به گزارش خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)، هفتمین نشست هفته هنر انقلاب اسلامی با عنوان «معرفی و تحلیل رمان «من زنده‌ام» از منظر مؤلفه‌ها و ساختارهای دراماتیک»، با هدف شناخت ظرفیت‌های نمایشی این اثر جهت اقتباس و حضور معصومه آباد، نویسنده رمان «من زنده‌ام»، آزاده‌ دوران دفاع مقدس و عضو پیشین شورای شهر تهران و شکوفه ماسوری، عضو هیأت علمی گروه نمایش دانشگاه سوره، و امیررضا نوری پرتو به عنوان دبیر این نشست به صورت مجازی در دانشگاه سوره برگزار شد.
 
در ابتدای جلسه، امیررضا نوری پرتو ضمن خوش‌آمد گویی به حاضرین در جلسه، به شرح مختصری از رمان «من زنده‌ام» پرداخت و همچنین نویسنده این اثر را به حاضرین معرفی کرد.  
 
سپس معصومه آباد در پاسخ به این سؤال که هدف از انگیزه نگارش این اثر چه بوده است، گفت: ما باید برای نسل‌های حاضر این خاطرات را بنویسیم. اگر این خاطرات نوشته نشود، انگار اصلأ این اتفاقات نیفتاده است؛ من فکر می‌کردم این جریانات فقط برای من است، اما وقتی این بار را با مردم تقسیم کردم به تعداد خوانندگان، مردم با من همراهی می‌کرند و شریک درد و رنج من بودند.
 
آباد نیز در رابطه با تأخیر سه دهه‌ای که برای نوشتن این کتاب پیش آمد، افزود: ابتدا فکر می‌کردم این خاطرات شخصی هستند و بعد متوجه شدم این خاطرات فقط برای من نیست و احساس کردم این خاطرات باید به مردم گفته شود و اگر از زبان من گفته نشود، ممکن است بعد از من افرادی این خاطرات را بیان کنند و با شک و شبهه مردم مواجه شوند.
 
وی در ادامه خاطرنشان کرد: با این‌که این خاطرات 30 سال بعد نوشته شده ولی من تمام اسامی و مکان‌ها را به قدری خوب به یاد دارم که انگار این خاطرات برای چند ماه پیش است.
 
نویسنده این اثر در پاسخ به این سؤال که اگر قرار باشد یک نمایشنامه‌نویس یا فیلمنامه‌نویس بخواهد از کتاب «من زنده‌ام»  اقتباس کند، شما چه کمکی می‌کنید؟ گفت: در اقتباس یک کتاب قطعأ نمی‌شود از تمام متن کتاب اقتباس شود و شاید فقط کلیاتی از آن مورد استفاده قرار گیرد؛ کتاب من زنده‌ام بخش‌های مختلفی دارد که بستگی به توانمندی فیلنامه‌نویس و این‌که با چه دیدی نگاهش می‌کند و یا می‌خواهد فیلم را با چه مضمون بسازد می‌تواند سراغ چند بخش خاص برود و بقیه را اقتباس نکند.
 
در اواسط این نشست نیز، نوری پرتو بخش‌هایی از کتاب من زنده‌ام را که مایه‌های دراماتیک داشت برای حاضران قرائت کرد.
 
شکوفه ماسوری نیز، در بیان موانعی که بر سر راه اقتباس از کتاب «من زنده‌ام» وجود دارد، اذعان کرد: در شخصیت‌پردازی همه‌ شخصیت‌‌ها به جز دشمنان بیش از حد شخصیت عاری از صفات بد دارند؛ ما برای اقتباس دراماتیک علاوه برسفیدی شخصیت‌ها به لکه‌های سیاه هم نیاز داریم.
 
نویسنده کتاب «من زنده‌ام» در رابطه با رگه‌های انسانیت موجود در جبهه دشمن خاطرنشان کرد: چون زندان فضای امنیتی داشت، گزینش زندانبانان جوری نبود که با ما مراودت داشته باشند؛ ولی با تمام  گزینش‌های سختگیرانه بازهم افرادی بودند که مراقبت از ما را به صورت انسان‌دوستانه انجام می‌دادند.
 
در انتها، با پیشنهاد ماسوری مبنی بر تغییر شکل بیوگرافی کتاب به سمت یک رمان قابل اقتباس، نشست به پایان رسید و به تمامی سؤالات علاقه‌مندان در این حوزه پاسخ داده شد.