«دختر موشرابی» به قلم «محمد حسینزاده» در ۲۲۸ صفحه قطع رقعی و با قیمت ۴۵ هزار تومان خرداد امسال توسط نشر «کتابستان معرفت» در هزار نسخه چاپ و منتشر شده است. پس از چاپ کتاب «دخترموشرابی»، سعید جلیلی، عضو مجمع تشخیص مصلحت نظام طی تماسی تلفنی با نویسنده این کتاب از این اثر تعریف و تمجید به عمل آورده بود که رسانهای شدن این موضوع، موجب افزایش فروش آن و به اتمام رسیدن چاپ اول و دوم این کتاب شد. به بهانه انتشار این اثر با نویسنده آن محمد حسینزاده به گفتوگو نشستیم که در ادامه از نظر مخاطبان میگذرد.
جناب حسینزاده از سوابقتان در حوزه نویسندگی بگویید.
سالهاست که مینویسم، البته بیشتر در فضای ژورنالیستی؛ نوشتن را از فضای نشریات دانشجویی شروع کردم، حدودا در ۲۷ ساگی و در دوران دانشجویی کتابی را به عنوان «جریانشناسی» رسانهها آماده کردم که توسط خبرگزاری دانشجو به چاپ رسید. همچنین مشغول وبلاگنویسی هم شدم که در آن سالها از سوی وزارت علوم به عنوان وبلاگنویس برتر انتخاب شدم؛ نوشتن یادداشتهای سیاسی و گاهی طنز در روزنامهها و سایتهای خبری را هم تجربه کردم که هنوز هم ادامه دارد اما از سال ۱۳۹۷ ایده نوشتن داستان در ذهنم شکل گرفت که منجر به تولد «دختر موشرابی» شد.
بدون مقدومه به سراغ «دختر موشرابی» برویم. این اثر درباره چیست؟
مطالعه تاریخ برای همه مردم دلنشین نیست، اما قصه و داستان و حکایت با زندگی مردم عجین است. برای همین تصمیم گرفتم تاریخ را به زبان قصه با مخاطب در میان بگذارم. این اثر در خصوص روایت دختران سرزمینمان در کوچه پس کوچههای تاریک و روشن تاریخ است. دخترانی که گاه پرچمدار بودند و گاه قربانی سادهاندیشیها و فریب خوردنها؛ «دخترموشرابی» روایت خیانتها، قصه پاکی شیرینها و غیرت فرهادهاست. حکایت خروش لیلیها در کشاکش نبرد مجنونها، حماسه رستمها و سوگ تهمینههاست. حرف این کتاب، حرف رجزخوانی (منصور حلاج) است بر سر دار، رقص خون سیاوش است در میدان ملک سودابهها.
پس میتوان گفت این کتاب یک روایت تاریخی سنگین است؟
این اثر حاوی داستانهای عاشقانه و طنز در بستر اتفاقات تاریخی و سیاسی ۲۰۰ سال اخیر است که اول ماجرای عزت و غیرت ایرانیان را روایت میکند، سپس خسارتهای جریان سازش و دخالت اجنبی را میگوید و در ادامه وطندوستی زنان و مردان این آب و خاک و نقش روحانیت اصیل در مبارزه علیه ظلم را به تصویر میکشد. «دختر قجری»، «دختر گرجی»، «دختر میرزا»، «دختر مشروطه»، «دختر نوغان»، «دختر شهر نو»، «دختر کُرد» و «دختر موشرابی» هشت فصل این کتاب هستند. «دختر موشرابی» تلاشی برای بهروزنگهداشتن حافظه تاریخی ایرانیان که جریانهای روشنفکر غربگرا و رسانههای فارسی زبان غربی سعی میکنند یا آن را از بین ببرند و یا تحریف کنند، است.
و نقش «برجام» در این کتاب چیست؟
ایده رمان «دختر موشرابی» از روایت صفحه آخر کتاب که اشاره به نامه 31 ام امام علی (ع) به فرزند خود دارد، به ذهنم آمد که فرمودند «پسرم درست است که من به اندازه پیشینیان عمر نکردم اما در کردار آنها نظر افکندم؛ در اخبارشان اندیشیدم و در آثارشان سیر کردم تا آنجا که گویا یکی از آنان شدهام بلکه با مطالعه تاریخ آنان گویا از اول تا پایان عمرشان با آنان بودهام.» اما اصلیترین انگیزهام از نوشتن این داستان تاریخی «برجام» بود. «برجام» تکرار چندباره تجربه اعتماد به غرب بود که متاسفانه همان نتایج همیشگی را حاصل کرد؛ یعنی بدعهدی غربیها، در کنار عمل به وعدههای طرف ایرانی.
در رابطه با «دختر موشرابی» که خیلی از افراد به اسم آن حساسیت نشان دادند، یک دختر ایرانی است که به کشورش علاقه دارد و شاید ظاهرش متفاوت باشد اما میفهمد که عزت، آرامش و امنیت او توسط مدافعان حرم شکل گرفته است و در طول تاریخ هزاران قهرمان داشتیم که برای عزت کشور و حفظ تمامیت ارضی و اعتقادی تلاش کردند. در واقع «دختر موشرابی» که خیلیها به اسمش حساس شدند، همان دختری است که «حاج قاسم» میگفت دختر من و شماست.
برای آشتی دوباره جوانان با کتابخوانی چه باید کرد؟
متاسفانه مسئله مطالعه در جامعه ما کمرنگ است، بهترین ورود به دنیای کتاب و کتابخوانی ورود از دریچه داستان و رمان و خاطرات و سفرنامههاست. سیر مطالعاتی بسته به نیاز هر فرد و علاقه هر فرد است. حوزه سبک زندگی مثل خاطرات شهدا و حوزههای مبانی دینی و تاریخ اسلام و انقلاب جزو ضروریاتی است که فعالان اجتماعی و فرهنگی و سیاسی حتما باید مطالعه داشته باشند.
به عنوان سوال پایانی، شما وضعیت نویسندگی در مشهد را چگونه ارزیابی می کنید.
مشهد قطعا از بسیاری از شهرهای کشور پیشتر است. تاریخ مشهد و قوت فضاهای فرهنگی هنری مشهد دلیل این موضوع است. چند نشر خوب و حضور اساتیدی همچون «سعید تشکری» در این شهر سبب شده است که مشهد بتواند در حوزه داستاننویسی پیشرفت خوبی کند؛ خصوصا داستاننویسی هویتی تاریخی بر محور انقلاب اسلامی.
نظر شما