کاکائی در شب شعر «غزل ارادت» مطرح کرد:
شعر آیینی باید بیشتر در عمق حرکت کند/ توصیفات عرفانی مولانا درس بزرگی برای شاعران است
همزمان با میلاد باسعادت امیرالمؤمنین، علی (ع) شب شعر آیینی «غزل ارادت» با حضور عبدالجبار کاکائی، ناصر فیض و حمیدرضا شکارسری در فرهنگسرای گلستان برگزار شد.
عبدالجبار کاکائی، ناصر فیض و حمیدرضا شکارسری میهمانان ویژه این محفل ادبی بودند و جمعی از شاعران جوان نیز در حضور این استادان سرودههای خود را به امیرالمومنین تقدیم کردند.
کاکائی در ابتدای این جلسه در سخنانی گفت: خیلی خوشحالم که این جمع را در فرهنگسرای گلستان میبینم. این نشست برای تکریم شعر آیینی برگزار میشود و از این جهت لازم است که به نکتهای دراین خصوص اشاره کنم. در ادبیات مرسوم آیینی روزگار ما و در توصیف پیشوایان دین، اولیا و ائمهاطهار (ع) میبینیم که توصیف فیزیکی شخصیت آنان پیشی میگیرد. این موضوع به ویژه در کمتجربهترها بیشتر دیده میشود.
وی ادامه داد: دقت داشته باشید هرچه قدر که بخواهیم در توصیف شمایل و شخصیت فیزیکی ائمه تلاش کنیم، باز هم زیر بلیط نظامی قرن ششم هستیم. او در توصیف شمایل خسرو و شیرین، پادشاه، اشراف دربار و ... چنان حماسهآفرینی ادبی کرده است که زبان همه قاصر است. این موضوع در حالی است که وقتی نظامی به مدح پیامبر اسلام (ص) میرسد، از زاویهای دیگر به او میپردازد.
کاکائی با اشاره به رسالت شعر آیینی گفت: خوب است از مولانا یاد بگیریم که چگونه شمس را توصیف میکند؛ او نگاهی به قد و قواره شمس ندارد بلکه معنویت و بعد روحانی او را در اشعارش تجلی میبخشد. امیدوارم شعر آیینی ما بیشتر در عمق حرکت کرده و دقیقتر بتواند به ابعاد معنوی و روحانی معصومین و ائمه (ع) بپردازد.
وی همچنین یکی از سرودههای خود در مدح امیرالمومنین، حضرت علی (ع) را خواند که متن آن شعر به شرح زیر است:
«از پدرم اسمشُ یاد گرفتم
وقتی چشام به روی دنیا وا شد
هنوز تو قنداقه بودم یاعلی
گفت و منُ بغل گرفت و پاشد
تو عالم بچگی و سادگی
وقتی غمی دنیامُ تاریک میکرد
پدر میگفت یا علی و پا میشد
منُ به آسمونا نزدیک میکرد
زمزمه یاعلی و یاعلی
از رگ مادرم تو خونم میریخت
شبای تشنه وقتی شیرم میداد
طعم علی روی زبونم میریخت....»
ناصر فیض دیگر مهمان ویژه این جلسه نیز یکی از غزلهای خود را به همه پدران تقدیم کرد و خواند:
«مثل کوهی تکیه میکردی به غیرتمندیاش
آفتابی داشتی در سایه فرزندیاش
قطره اشک تو میشد موجی از دریای غم
بود لبخندت ولی سرمایه خرسندیاش
با محبت با تو بر یک سفره میگسترد دل
نگسلد تا مهربانی با تو خویشاوندیاش
یک پدر، کوه است، در طوفان غمهای بزرگ
کی شود کم ذرهای از شوکت الوندیاش
چون پدر در مهربانی کیست این حد بیدریغ
فرق دارد مهر او فارغ ز چون و چندیاش
نیست در عالم به نیرومندیاش
اما پدر با عطوفت میشود تعریف، نیرومندیاش
عشق فرزندی کجا و داستان عاشقی
میشود گم، عشق در آیینه دلبندیاش....»
براساس این گزارش، زهرا بوالحسنی، سهیلا سبزهکار، صغری دلداده بارانی، مسعود لواسانی، صبا کاشانی، اصغر علی کرمی، رضا مهدیزاده، مهدی برقیعی، بهرام ابراهیمی و ... از دیگر شاعرانی بودند که در شب شعر آیینی «غزل ارادت» سرودههای خود را به ساحت مقدس امام علی (ع) تقدیم کردند.
نظر شما