خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا). سعید کلاری، فعال و کارشناس حوزه چاپ: «حال صنعت چاپ در سال ۱۴۰۰ خوب نبود به واقع احوالات کلی بخش صنعت به هیچ وجه مساعد نیست، با تغییرات بنیادینی که از ابتدای دهه نود و در پی تحریم‌ها آغاز شده بود، ساختار کلی صنایع در کشور دچار چالش‌های بزرگ و اساسی شده است.
 
ابتدا وارد مرحله بحران و بعد از آن به واسطه قطع شدن شاهرگ حیاتی تولید، یعنی زنجیره تامین مالی که سبب ورشکستگی‌ها به ویژه در صنایع خرد شد، وارد مرحله انقباضی و کوچک شدن صنعت شده است و فی الحال به دلیل طولانی شدن فشارهای خارجی و دیگر عوامل موثر در آستانه شرایط خطرناک فروپاشی قرار گرفته‌ایم.
 
در بخش ملزومات، ملزوماتی مانند مرکب، مواد شیمیایی و الکل، تعدیل نیروی بالا نزد تولیدکنندگان مطرح جهانی و کوچک شدن چرخه تولید مواد اولیه، حمل به کارخانه سازنده و تولید نهایی محصول سبب کاهش تولید و عرضه و به تبع آن افزایش زیاد قیمت‌ها در سطح جهانی شده است.
 
و درباره کالای استراتژیک کاغذ، علاوه بر موارد فوق، جنگ اخیر مابین روسیه و اکراین این موضوع را تشدید کرده است. همچنین افزایش بی حساب و کتاب تعرفه‌های گمرکی مورد دیگری است که مزید بر علت‌های فوق شده است. این عوامل همگی در سال جدید باعث تاثیرات منفی زیادی در بخش ملزومات صنعت چاپ کشور خواهد شد.
 
حذف ارز ۴۲۰۰ تومانی، با آنکه نظر اکثریت کارشناسان بر حذف آن به دلیل ایجاد کردن بستری برای فساد مورد تاکید است اما حذف یکباره و بدون برنامه آن هم بسیار مشکل ساز خواهد بود. از شواهد و قرائن چنین برمی‌آید که دولت برنامه کار آمدی در جبران خسارت‌های حذف آن ندارد و صنعت چاپ نیز از تاثیرات چنین تصمیمی در امان نخواهد بود و یقیناً شاهد آثار سوء آن در تمام وجوه خواهد بود.
 
این واقعیت مهم که رفع تحریم‌ها کلید گذر از این شرایط است، شکی در آن نیست اما ضعف‌های ساختاری اقتصادی، سوء مدیریت‌ها و اجرای تصمیمات نپخته و نسنجیده دلیل مهم‌تری بر سرعت گرفتن اثر تحریم‌ها بوده است.
 
در این میان باید گفت که افزایش حقوق ۵۷ درصدی کارگران برای سال ۱۴۰۱ از ریسک‌پذیرترین اقداماتی بود که صورت گرفت. طبق آمارهای وزارت کار از جمعیت ۸۵ میلیونی ایرانی نزدیک به ۱۴ میلیون نفر کارگر وجود دارد که ۱۶ درصد جمعیت کشور را شامل می‌شود و از این میزان نیروی فعال بین ۳ تا ۴ درصد در بخش صنعت فعال هستند.
 
شاید به ظاهر و بر روی کاغذ این افزایش‌های ناگهانی تاثیر چندانی نداشته باشد اما در عمل و در کنار بار روانی‌ای که برای جامعه ایجاد خواهد کرد، ضریب چند برابری گرفته و به بیش از ۳۰۰ درصد افزایش حقوق خواهد رسید. بر اساس تجربه‌های گذشته این افزایش‌ها هیچ کمکی به قشر کارگر نخواهد کرد و چنین ارقامی در شرایط اسفبار فعلی ضربه سنگینی بر صنایع کشور خواهد بود.
 
این مشکل در صنعت چاپ نمود بیشتری خواهد داشت زیرا این سیکل معیوب به تدریج باعث خروج کارگر متخصص و ماهر شده است. تجربه ناموفق و پر از ایراد قیمت‌گذاری‌ها و عدم ایجاد بستری مناسب برای افزایش نرخ خدمات چاپی مطابق با تورم، باعث خروج تعداد زیادی از چاپخانه‌ها از چرخه تولید خواهد شد.
 
اگر بخواهیم نگاه دقیق‌تری به موضوع داشته باشیم سه حالت برای سه گروه رخ خواهد داد که تماما به شرایط مدیر چاپخانه و چاپخانه‌اش باز می‌گردد. گروه اول کسانی که در اکثریت بوده و شامل چاپخانه‌های کوچک و متوسط هستند، آن‌ها تاب فشارهای مختلف را نخواهند داشت و تعطیل خواهد کرد. گروه دوم به تعبیری عاشقان دلداده هستند که سعی می‌کنند با تمام توان و به اصطلاح با فروش فرش زیر پایشان کسب و کار خود را حفظ کنند زیرا امید دارند این شرایط بالاخره تغییر خواهد کرد.
 
اما گروه سوم که در اقلیت هستند شرایط خوب و مساعدی دارند که ماحصل سال‌ها تلاش‌های هدفمند و داشتن استراتژی‌های هوشمندانه است. اما همین گروه هم دچار مشکلات بزرگی هستند و حاشیه امنی ندارند .با این تفاصیل شرایط پیش رو در سال جدید برای صنعت چاپ کشور اصلا خوب نیست و تغییر شرایط به تغییرات سیاسی و اقتصادی در کل کشور بستگی دارد.
 
در پایان اما ما امیدواریم روزهای خوب برای صنعت چاپ هر چه زودتر از راه برسند.»