کتاب «اعترافباز»، اثر شهلا زرلکی طی روزهای گذشته از سوی انتشارات ققنوس راهی بازار نشر شد.
نویسنده در صفحه نخست بعد از شناسنامه در دو خط کوتاه نوشته است:
«این کتاب شوخی کوچکی است
با گونهی ادبی مهجور و محبوبم: ادبیات اعترافی.»
نویسنده این «اعترافات» را با استفاده از قالب داستانی نوشته و توانسته با جسارتی افزون، بال و پرهای بیشتری به هرآنچه بر زندگیاش گذشته بدهد. با این حال این کتاب نه رمان است و نه مجموعه داستان. در این اثر به دلیل رهایی نویسنده از انبوه ملاحظاتی که در فرهنگ ایران جاری است، شاید یکی از بهترین آثار منتشرشده در ژانر اعترافات در بستر ادبیات فارسی باشد.
شهلا زرلکی خودش راوی رمان است و رو به خوانندهاش چنان از خودش میگوید که انگار دوستی نزدیکش نشسته است. همین فرم روایی باعث میشود که روایتها در عین قطعهقطعهبودن، به بهترین نحو ارتباطشان را حفظ کنند و اثری یکپارچه بسازند.
در فصل نخست این کتاب با عنوان «دفاعیه اول» میخوانیم:
«اعتراف می کنم من یک اعترافبازم! یعنی دلم میخواهد با کلمهی اعتراف بازی کنم. البته وسط این بازی چیزهایی هم میگویم که واقعا اعتراف است. چیزهایی که خیلیها از روی ترس یا خجالت یا ملاحظات خانوادگی نمیگویند. حق هم دارند؛ اما واقعیت این است که من به طرز ابلهانهای از حرف زدن درباره خودم لذت میبرم. البته این حرف من نیست. حرف اعترافباز بزرگ روسو در کتاب اعترافات است: «خوانندهها! من از فکر کردن به خودم لذت میبرم و در همان حال که فکر میکنم مینویسم.»»
شهلا زرلکی متولد 1355 فارغالتحصیل کارشناسی زبان و ادبیات فارسی است. او فعالیت مطبوعاتی را با نوشتن نقد سینمایی در سال 1377 آغاز کرده و از سال 1378 به طور حرفهای به نگارش مقاله و نقد ادبی در نشریات (بیدار، کتاب ماه ادبیات و فلسفه و ...) و روزنامههای مختلف پرداخته است. انتشار سه کتاب و بیش از صد مقاله، یادداشت و نقد در نشریات ماحصل تلاشهای او در حوزه نقد ادبی است.
کتاب «اعترافباز»، اثر شهلا زرلکی در 184 صفحه، شمارگان 770 نسخه و بهبهای 35هزار تومان از سوی انتشارات ققنوس راهی بازار نشر شده است.
نظر شما