه بسیار سنگین و جبران‌ناپذیر است.