به گزارش خبرگزاری کتاب ایران(ایبنا) به نقل از روزنامه گاردین- مادام اولنوی، نویسنده فرانسوی قرن 17 میلادی بود که ابداع اصطلاح افسانه‌های پریان را برای اولین بار به او نسبت می‌دهند؛ با این حال این نویسنده فرانسوی برای قرن‌ها ناشناخته مانده بود و حالا قرار است بعد از گذشت 300 سال یک مجموعه داستان به قلم او با عنوان «جزیره خوشبختی» به زبان انگلیسی منتشر شود؛ داستانی درباره یک زن با زیبایی چنان چشم‌گیر که صدها دلباخته او را به کام مرگ می‌کشاند.
 
ماری-کاترین لو جمل دو بارنویی معروف به مادام یا کنتس اولنوی زمانی که مهم‌ترین مجموعه قصه‌ها و افسانه‌های‌ خود را در سال‌ 1697 منتشر کرد برای اولین بار اصطلاح افسانه‌های پریان را که امروزه به یک ژانر ادبی تبدیل شده به کار برد؛ اما حالا آثار او برخلاف نویسندگان هم‌نسل و نسل بعدی او مانند شارل پرو، هانس کریستین اندرسون و برادران گریم کم‌تر شناخته شده و به ندرت حتی کسی اسمی از او شنیده است.
 
 انتشارات دانشگاه پرینستون قرار است یک مجموعه جدید از آثار او را در ماه مارس سال جدید میلادی منتشر کند: «جزیره خوشبختی» که شامل تصاویر و یک مقاله از ناتالی فرانک، هنرمند امریکایی است. این مجموعه هم چنین اولین ترجمه انگلیسی «داستان میرا» از آثار اولیه اولنوی را نیز در خود دارد که فرانک آن را یک داستان با روح فمنیستی برای تمام اعصار نامیده که با طنز تاریک همراه است.
 
 جک زایپس، مترجم این کتاب به زبان انگلیسی می‌گوید «اگر از هر کسی که با قصه‌ها و افسانه‌های شاه پریان آشنا و مانوس است درباره بهترین افسانه‌های کلاسیک سوال کنید عمدتا از نویسندگان مرد نام می‌برد: شارل پرو، برادران گریم و هانس کریستین اندرسن. هیچ‌کس حتا یادی از مادام اولنوی پر رمز و راز نمی‌کند. نویسنده‌ای که از جذاب‌ترین پیشگامان افسانه‌های ادبی در قرن 17 بود و آثارش هنوز هم مطرح است.»
 
مادام اولنوی در سال 1650 متولد شد و در 13 سالگی با یک قمارباز معروف که 30 سال از او بزرگ‌تر بود ازدواج کرد. اولنوی چندین بار کوشید همسرش را به قتل برساند اما موفق نشد و مدتی را هم در زندان گذراند. بعد برای بیش از یک دهه به اسپانیا و انگلستان سفر کرد؛ دوره‌ای که گمان می‌رود به عنوان یک جاسوس فرانسوی در این کشورها فعالیت می‌کرد. او در سال 1690 به پاریس بازگشت و یک کارگاه افتتاح کرد و تا پیش از مرگ در سال 1705 به برجسته‌ترین نویسنده داستان‌های افسانه‌ای بدل شد. 
 
جک زایپس، مادام اولنوی را از شارل پرو فرانسوی قابل اعتناتر می‌داند و درباره داستان‌های او می‌گوید «او به عنوان یک نویسنده زن در داستان‌هایش برای زنان در کنترل سرنوشت‌ خود اختیار بیشتری از نویسندگان مرد قائل بود و پرواضح است استراتژی‌های روایی داستان‌های او به منظور آشکار کردن روش‌ها و رفتارهای انحطاطی در میان مردمان طبقه خودش بوده؛ به ویژه آن‌ها که زنان مستقل را حقیر می‌شمردند.
 
 او می‌گوید اولنوی بیش از هر چیز مجذوب موقعیت زنان، قدرت عشق، رفتارهای اخلاقی و روابط لطیف و شکننده بین عاشقان بود. به اعتقاد اولنوی بدون عشق و پرورش آن رسیدن به جامعه ایده‌آل و آرمان‌شهر امری محال و نشدنی بود.
 
گلوریا استاینم، نویسنده فعال حقوق زنان در امریکا با تحسین این مجموعه‌ داستان و تفسیر فرانک از داستان‌های اولنوی گفت «این داستان‌ها بار دیگر زنان قهرمان و تصاویر و زندگی‌هایی را که زمانی قلب و روح قصه‌ای قدیمی بودند به ما باز می‌گرداند. ناتالی فرانک به خوانندگان زن این حق را باز می‌گرداند که به داستان‌ها و قصه‌های خودمان ببالیم و از آن‌ها بگوییم.»