روایتی متفاوت از درختانی که با یکدیگر حرف میزنند و میتوانند یاد بگیرند؛ در واقع هوشمندانی بیمغز که از حواس بیشتری نسبت به انسان برخوردارند.
گاردین در این گزارش نوشته است، گیاهان باهوش هستند بهگونهای که باید سزاوار حقوق هم باشند. برای اکثر ما این گفتهها ممکن است دیوانهوار بهنظر برسد. کتاب جدیدی با عنوان Brilliant Green منتشر شده که از سوی یک متخصص مغز و اعصاب گیاهی و یک روزنامهنگار به نام استفانو مانکوزو و ویولا نوشته شده است. وی یکی از اولین دانشمندانی بود که فهمید گیاهان به احساس واکنش نشان میدهند، یعنی حساس هستند. وی مشاهده کرد که ریشه و نوک ریشه در گیاهان و درختان، مانند مغز یکی از حیوانات عمل میکند.
مانکوزو در اینباره میگوید: گیاهان دارای هوش توانایی حل مشکلات هستند، در واقع آنها بهطور شگفتانگیزی در حل مشکلات خود خوب هستند. مانکوزو و ویولا در کتاب خود مینویسند: به عبارت دیگر، گیاهان فقط به تهدیدها یا فرصتها واکنش نشان نمیدهند؛ آنها میدانند که کجا باید واکنش نشان دهند.
دانشمندان مشاهده کردهاند که ریشهها بهطور تصادفی رشد نمیکنند. بلکه به دنبال بهترین موقعیت برای دریافت آب هستند و میدانند که مواد شیمیایی جذب نمیکنند. در بعضی موارد، ریشهها قبل از برخورد با مانعی تغییر شکل میدهند، این نشاندهنده آن است که گیاهان از طریق بسیاری از حواس خود قادر به دیدن موانع هستند.
در این کتاب آمده است که گیاهان توانایی برقراری ارتباط با یکدیگر و توانایی به اشتراک گذاشتن اطلاعات و منابع بین موجودات را دارند. مجموعهای از شواهد در حال رشد است که نشان میدهد گیاهان بهویژه درختان، میتوانند با یکدیگر ارتباط برقرار کنند. این ارتباط از طریق شبکههای زیرزمینی رخ میدهد که اصلیترین نشانه آن رشد قارچ در میان دو درخت است که در اطراف ساختارهای ریشهای درختان رشد می کند.
اساسا این شبکههای ارتباطی میان درختان که مایکوریزا نام دارد، در حال ایجاد یک شبکه ارتباطی مانند اینترنت بین درختان هستند. این شبکهها حتی ممکن است به کل جنگل اجازه ارتباط دهند.
گیاهان دارای سنسورهایی هستند که سیگنالها و علائم محیطی را دریافت میکنند و این در همه گیاهان صدق میکند و سیگنال طبیعی گیاه است به نوعی گیاه میداند که نسبت به محیط چه واکنشی داشته باشد.
گیاهان دارای حافظه هستند
آیا میتوان گیاهان را آموزش داد؟ این سوالی بود که دانشمندان از خود پرسیدند؟ برای فهمیدن این موضوع، یک تیم تحقیقاتی از دانشگاه استرالیای غربی آزمایشی طراحی کردند تا توانایی گیاهان را برای پاسخ مثبت به یک سیستم محرک و پاداش آزمایش کنند. آنها با ایجاد نسیم از یک فن (محرک) و نور (غذا) شروع به آزمایش روی گیاهان کردند. در واقع با روشن شدن فن غذا میرسد. ظرف چهار روز، محققان 100 درصد در آموزش گیاهان برای پاسخگویی به فن بدون روشن شدن چراغ موفق بودند. این بدان معناست که گیاهان هنگامی که نسیم را بدون روشن شدن چراغ احساس میکردند ، به طرف فن خم شدند. محرک به تنهایی برای ایجاد واکنش کافی بود، همانگونه که پاولوف توانست به سگهای خود صدای زنگ را بیاموزد، بدون تهیه غذا. بنابراین شرطیسازی کلاسیک در گیاهان هم صدق پیدا کرد. هدف از این آزمایش، اثبات این بود که آیا گیاهان میتوانند از طریق تجربه یاد بگیرند، ایدهای که تصورپذیر نیست. در نهایت، محققان نه تنها در آزمایش خود، بلکه در اثبات اینکه گیاهان واقعا میتوانند یاد بگیرند، موفق شدند.
نظر شما