خبرگزاری کتاب ایران؛ الهه پورعلی- جاناتان رایزمن 15 فصل جذاب و گاه پراکنده ارائه می‌دهد که تجربیات شخصی را با درس‌های آناتومی - به عنوان مثال اندام‌ها (ریه‌ها، قلب، مغز)، مایعات (خون، مخاط، و ...) و نواحی (گلو، انگشتان و ...) - ترکیب می‌کند و حتی خوانندگان آشنا با زیست‌شناسی دانشگاهی از این تجربه لذت خواهند برد. نویسنده توضیحات روشنی در مورد چگونگی گردش خون، ورود و حرکت مداوم غذا از یک طرف بدن به سر دیگر و ادرار، مخاط، صفرا و هوا به طور روان ارائه می‌دهد. او می‌نویسد: «وظیفه یک پزشک در درمان بیماری‌ها این است که انسداد را برطرف کرده و مایعات بتوانند حرکت مناسب خود را از سر بگیرند. به عبارت دیگر، بیش‌تر کارهای پزشکی لوله‌کشی است.» پزشکان بیش‌تر روز خود را با نشت یا «انسداد که جریان برخی از مایعات را که از طریق لوله‌های جسمانی بدن عبور می‌کند، متوقف می‌کند»، صرف می‌کنند.

نویسنده قبل از پرداختن به موضوعاتی که او را مجذوب خود می‌کند، درس‌های خود را در چند صفحه ارائه می‌دهد، استراتژی‌ای که بیشتر موثر است. سرمازدگی و صدمات انگشتان، که رایزمن سابقه طولانی در آن دارد، بیش‌تر بحث انگشتان را در بر می‌گیرد، در حالی که نویسنده در فصل خون، از زالوها و اینکه چه‌طور گاهی در پیوندهای پوستی برای جلوگیری از لخته‌شدن مورد استفاده قرار می‌گیرند، صحبت می‌کند. در فصل دیگری، رایزمن نقش کبد در متابولیسم را شرح می‌دهد. او شرح حال یک بیمار را با درد شدید ناشی از نارسایی کبد تعریف می‌کند که با پیوند نجات می‌یابد؛ ولی از تکه کبد بستگانش که در او هست بیزار است. با کنجکاوی بعد از مطالعات پزشکی در مدرسه اولین ثمره‌ خود را در هنگام شام شکرگزاری می‌گذارد و او متوجه می‌شود که کبدش را دوست دارد. این ماجرا به بخشی در مورد سفرهای جهانی او منجر می‌شود که بسیاری از آن‌ها شامل مصرف قسمت‌های مختلف حیوانات است: کلیه‌ها، لوزالمعده، مغز، مغز استخوان، ریه‌ها و حتی کره چشم. اطلاعات کمی در مورد غده صنوبری در مغز وجود دارد؛ به‌جز این که به نظر می‌رسد خواب را تنظیم می‌کند، بنابراین رایزمن در مورد تمرینات کم‌خوابی خود و بدبختی‌های معمول بیمارستان در بیماران و متخصصان بهداشت می‌نویسد.

این کتاب، به نحو شگفت‌آوری یک ترویج‌کننده‌ی عمومی علم عجیب و غریب است و هرگز کسل‌کننده نیست.