در شهریور ۱۳۲۵ تحصیلات متوسّطه را به پایان میرساند، در خرداد ۱۳۲۶، دوره دو ساله علوم تربیتی و ورزش را در دانشسرای عالی تهران و در مهر همان سال دانشنامه لیسانس منقول را از دانشگاه تهران اخذ میکند، پس از انجام خدمت سربازی برای تحصیل در رشته علوم سیاسی به دانشکده حقوق و علوم سیاسی دانشگاه تهران میرود و در اردیبهشت ۱۳۳۵ از آن دانشکده دانشنامه لیسانس دریافت میکند، سپس تحصیلات دوره دکتری را در همان رشته ادامه میدهد. بنا به گزارش ثبت شده در اسفند 1341 دانشکده حقوق و علوم سیاسی، وی تمامی شهادتنامههای مربوط به رشته سیاسی دوره دکتری را دریافت میکند امّا رساله دکتری خود را به دانشکده تسلیم نمیکند و راهی بریتانیا میشود و مدرک دکتری تخصصی خود را از دانشگاه ادینبرو اسکاتلند اخذ میکند.
محمود رامیار پس از بازگشت به ریاست «اداره قوانین مجلس» منصوب میشود. در نیمه اسفند ۱۳۴۶، وزیر وقت علوم و آموزش عالی در نامهای از رئیس مجلس شورای ملی میخواهد تا با انتقال محمود رامیار به وزارت نوبنیاد علوم و آموزش عالی موافقت کند، چرا که برای بررسی و تنقیح مقررات سابق آموزشی و تنظیم مقررات جدید لازم است شخصی باکفایت و آگاه به امور، این مهم را به عهده گیرد تا اصلاح قوانین بهگونهای باشد که در آینده مشکلی پیش نیاید. بدینگونه محمود رامیار در نیمه نخست سال ۱۳۴۷ به وزارت علوم منتقل و به سمت مشاور وزارتی و سرپرست دفتر تشکیلات و روشها و نیز قائم مقام وزیر در دانشگاه مشهد منصوب شد. او پس از چندی به دانشگاه مشهد انتقال مییابد و در شهریور ۱۳۴۷ سمت معاونت اداری و مالی دانشگاه را بر عهده میگیرد و همزمان به ریاست دانشکده علوم معقول و منقول (الهیات و معارف اسلامی) منصوب میشود.
تأسیس چاپخانه دانشگاه مشهد، احداث ساختمانی در دانشگاه مشهد برای دانشکده الهیات، برگزاری کنگره هزاره شیخ طوسی، تأسیس بخش خطّی کتابخانه دانشکده الهیات دانشگاه مشهد و خرید کتابخانه عبدالحمید مولوی، تأسیس نشریه پژوهشی دانشکده الهیات و دعوت از استادان بنام برای سخنرانی در دانشکده مانند مجتبی مینوی تهرانی، مرتضی مطهری و سیدمحمد حسینی بهشتی از خدمات ویژه مرحوم رامیار برای دانشگاه مشهد در مدت حدود 10 سال به شمار میرود.
ریاست دانشکده الهیات و معاونت دانشگاه مشهد، عضویت در دادگاه تجدید نظر اداری مجلس منصوب، دادستان دادگاه اداری مجلس، رئیس اداره قوانین مجلس، نمایندگی مردم تهران در مجلس خبرگان قانون اساسی، فعالیت در وزارت علوم و آموزش عالی و مدیرعاملی مؤسسه چاپ و انتشارات دانشگاه مشهد از جمله سوابق کاری مرحوم رامیار است.
از محمود رامیار بجز کتاب «تاریخ قرآن» که مجموعهای از دانشهای قرآنی است که به شناخت، سرگذشت متن، کتابت، جمع و تدوین قرآن میپردازد، کتابهای دیگری همچون فهارس القرآن (فهرست نامه قرآن)، کشف الآیات الفبایی یا فهرس الالفاظ (فهرست کلمات) قرآن، تنظیم فهرس المطالب (فهرست مطالب)، الفهرست (تصحیح) نیز بر جای مانده است.
مرحوم رامیار در مقدمهای که در سال ۱۳۶۲ بر چاپ دوم «تاریخ قرآن» نوشته، محتوای آن را چنین توضیح میدهد: «طبیعی است که وقتی کلام الهی مایه هستیبخش زندگی مردم جهان قرار میگیرد، سرگذشتی مییابد. گذشتهای در پسی سر نهاده و تاریخی دارد… مگر تاریخ چیست؟ بازگویی گذشته. این نیز تاریخ این کتاب مقدس آسمانی است. البته گذشتگان نام دیگری برای این رشته داشتند و بیشتر در این باره از عنوان علوم قرآن استفاده میکردند اما درواقع این عنوان بسیار وسیعتر از آن بود که در اینجا چنانکه باید مورد بررسی قرار گیرد.»
«تاریخ قرآن» رامیار که برگزیده دومین دوره جایزه کتاب سال جمهوری اسلامی ایران شد، اولین کتاب فارسی در موضوع خود محسوب میشود و در میان کتابهای تاریخ قرآن نوشته دانشمندان مسلمان هم جایگاه ممتازی دارد.
نظر شما