به گزارش خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)؛ حسین نظرعلی: کتاب «واسطه‌گری هنر معاصر» یکی از آثار تازه چاپ و نشر نظر است که به اقتصاد هنر می‌پردازد و چالش‌های این حوزه را با مرور بیش از سیصد مورد آفرینش هنری مشخص بررسی می‌کند. از ویژگی‌های این کتاب عدم قضاوت و داوری در آن است که به مخاطب این اجازه را می‌دهد که بنا به اقتضا فرهنگ بومی محل زندگی خود این پروند‌ه‌ها را رصد و بررسی کند.
در ادامه گفت‌وگو شهاب مباشری یکی از مترجمان این کتاب را با خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) می‌خوانید. شهاب مباشری مترجم کتاب درمورد شکل‌گیری ایده ترجمه این کتاب گفت: این کار به صورت مشترک با خانم  پردیس پرتو رخ داده و در اصل خانم پرتو اول به سراغ این کتاب رفته‌اند و  من بعد‌تر به خانم پرتو ملحق شدم.  هردو ما، مترجمان این کتاب ساکن شیراز هستیم و علاقه‌مند به حوزه هنر هستیم و به اقتضای دغدغه‌هایمان گفت‌وگوهایی داشتیم، از جمله گفت‌وگو در رابطه با واسطه‌‌گری هنری با محسن زارع، هنرمند و هنرگردان تجسمی در شیراز، که او ضمن بحث‌ها  خواندن این کتاب را پیش‌نهاد کرد و حتا نسخه‌ اصلی این کتاب را در اختیار ما قرار داد. در ادامه‌ی این مسیر، به ترجمه‌ این کتاب ترغیب شدیم.
 وی افزود: خانم پرتو به عنوان مدیر یکی از رسانه‌های مرجع گالری‌گردی و معرفی نمایش‌گاه‌ها در شیراز شناخته می‌شود و من هم سال‌ها مدیرمسئول نشریه‌ی فروغ بودم و مجله از سال ۱۳۸۶ به بعد تا زمان توقف انتشارش، بیش‌تر به هنر و ادبیات می‌پرداخت.
مباشری در مورد یکی از چالش‌های ترجمه این اثر گفت: عنوان این کتاب را باید چه‌طور ترجمه می‌کردیم؟ نام انگلیسی کتاب Commissioning  Contemporary Art  است و به صراحت به دلالی هنری اشاره می‌کند که در فضای فرهنگی ایران، هم‌چه عنوانی صورت خوشی ندارد. این فرآیند یعنی دلالی آثار هنری در جوامع غربی شفاف و بی تعارف است و اساسا فصلهای این کتاب به زیر و بم‌های کار سفارش آثار هنری توسط واسطه‌گران و دلالان می‌پردازد.
مترجم این اثر تصریح کرد: این کتاب در واقع یک راهنمای جامع در زمینه واسطه‌گری هنر است که سعی می‌کند در طول کتاب وارد بحث داوری یا قضاوت وتعیین حق نشود و صرفا به طرح موضوع دعوی‌های مختلف برای روشن کردن ابعاد مختلف موضوع بپردازد و دغدغه‌ای از جنس روشنگری و آموزش دارد. و به واقع بحث داوری را به مخاطب می‌سپارد که بنا به فرهنگ و قوانین کشور خودش در باره‌ی موارد مشابه بومی تأمل کند.
مباشری عنوان کرد: یکی از سرفصل‌‌های این کتاب «چرا باید واسطه‌گری کرد؟» است که در واقع، نگرش نویسنده در تمام بخش‌های کتاب را درباره‌ی واسطه‌گری به عنوان راهکار ناگزیر خلق، نگه‌داری و نمایش آثار هنری در زمانه‌ی معاصر بیان می‌کند. 
وی افزود: دررابطه با دعوی‌هایی که در مورد آثار هنری شکل می‌گیرد این کتاب دانش مواجهه با موقعیت‌های اینچنین در راه احقاق حق را به مخاطب می‌دهد. البته تأکید نویسنده بر این است که در مورد چنین دعوی‌هایی به قوانین هر کشور که در نقاط مختلف جهان با هم متفاوت است، باید رجوع کرد.
مترجم این کتاب عنوان کرد: این اتفاق، البته برای هنرمندان بزرگ ملموس و قابل درک است به نحوی که معمولا در کشورهای مختلف از قوانین آن کشور تبعیت می‌کنند تا تجربه خوبی از خود به‌جای بگذارند.
مباشری در مورد مزیت نسبی شکل‌گیری‌های منازاعات حقوقی توضیح داد: واقعیت این است که معمولا بروز چنین دعوی‌های حقوقی می‌تواند سرآغاز شکل‌گیری قوانین مرتبط با این حوزه در کشور به فراخور زمان باشد.

وی افزود: از ویژگی‌های بارز این کتاب این است که بیش از 300  پرونده واسطه‌گری هنری و ابعاد آن را صریح و شفاف بررسی می‌کند تا حدی که شاید احساسات مخاطب در حین خوانش درگیر اتفاقات شود و علاقه‌مندی خواننده این باشد که در این اتفاق‌ها مثلا طرف هنرمند گرفته شود، اما در واقعیت ماجرا این که نتیجه‌ی دعوا در یک نظام قضایی چه شده،  الزاما چنین نیست.
مباشری در پایان عنوان کرد: از محاسن این کتاب این است که تنها در حوزه‌ هنر تجسمی متوقف نشده و به سراغ سینما و دیگر تولیدات هنری‌ هم رفته. درواقع این کتاب می‌‌‌تواند دروازه خوبی برای ورود به دنیای اقتصاد هنر باشد و به نحوی مخاطب را ترغیب کند که در صورت تمایل با کسب آگاهی از چند و چون تعامل حرفه‌یی در فضای هنر معاصر به قعالیت‌هایی با جنبه‌ی اقتصادی درزمینه هنر هم بپردازد.