به گزارش خبرگزاری کتاب ایران(ایبنا)، وصیتنامه‌های شهدا چشمه‌های جوشان و پرطراوت‌اند که تشنگان حقیقت و معرفت را سیراب می‌کنند و از آن‌روست که رهبر کبیر انقلاب، امام خمینی(ره) مطالعه و دقت در این وصیتنامه‌ها را سفارش می‌کردند. در این وصیت‌نامه‌ها که در روزها و ساعت‌های پایانی عمر دنیوی این عزیزان و در اوج اخلاص و وارستگی از دنیا به نگارش درآمده‌، یک جهان سخن و پیام یافت می‌شود. وصیت‌نامه‌ای نیست که از ذکر آیاتی از کلام‌الله مجید و سخنان معصومین(ع) بهره نبرده یا به دعا و مناجاتی آراسته نشده باشد. با دقت در این وصایای گرانسنگ مشاهده می‌شود که در اکثر آنان نویسندگانشان که اینک به نام پرافتخار شهید از آنان یاد می‌کنیم در کنار مطالب فوق از شعر و ادبیات غافل نبوده‌اند و بنا به سلیقه و ذوق خویش از اشعار فارسی نیز بهره برده‌اند.
 
از توصيه‌ها امام خمينی(ره) و رهبر معظم انقلاب اسلامی، تأكيد بر مطالعه و تفكر در وصيت‌نامه شهداست. هفته دفاع مقدس را بهانه خوبی برای بازخوانی توصيه اين بزرگواران كه هميشه راهنمای ما در مسير انقلاب بوده‌اند، ديديم. امید است در عمل كردن به آن توفيق يابيم.
 
امام خمینی(ره) درباره ضرورت مطالعه وصیت‌نامه شهدا می‌فرمایند: «این وصیت‌نامه‌هایی که این عزیزان (شهدا) می‌نویسند مطالعه کنید، پنجاه‌سال عبادت کردید و خدا قبول کند، یک روز هم یکی از این وصیت‌نامه‌ها رو بگیرید و مطالعه کنید و فکر کنید.
 
همچنین مقام معظم رهبری در این زمینه می‌فرمایند: «این وصیت‌نامه‌هاى شهدا که امام(ره) توصیه به مطالعه آن مى‌کردند، به خاطر این است که نمایشگر انقلاب درونی یک نفر است. هرکدام از این وصیت‌نامه‌ها را که انسان مى‌خواند، تصویرى از انقلاب یک نفر را در آن مى‌بیند و خودش منقلب‌کننده و درس‌دهنده است. ما باید این حالت را تعمیم بدهیم و این، ممکن است.
 
در ادامه دست‌نوشته شهید محمدعلی معصومیان در کتاب «یادداشت‌های یک غواص» را می‌خوانید:
حماسه را نه می‌توان نوشت، نه می‌توان تعریف کرد و نه می‌توان خواند. چرا؟ برای این که عمل حماسه آنقدر عمیق و پرمعناست که هرگز فکر مادی ما نمی‌تواند آن را درک کند؛ آن هم حماسه‌ای این چنین؛ حماسه‌ای که از کانال الله بگذرد و رفتگان این کانال هم آن کسانی باشند که امام امت فرموده: «من دست و بازوی شما را که دست خدا بالای آن است، می‌بوسم و بر این بوسه افتخار می‌کنم.»
 
برادر جان! حقیقت حماسه را باید با جوهر سرخی که در رگ‌های وجودت در جریان است، بنویسی تا حقیقت حماسه رنگ خون گیرد. ما باید با خون حماسه را بنویسیم و به دیگران تعلیم بدهیم. تعریف و درک حماسه، از فکر مادی ما به دور است. باید از دریچه روح الهی به آن نگاه کنیم و تنها همین روح است که می‌تواند حماسه اسلامی را درک کند. بله، برادر، جبهه، جای درک روح است؛ آن هم روح الهی. ای انسان‌ها، حرکت کنید تا جان حماسه را، ریشه حماسه را، حرکت حماسه را بیابید و خودتان یک فاعل باشید و این خون را در دیگران نیز تزریق کنید.
 
کتاب «یادداشت‌های یک غواص»، تألیف مصیب معصومیان که از سوی انتشارات شهید کاظمی منتشر شده به زندگی‌نامه شهید محمدعلی معصومیان پرداخته که در سوم خرداد 1344 در روستای بیشه‌سر از توابع بابل به‌دنیا آمده، تحصیلات ابتدایی را در دبستان «بهشت آیین» زادگاهش به پایان رسانده و در مدرسه راهنمایی روستای «آغوزبن» ادامه تحصیل می‌دهد. محمدعلی در دورانی که مصادف با پیروزی انقلاب بود، نتوانست مقطع راهنمایی را به پایان برساند؛ اما بعدها در جبهه، تا سوم راهنمایی ادامه تحصیل داد. در همین زمان، مدتی را نیز در حوزه علمیه خاتم‌الانبیای بابل تحصیل کرد.
 
 وی پس از شرکت در عملیات قدس 1، قدس 2 و والفجر 8 به‌عنوان غواص، در عملیات صاحب‌الزمان(عج) مجروح شد و بالاخره در چهارم دی‌ماه 1365 در عملیات کربلای 4 که بار دیگر سمت غواصی را عهده‌دار بود، بعد از رزم بسیار سنگین و رشادت تحسین‌برانگیز و عبور از جزیره ام‌الرصاص در «جزیره ام‌البابی» به شهادت رسید. رشادتی که به گفته خودش «در این عملیات ملائک را به حیرت واداشت.» پیکر او پس از 11 سال در گلزار شهدای بیشه‌سر به خاک سپرده شد.