به گزارش خبرنگار خبرگزاری کتاب ایران(ایبنا) در قم، اثر پیش رو پژوهشی میدانی و ملموس در حوزه «آسیب‌شناسی امر به معروف و نهی از منکر» است. بیشتر مباحثی که در پژوهش حاضر بر آن تمرکز شده، پاسخ به تردیدها درباره اثرگذاری این فرضیه است. برای رسیدن به راهکارهای عینی، نویسنده دلایل انزوای این پدیده در جامعه را بررسی کرده و در ادامه به این مطلب پرداخته است که رویکردها، رفتارها، عملکردها و حتی بعضی جملات مایه رویگردانی مردم از این کنش جمعی شده؛ چنان‌که عقلانیت و خیرخواهی و نتایج اجرای عقلایی آن در سایه ابهام فرو رفته است.
پس از این آسیب‌شناسی، نوبت به راهکارهای احیای امربه‌معروف و نهی از منکر می‌رسد که نویسنده به مدد تجربه شخصی و پژوهش میدانی راه‌هایی پیشنهاد داده است.
این اثر در سه فصل تهیه و تنظیم شده است؛ فصل اول این کتاب که به مفاهیم و کلیات امربه‌معروف و نهی از منکر اختصاص‌یافته، پس از مفهوم شناسی، به جایگاه امربه‌معروف و نهی از منکر در اسلام پرداخته و در ادامه نیز دیدگاه صاحب‌نظران درباره آسیب‌ها (عوامل فردی، اجتماعی، اعتقادی، فرهنگی، اجرایی و حاکمیتی) مورد بررسی قرار گرفته است.
نویسنده پس از شناسایی آسیب‌های امربه‌معروف و نهی از منکر از صاحب‌نظران درخواست کرد تا آنها را بررسی کنند؛ این پرسش‌نامه به 17 نفر از کارشناسان برجسته دینی کشور داده شد که در زمینه امربه‌معروف و نهی از منکر فعالیت علمی و عملی داشته‌اند، و آنها تمامی آسیب‌ها را تأیید کردند.
دومین فصل این اثر به «آسیب‌های امر به معروف و نهی از منکر و نقد عوامل و ریشه‌های آنها» می‌پردازد؛ در این فصل موضوع اصلی تحقیق بررسی شده است، یعنی آسیب‌ها و موانعی که سبب شده امربه‌معروف و نهی از منکر در جامعه تحقق نیابند یا به‌صورت صحیحی اجرا نگردند؛ این آسیب‌ها در چهار گفتار با عنوان عوامل فردی، فرهنگی، اجرایی و سیاسی دسته‌بندی شده‌اند که در هر یک پس از بیان آسیب مذکور و نقد و بررسی آنها راه‌حل برطرف کردنشان بیان شده و در پایان این فصل سه راهکار تبیین گردیده است.
«راهکارهای تحقق امربه‌معروف و نهی از منکر» عنوان فصل سوم این کتاب است؛ در این فصل، مهم‌ترین راهکارهای تحقق فرهنگ امربه‌معروف و نهی از منکر بررسی شده تا رسیدن به مطلوب مشخص‌تر شود. در حقیقت برای تحقق هر کار فرهنگی در جامعه دو رکن اساسی وجود دارد: یکی، فرهنگ‌سازی و آگاهی بخشی و دیگری، ایجاد زمینه‌های مناسب و اساسی برای رواج هدف موردنظر؛ که هر یک از این دو نیز زیرمجموعه‌هایی دارند.
برشی از کتاب
زمان که گناهی بزرگ در جامعه می‌شود، هاضمه جامعه آن را نمی‌پذیرد و از نیروهای انتظامی و قضایی انتظار برخورد فوری یا سریع با آن را دارد؛ اگر با عاملان منکرات بزرگ با تأخیر برخورد شود، مردم احساس خواهند کرد که عزمی برای برخورد با این افراد وجود ندارد؛ درنتیجه، امرونهی عاملان منکرات کوچک نیز کاری سخت و دشوار خواهد شد. ابهام در برخورد نیز همین آثار را دارد؛ یعنی اگر کسی مرتکب منکری بزرگ شود و اطلاع‌رسانی کافی به نوع و مدت مجازات او صورت نگیرد، مردم تصور خواهند کرد که قصد برخورد با این فرد را ندارند یا قصد اجرای کامل قانون را ندارند؛ چون از خودشان است یا چون رشوه گرفته‌اند و شایعاتی از این قبیل.
پس از این آسیب‌شناسی، نوبت به راهکارهای احیای امربه‌معروف و نهی از منکر می‌رسد که نویسنده به مدد تجربه شخصی و پژوهش میدانی راه‌هایی پیشنهاد داده است.
این اثر در سه فصل تهیه و تنظیم شده است؛ فصل اول این کتاب که به مفاهیم و کلیات امربه‌معروف و نهی از منکر اختصاص‌یافته، پس از مفهوم شناسی، به جایگاه امربه‌معروف و نهی از منکر در اسلام پرداخته و در ادامه نیز دیدگاه صاحب‌نظران درباره آسیب‌ها (عوامل فردی، اجتماعی، اعتقادی، فرهنگی، اجرایی و حاکمیتی) مورد بررسی قرار گرفته است.
نویسنده پس از شناسایی آسیب‌های امربه‌معروف و نهی از منکر از صاحب‌نظران درخواست کرد تا آنها را بررسی کنند؛ این پرسش‌نامه به 17 نفر از کارشناسان برجسته دینی کشور داده شد که در زمینه امربه‌معروف و نهی از منکر فعالیت علمی و عملی داشته‌اند، و آنها تمامی آسیب‌ها را تأیید کردند.
دومین فصل این اثر به «آسیب‌های امر به معروف و نهی از منکر و نقد عوامل و ریشه‌های آنها» می‌پردازد؛ در این فصل موضوع اصلی تحقیق بررسی شده است، یعنی آسیب‌ها و موانعی که سبب شده امربه‌معروف و نهی از منکر در جامعه تحقق نیابند یا به‌صورت صحیحی اجرا نگردند؛ این آسیب‌ها در چهار گفتار با عنوان عوامل فردی، فرهنگی، اجرایی و سیاسی دسته‌بندی شده‌اند که در هر یک پس از بیان آسیب مذکور و نقد و بررسی آنها راه‌حل برطرف کردنشان بیان شده و در پایان این فصل سه راهکار تبیین گردیده است.
«راهکارهای تحقق امربه‌معروف و نهی از منکر» عنوان فصل سوم این کتاب است؛ در این فصل، مهم‌ترین راهکارهای تحقق فرهنگ امربه‌معروف و نهی از منکر بررسی شده تا رسیدن به مطلوب مشخص‌تر شود. در حقیقت برای تحقق هر کار فرهنگی در جامعه دو رکن اساسی وجود دارد: یکی، فرهنگ‌سازی و آگاهی بخشی و دیگری، ایجاد زمینه‌های مناسب و اساسی برای رواج هدف موردنظر؛ که هر یک از این دو نیز زیرمجموعه‌هایی دارند.
برشی از کتاب
زمان که گناهی بزرگ در جامعه می‌شود، هاضمه جامعه آن را نمی‌پذیرد و از نیروهای انتظامی و قضایی انتظار برخورد فوری یا سریع با آن را دارد؛ اگر با عاملان منکرات بزرگ با تأخیر برخورد شود، مردم احساس خواهند کرد که عزمی برای برخورد با این افراد وجود ندارد؛ درنتیجه، امرونهی عاملان منکرات کوچک نیز کاری سخت و دشوار خواهد شد. ابهام در برخورد نیز همین آثار را دارد؛ یعنی اگر کسی مرتکب منکری بزرگ شود و اطلاع‌رسانی کافی به نوع و مدت مجازات او صورت نگیرد، مردم تصور خواهند کرد که قصد برخورد با این فرد را ندارند یا قصد اجرای کامل قانون را ندارند؛ چون از خودشان است یا چون رشوه گرفته‌اند و شایعاتی از این قبیل.
نظر شما