کتاب «اگنس نام فراموشی من است» نوشته سوزان مایزنر با ترجمهای از رضا جهانآبادی به همت نشر نیماژ منتشر شد.
در توضیحی بر این کتاب آمده که «اگنس نام فراموشی من است» رمانیست در باب جنگ اما با زاویهی دید و شخصیتهایی بسیار متفاوت. این رمان دلنشین مخاطب را با الیز چهاردهساله و اهل آیووا همراه میکند. او میداند جنگی جهانی درگرفته اما فکرش را هم نمیکند که آتش آن جنگ دامنگیر خانهشان شود. اما شروع کتاب با راوی کهنسال و همبازی تازهاش اگنس است. شروعی که چنان دستتان را میگیرد و به درون قصه فرو میبرد که چه بسا زمان و مکان را هم گم کنید و در ماجرایی اینچنین شگرف غرق شوید. زمان به عقب برمیگردد: الیز ناگهان همراه خانوادهاش سر از کمپ بازداشتیها درمیآورد. او، محبوس پشت سیمهای خاردار، از هرچه دوست داشته و میشناخته دور میشود، حتی از شخصیت خودش.
تنها اتفاق مثبت کمپْ دوستی او با دختری است آمریکاییژاپنی و اهل لسآنجلس بهنام ماریکو. آن دو همراه هم در این بیابان وحشی رویاهای پرشور جوانی را ورای حصارهای کمپ پرواز میدهند، اما چرخش روزگار حتی همین دوستی را هم روا نمیدارد.
در بخشی از کتاب میخوانیم:
«میدانستم ترس چه حسی دارد. تمام مدت جنگ و پس از آن را با ترسولرز زندگی کرده بودم؛ حسی پایدار و پرقدرت دارد. اما عشق را هم میشناختم. عشق هم پرقدرت است. عشق هم مثل ترس پایدار است. اما عشق شجاع است. ترس هرچقدر هم که حقیقی باشد هرگز با شجاعت نمیجوشد. عشق حقیقی اصلاً نمیداند توقف چیست و جلو میرود اما ترس همیشه مترصد فرصتی است برای نفس تازه کردن و حواس پرت کردن و بیرون زدن…»
سوزان مایسنر، نویسنده آمریکایی، متولد سال ۱۹۶۱ در سن دیگو، کالیفرنیا است. او برای مدتی سردبیر یک نشریه هفتگی در مینهسوتا بود.
کتاب «اگنس نام فراموشی من است» نوشته سوزان مایزنر با ترجمه رضا جهانآبادی در 480 صفحه، قطع رقعی، جلد شومیز و به قیمت 128 هزار تومان از سوی نشر نیماژ راهی بازار کتاب شد.
نظر شما