ابراهیمی دینانی گفت: حق و باطل جلوههای مختلف داشته است و اوج تنازع بین حق و باطل را در صحرای کربلا میتوان مشاهده کرد.
ابراهیمی دینانی سخنان خود را درباره دو مفهوم «عقل» و «عشق» که در کتاب خود تحت عنوان «عقل و عشق در حریم عاشورا» آمده آغاز کرد و بیان کرد: عقل و عشق هر دو از ویژگیهای انسان هستند و تنها انسان است که در این عالم عقل دارد و تنها انسان است که عشق نیز دارد. در بین حیوانات محبت وجود دارد اما در حد عشق نیست و عشق از ویژگیهای خاص انسان است. البته در قرآن سخن از «عشق» نیامده و خداوند عاشق نمیشود اما سخن از محبت آمده که عشق شدیدترین درجه از محبت است. در طول تاریخ همیشه عرفا و شعرا یک نوع تنازع بین عقل و عشق قائل بودهاند اما آن عقلی که با عشق در جنگ است عقل عرفانی نیست چراکه عشق یعنی عقل محض.
ابراهیمی دینانی در ادامه به یگانگی نفس در انسان اشاره کرد و اظهار کرد: در عین اینکه نفس انسان یگانه است دو جلوه خیلی مشخص دارد که عالیترین دو جلوه نفس، عشق و عقل هستند. بنابراین چون هردو از جلوههای نفس هستند نمیتوان گفت با هم بیگانهاند.
او بیان کرد: حق و باطل جلوههای مختلف داشته و این حق و باطل همیشه بین همه انبیا و مردم رخ داده، اما این تنازع بین حق و باطل در اوج خودش در صحرای کربلا رخ داد و نه تنها خود امام حسین(ع) شهید شد بلکه همه یارانش هم شهید شدند و همه اعضای خانوادهاش به اسارت برده شدند که این اوج فداکاری است و هیچ صحنهای در کل تاریخ مثل صحنه کربلا رخ نداده است. امام حسین(ع)، در صحرای کربلا عاقلانه و عاشقانه جنگید و عقل و عشق را به کمال رساند و هرچه داشت حتی فرزند شیرخوارش را از دست داد.
این استاد فلسفه و عرفان گفت: تمام عشق و عقل در صحنه کربلا تجلی کرد و توسط امام حسین(ع)، به ظهور رسید. صحنه کربلا در تاریخ بشر از حضرت آدم تاکنون بینظیر است و کسی که مظهر عشق و عقل بود در مقابل ظلم و بیداد با تمام قوا و داراییاش ایستادگی کرد.
او بیان کرد: امام حسین(ع) جزو اولیای خداست و اولیا انسانهایی کامل هستند که ما کاملتر از این افراد نداریم. تمام صفات کمال در حضرت رسول و اهل بیتش به امام حسین(ع) رسیده است. بنابراین با توجه به اینکه کمال عقل و عشق در کمتر انسانی تجلی میکند ولی درامام حسین(ع) متجلی شد.
ابراهیمی دینانی درباره درک افعال امام حسین(ع) با ارجاع به حکمت اظهار کرد: حکیم کسی است که عقلانی عمل میکند. امام حسین(ع) با عقل کامل در مقابل ظلم ایستاد و این عین حکمت است. تجلی حکمت در صحرای کربلاست و حکیم همیشه در جستجوی حقیقت است.
او گفت: زیبایی معنوی همان حقیقت است. زیبایی دنیوی و مادی داریم که همه تعریف آن را میدانند. اما زیبایی معنوی کاری بود که امام حسین(ع) انجام داد و حقیقت را آشکار کرد. عمل امام حسین(ع) به جز زیبایی؛ ملاحت هم داشت.
او درباره اینکه وقتی صحبت از کربلا میشود نگاه مبتنی بر شور عاشقانه هم مطرح میشود گفت: شور خاصیت عشق و عشق فوران محبت است. طبیعتا در فوران محبت شور هم وجود دارد ولی این فوران محبت و شور امام حسین(ع) از عقل منفک نبود. عظمت شور امام حسین(ع) این بود که شور حسینی با عقل همراه بوده است.
نظر شما