خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) در اردبیل - ناهید الله‌وردی‌زاده: «رامین اقتصاد» از آن دست شاعرانی است که فارغ از پروپاگاندیسم پُرهیاهوی حاکم بر فضای ادبی استان، توانسته صدای زخمی شعرش را، حتی فراتر از مرزهای کشورمان، به گوش اهالی جمهوری بی‌مرز ادبیات برساند.
او اکنون یوحنای افشاگر پاتموس است؛ جزیره‌ای آتشفشانی در دل ادبیات بومی‌مان. صدای بی‌صدا، اما طغیانگری که تن به خاموشی نداده و از گتوی ادبی استانمان برخاسته است.
«تن‌ات طلوع عجیبی دارد!
مکاشفات یوحنایی
برای تنها مومن جهانت
گم شده در پاتموس
این هفتمین نامه است
و تو روزی در من به حقیقت خواهی پیوست..»
روایت شاعر -راوی مجموعه شعر «گاهان» از عشق، انسان، جهان و رنجی که می‌برد، اسطوره‌ای است.
«به سپیدی دل سپرده‌ام
به چشمان یعقوب
به راحیل
و کودکی‌ام که با پیراهنی خونین به رسالت رسید
دیر سالی است
کسی در من ریشه دوانیده
و از قعر من چشمه‌ای در حال جوشیدن است
تسخیرت شده‌ام !
دستانت گرمای هشتاد بهار را دارد
مرگ از صبوری‌ام گذشت
دلم آشوب شد
دریا در چشمانت شکافت..»
اسطوره در این مجموعه، نه صرفاً یک تکنیک شاعرانه برای تعمیق تصنعی شعر و به قصد چند لایه کردن آن، بلکه یکی از کتگوری‌های بنیادین نظام اندیشگی شاعر است. به دیگر سخن، مکاشفات شاعر به‌طور طبیعی و آیداتیک، ماهیت اسطوره‌ای دارد.
«در شورش بی‌پایانی از مفهوم‌ات
مرزها را شکسته‌ام
مبعوث شده‌ای
در جاهلیت‌ام !
تن‌ات محیط گشته بر خاک
نور نازل شد
کوه درهم خواهد شکست
من به تکرار رسیده است
بی رنگ
ساکن
و صامت»
رامین اقتصاد، همان‌طوری‌که به‌قول خودش غریزی دوست دارد، غریزی هم می‌نویسد؛ بی‌آنکه به تعبیر جورجو آگامبن گرفتار «مکانیکِ نوشتن» باشد.
در این «برهوت عاطفی»، عشق، از بدیهیات زیست جهان اوست و یک اتفاق ساده هم نیست.
عشق، یک رخداد تکین و مکاشفه عمیق است که شاعر را به وحدت و یگانگی با هستی می‌رساند.
«اینک در این برهوت عاطفی
عاشقت شده‌ام
برایت عجیب نیست؟!
من تنها کسی هستم
که این روزها با گلدان‌های خالی حرف می‌زند
و دانه‌های باران را در آستین پنهان می‌کند... »
برای شاعر توانمند این مجموعه، آرزوی توفیق روز افزون دارم:
«آسمان سهم پرنده‌ای است
که بالهایش را گشوده باشد.»
او اکنون یوحنای افشاگر پاتموس است؛ جزیره‌ای آتشفشانی در دل ادبیات بومی‌مان. صدای بی‌صدا، اما طغیانگری که تن به خاموشی نداده و از گتوی ادبی استانمان برخاسته است.
«تن‌ات طلوع عجیبی دارد!
مکاشفات یوحنایی
برای تنها مومن جهانت
گم شده در پاتموس
این هفتمین نامه است
و تو روزی در من به حقیقت خواهی پیوست..»
روایت شاعر -راوی مجموعه شعر «گاهان» از عشق، انسان، جهان و رنجی که می‌برد، اسطوره‌ای است.
«به سپیدی دل سپرده‌ام
به چشمان یعقوب
به راحیل
و کودکی‌ام که با پیراهنی خونین به رسالت رسید
دیر سالی است
کسی در من ریشه دوانیده
و از قعر من چشمه‌ای در حال جوشیدن است
تسخیرت شده‌ام !
دستانت گرمای هشتاد بهار را دارد
مرگ از صبوری‌ام گذشت
دلم آشوب شد
دریا در چشمانت شکافت..»
اسطوره در این مجموعه، نه صرفاً یک تکنیک شاعرانه برای تعمیق تصنعی شعر و به قصد چند لایه کردن آن، بلکه یکی از کتگوری‌های بنیادین نظام اندیشگی شاعر است. به دیگر سخن، مکاشفات شاعر به‌طور طبیعی و آیداتیک، ماهیت اسطوره‌ای دارد.
«در شورش بی‌پایانی از مفهوم‌ات
مرزها را شکسته‌ام
مبعوث شده‌ای
در جاهلیت‌ام !
تن‌ات محیط گشته بر خاک
نور نازل شد
کوه درهم خواهد شکست
من به تکرار رسیده است
بی رنگ
ساکن
و صامت»
رامین اقتصاد، همان‌طوری‌که به‌قول خودش غریزی دوست دارد، غریزی هم می‌نویسد؛ بی‌آنکه به تعبیر جورجو آگامبن گرفتار «مکانیکِ نوشتن» باشد.
در این «برهوت عاطفی»، عشق، از بدیهیات زیست جهان اوست و یک اتفاق ساده هم نیست.
عشق، یک رخداد تکین و مکاشفه عمیق است که شاعر را به وحدت و یگانگی با هستی می‌رساند.
«اینک در این برهوت عاطفی
عاشقت شده‌ام
برایت عجیب نیست؟!
من تنها کسی هستم
که این روزها با گلدان‌های خالی حرف می‌زند
و دانه‌های باران را در آستین پنهان می‌کند... »
برای شاعر توانمند این مجموعه، آرزوی توفیق روز افزون دارم:
«آسمان سهم پرنده‌ای است
که بالهایش را گشوده باشد.»
نظر شما