در دوران دانشجویی با اصطلاح‌های «وابی» و «سابی» در هنر و زیبایی‌شناسی ژاپنی آشنا شدم. توضیح معنای این اصطلاحات آسان نیست؛ اما به‌طور ساده و خلاصه روی هم به معنای «کشف زیبایی در سادگی و تنهایی و اندوه و پیری و دلتنگی» است. این دیدگاه تقریباً در تمام هنرهای سنتی ژاپن حضور دارد.
در سال 92 کتاب لئونارد کورن آمریکایی درباره وابی‌سابی را پیدا کردم و خواندم. کتابی کوچک در 90 صفحه که به زبان ساده مفهوم وابی و سابی را به هنرمندان و دیزاینرها معرفی می‌کرد. اول مطمئن شدم که کتاب به فارسی ترجمه نشده و در ایران شناخته شده نیست، بعد ترجمه آن را شروع کردم.
در خلال کار، به اقتضای کارِ ترجمه به منابع ژاپنی‌زبان مراجعه می‌کردم تا خودم درک بهتری از موضوع داشته باشم. کم‌کم فهمیدم کتاب کورن بیش از اندازه ساده و غیرجامع است و به موضوعاتی مثل خاستگاه این تفکر، رابطه‌اش با بودیسم و تأثیرش بر هنرهای مختلف ژاپنی چندان نمی‌پردازد.
ترجمه را کنار گذاشتم و شروع کردم به تهیه و خواندن منابع مختلف ژاپنی و انگلیسی درباره وابی و سابی و هنر و زیبایی‌شناسی ژاپنی و یادداشت‌برداری از آن‌ها که سه سال تمام طول کشید. سه سال بعد کتاب خودم را در 244 صفحه نوشتم و نشر پرنده منتشرش کرد.
وقتی کتاب درآمد، تقریباً همزمان با آن سه ترجمه مختلف از کتاب کورن هم منتشر شد (نشر مشکی، نشر نظر و نشر فکر نو).
همیشه وقتی کتابی به فارسی درباره ژاپن منتشر می‌شود، بی‌اندازه خوشحال می‌شوم و با اینکه هیچ‌یک از ترجمه‌ها را ندیده‌ام، کتاب کورن کتاب بسیار خوبی است.
ولی با انتشار سه ترجمه از کتاب کورن تب وابی‌سابی در بازار کتاب و فضای مجازی بالاگرفت و باعث شد کتاب من هم به خاطر شباهت عنوان، کتابی تکراری یا یکی دیگر از ترجمه‌های کتاب کورن تلقی شود! چند بار که از کتابفروشی‌ها سراغ کتاب خودم را گرفتم گفتند «آن ترجمه تمام شده؛ این یکی را ببر!»
خلاصه این که کتاب «وابی و سابی: کلیدهایی برای فهم هنر و ادبیات ژاپن» با این که به چاپ دوم رسید؛ اما در فضای تبلیغات‌زده این روزها دیده نشد و به حاشیه رفت و در این دیده‌نشدن درس‌های بزرگی بود... پیش‌گفتار کتاب را اینجا می‌شود خواند:
http://wabisabi.ir/?page_id=75
نظر شما