کتاب «واقع گرایی اخلاقی» اثر بهروز محمدی منفرد است که در فلسفه و کلام اسلامی پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی تهیه و به همت نشر این پژوهشگاه در ۳۷۲ صفحه منتشر شد.
وجودشناسی مسئلهای در فرااخلاق است که در آن از امکان و نحوه وجودی اوصاف اخلاقی از قبیل خوبی و بدی سخن گفته میشود و نگرشهای معطوف به آن یعنی واقع گرایی و ناواقع گرایی اخلاق بررسی میگردد.
این پژوهش در پی بررسی برخی مناقشات مهم در مورد وجود یا نحوه وجودی اوصاف اخلاقی بین واقع گرایی و ناواقع گرا است تا بستری برای پژوهشهای دقیقتر فراهم آید.
در این اثر مشاهده میکنیم که هر یک از واقع گرایان و ناواقع گرایان اخلاقی برخی پدیدههای اخلاقی از قبیل دلیل اخلاقی، اختلاف اخلاقی و انگیزش اخلاقی را به نفع خود مصادره کرده اند. واقع گرای اخلاقی برای موفق شدن باید بتواند استدلالهای ناواقع گرا با کمک چنین پدیدههایی را پاسخ دهد و افزون بر آن، استدلالهایی ایجابی ارائه کند.
ساختار اثر
این اثر در دو بخش تألیف شده است. بخش اول که با عنوان «بررسی و نقد استدلالهایی در نفی وجود اوصاف اخلاقی» تنظیم شده که از جمله این استدلالها میتوان به استدلال از طریق ابتنا / فرارویدادگی، استدلال از طریق عدم امکان نقش علّی اوصاف اخلاقی، استدلال گیلبرت هارمن در نفی اوصاف اخلاقی خاص، استدلال زبان شناختی ناشناخت گرا، استدلال از طریق درون گرایی دلیل و هیوم گرایی انگیزشی در نفی اوصاف اخلاقی، و استدلال از طرق انگیزش اخلاقی در نفی وجود اوصاف اخلاقی اشاره کرد که هر یک به تفصیل تبیین شده است.
«استقلال اوصاف اخلاقی» عنوان دومین بخش از این کتاب است که در این بخش، به استقلال یا عدم استقلال وصف اخلاقی از ذهن و توافق عقلا، استقلال اوصاف اخلاقی از ویژگیهای غیر اخلاقی، ناطبیعت گرایی اخلاقی و مدل واقع گرایی اخلاقی ناطبیعت گرا در اندیشه متعالیه پرداخته شده است.
نظر شما