کافی در گفت و گو با ایبنا با اشاره به اینکه در روزگار گذشته کاتب به کسی گفته میشد که با تمام خطوط سته شامل محقق، ریحان، ثلث، نسخ، رقاع و توقیع آشنایی و در آنها مهارت داشت، عنوان کرد: اکنون از میان این خطوط ریحان دیگر نوشته نمیشود و خطوط ثلث، محقق، رقاع و توقیع نیز کاتبان اندکی دارند و خط نسخ رواج یافته است.
وی جای موسسه خطشناسی را در کشور خالی دانست و گفت: یکی از دلایل پیشرفت کم ما در کتابت بیتوجهی به تاریخچه خطوط کتابت و فراموش شدن ویژگیهای خطوط در ذهن کاتبان امروز است به عنوان نمونه خط محقق دارای ترکیببندی هندسی بسیار جذابی است و این خط و نیز نسخ کرسیبندی جالبی دارد که تقلیدی نیست و ظرافتهای خاص و منحصر به فردی دارند.
کافی افزود: دلیل رواج بیشتر خط نسخ، خوانش سادهتر آن، نظم و کرسیبندی حسابشدهاش و دامنه بالای تغییرات در آن بوده است. خط نسخ دارای تنوع فرم بیشتری است و در عین داشتن پیچیدگی و ظرافتهای خاص، خوانش آسانتری دارد.
وی یکی از مشکلات موجود در حوزه کتابت را مغفول ماندن ظرافتهای این هنر عنوان کرد و گفت: متاسفانه برخی از نکات مندرج از آییننامههای مراکز سفارشدهنده کتابت مانع اعمال ظرافت و خلاقیتهای هنری برای کاتبان میشود. به عنوان نمونه از کاتب درخواست میشود اعرابگذاری خاصی داشته باشد و تغییراتی را در خط خود ایجاد کند که خواناتر شود. این درحالی است که میتوان با ترفندهایی از جمله درج توضیحنامه مشکل را حل کرد.
کافی تاکید کرد: هر اندازه عیار هنری و ظرافتهای کتابت بیشتر شود ذوق و علاقه جوانان به خواندن قرآن نیز بیشتر میشود زیرا جاذبه بصری و جذابیت در فرم بسیار تاثیرگذار است.
وی همچنین بر ضرورت حمایت مالی هرچه بیشتر از کاتبان و افزایش دستمزدهای خوشنویسی قرآن که حدود سه سال زمان میبرد، تاکید کرد.
نظر شما