سیده محدثه حسینی در این نشست، گفت: همهی ما آدمها دارای احساس و عاطفه هستیم اما نمیتوانیم احساسات خود را در قالب شعر منتقل کنیم برای این کار باید تمرین کنیم و به موضوعات تکراری اطرافمان با نگاهی جدید و از دریچهای تازه بنگریم.
وی رمز آثار ادبی را ماندگار بودن آنها دانست و بیان کرد: جاودانگی و ماندگاری اثر موجب میشود که صاحب اثر بتواند دیگرگونه دیدن، شنیدن و بیان متفاوت را تجربه کند.
نویسنده «ریلهای کاغذی» سه عنصر مهم شعر را عاطفه، تخیل و اندیشه برشمرد و گفت: اگر بخواهیم نوشتههای خود را به شعر نزدیک کنیم، باید بتوانیم به سمت نوع دیگر دیدن و به شکل دیگر سخن گفتن حرکت کنیم.
این شاعر و نویسنده با اشاره به دو ساختمان بیرونی و درونی شعر تصریح کرد: وقتی قالب شعر که بخشی از ساختار بیرونی آن است، مشکل داشته باشد، ذهن مخاطب درگیر مشکلات ظاهری آن شده و کمتر رغبت میکند به آنچه شاعر گفته است، گوش دهد.
وی توضیح داد: نمای شعر، وزن عروضی، قافیه و ردیف است و چنانچه این ساختار درست نباشد، استخوانبندی بنای شعر، ضعیف و معیوب است.
مؤلف کتاب «مثل چای صبحانه» در ادامه به لزوم رعایت ایجاز در شعر اشاره کرد و گفت: اولین گام به سمت سرودن، رعایت ایجاز است و در سرودن شعر همواره باید از توصیفات اضافه و قابل حذف، پرهیز کنیم.
وی تأکید کرد: جملات خبری و گزارشگونه که حامل هیچ تصویر خیالانگیز و شاعرانهای نیستند و نتوانستهاند خود را با آرایههای ادبی زینت ببخشند، مانع شعر شدنِ کلام میشوند.
این مربی باسابقه کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان در استان گلستان به شرح نکاتی پیرامون نگارش متن ادبی پرداخت و گفت: در نوشته ادبی، نویسنده از عنصر خیال بهگونهای هوشمندانه استفاده میکند که خواننده را مسحور خود کند.
وی ادامه داد: برای نوشتن یک متن ادبی لازم است که علاوه بر مطالعه و کتابخوان بودن باید بتوانیم از واژهها بهموقع و بهجا استفاده کنیم؛ نه به این معنا که کتابی بنویسیم، بلکه از ترکیب درست کلمات، واژههای بدیع خلق کنیم.
بر اساس این گزارش، تفاوت شعر و نثر، توجه به صوت، معنا و آهنگ کلمات، خیال و عناصر آن، لزوم خلاقیت و نوآوری، ازجمله موارد دیگری بود که حسینی در این جلسه به تشریح آنها برای نوجوانان شرکتکننده در نشست، پرداخت.
نظر شما