به گزارش خبرگزاری کتاب ایران(ایبنا) عملیات والفجر2 عملیاتی در جبهه غرب بود و آن را برای اجرای در منطقه حاج عمران در پیرانشهر آذربایجان طراحی کرده بودند. جنگ در ارتفاعات و درگیر کردن نیروها در مناطق کوهستانی و ناهموار، دشواری‌ها و مسائل خاص خودش را داشت اما فرماندهان به دلایل محکمی برای اجرای چنین عملیاتی تکیه داشتند. شیرعلی‌نیا در دایره‌المعارف جنگ (نشر سایان) می‌نویسد «زمینی که برای عملیات والفجر 2 انتخاب شده بود کوهستان‌های اطراف پیرانشهر بود؛ جایی که مخالفان جمهوری اسلامی، حزب دموکرات کردستان و کومه‌له، فعال بودند و مقابله با آنها توان زیادی از جبهه ایران می‌گرفت.»
او ادامه می‌دهد «اجرای عملیات در این منطقه کمک می‌کرد منطقه از ضد انقلاب هم پاکسازی شود. همچنین فرماندهان امیدوار بودند با کم شدن قدرت مانور نیروی زرهی و آتشبار عراق رزمنده‌های ایرانی با تلفات کم به پیشروی‌های بزرگی دست پیدا کنند. ناظران خارجی هم این عملیات را علیه ضدانقلاب کرد می‌دیدند و مثلاً آنتونی کردزمن (در کتاب درس‌های جنگ مدرن) می‌نویسد: این عملیات علیه نیروهای حزب دموکرات ایران به رهبری عبدالرحمان قاسملو – که طرفدار عراق و مخالف [امام] خمینی بودند – انجام شد.»
نیروهای ما پیش از عملیات، به سنت جشن‌های کهن برگشتند و دست‌های‌شان را حنا بستند، که نشانه‌ای از آمادگی کامل آنان برای شهادت بود. عملیات به شیوه چریکی و نامنظم به اجرا گذاشته شد، چون شرایط آن منطقه جغرافیایی چنین روشی را ایجاب می‌کرد. حملات اولیه نیروهای ما موفق بود و کار پیشروی طبق نقشه انجام می‌شد. اما بعد هواپیماهای عراقی از راه رسیدند و نیروهای ما را به تنگنا انداختند. می‌گویند در این درگیری‌ها، دشمن از بمب‌های شیمیایی (حاوی گاز خردل) هم استفاده کرد تا به هر قیمتی که شده راه پیشروی نیروهای ما را ببندد. اما عقب ننشستیم و به جنگ ایستادیم.
قله‌ها و ارتفاعات آن منطقه چندبار دست به دست شد و درگیری‌ها تا چند روز، هیچ نتیجه قطعی و مشخصی نداشت. برنامه‌ریزی ما این بود که عملیات را با فرستادن شش یا حداکثر هفت گردان به پایان ببریم، اما کار که گره خورد و عملیات – بیشتر از نقشه اولیه - به درازا کشید، به ناچار نیروهای بیشتری هم وارد کارزار شدند. تا جایی که می‌دانیم در مراحل مختلف عملیات والفجر 2 در مجموع 22 گردان به منطقه اعزام شدند. سرانجام آنچه نتیجه نهایی عملیات را رقم زد، در کنار مقاومت و سرسختی نیروهای ما، پشتیبانی هوانیروز بود که باعث شد برتری ما به دشمن تحمیل شود. خلاصه اینکه عملیات والفجر 2 که اواخر تیر 1362 شروع شده بود بعد از سه هفته کشمکش با پیروزی ما به پایان رسید.
او ادامه می‌دهد «اجرای عملیات در این منطقه کمک می‌کرد منطقه از ضد انقلاب هم پاکسازی شود. همچنین فرماندهان امیدوار بودند با کم شدن قدرت مانور نیروی زرهی و آتشبار عراق رزمنده‌های ایرانی با تلفات کم به پیشروی‌های بزرگی دست پیدا کنند. ناظران خارجی هم این عملیات را علیه ضدانقلاب کرد می‌دیدند و مثلاً آنتونی کردزمن (در کتاب درس‌های جنگ مدرن) می‌نویسد: این عملیات علیه نیروهای حزب دموکرات ایران به رهبری عبدالرحمان قاسملو – که طرفدار عراق و مخالف [امام] خمینی بودند – انجام شد.»
نیروهای ما پیش از عملیات، به سنت جشن‌های کهن برگشتند و دست‌های‌شان را حنا بستند، که نشانه‌ای از آمادگی کامل آنان برای شهادت بود. عملیات به شیوه چریکی و نامنظم به اجرا گذاشته شد، چون شرایط آن منطقه جغرافیایی چنین روشی را ایجاب می‌کرد. حملات اولیه نیروهای ما موفق بود و کار پیشروی طبق نقشه انجام می‌شد. اما بعد هواپیماهای عراقی از راه رسیدند و نیروهای ما را به تنگنا انداختند. می‌گویند در این درگیری‌ها، دشمن از بمب‌های شیمیایی (حاوی گاز خردل) هم استفاده کرد تا به هر قیمتی که شده راه پیشروی نیروهای ما را ببندد. اما عقب ننشستیم و به جنگ ایستادیم.
قله‌ها و ارتفاعات آن منطقه چندبار دست به دست شد و درگیری‌ها تا چند روز، هیچ نتیجه قطعی و مشخصی نداشت. برنامه‌ریزی ما این بود که عملیات را با فرستادن شش یا حداکثر هفت گردان به پایان ببریم، اما کار که گره خورد و عملیات – بیشتر از نقشه اولیه - به درازا کشید، به ناچار نیروهای بیشتری هم وارد کارزار شدند. تا جایی که می‌دانیم در مراحل مختلف عملیات والفجر 2 در مجموع 22 گردان به منطقه اعزام شدند. سرانجام آنچه نتیجه نهایی عملیات را رقم زد، در کنار مقاومت و سرسختی نیروهای ما، پشتیبانی هوانیروز بود که باعث شد برتری ما به دشمن تحمیل شود. خلاصه اینکه عملیات والفجر 2 که اواخر تیر 1362 شروع شده بود بعد از سه هفته کشمکش با پیروزی ما به پایان رسید.
ماجرای عملیات والفجر 2 و آنچه در پشت و جلوی جبهه درگیری‌ها در جریان بود، در چند کتاب بررسی شده است. از میان این کتاب‌ها، می‌توان عناوین زیر را نام برد: حسین اردستانی در کتاب «تنبیه متجاوز» (سومین جلد از مجموعه پنج جلدی «تجزیه و تحلیل جنگ ایران و عراق») به عملیات والفجر 2 می‌پردازد. محمد درودیان نیز در دومین جلد از «سیری در جنگ ایران و عراق» (مرکز مطالعات و تحقیقات جنگ) این نبرد را موضوع بررسی‌اش قرار می‌دهد. همچنین جلد سوم کتاب «انا فتحنا...» از انتشارات سروش هم فصلی را به والفجر 2 اختصاص داده است.
نظر شما